Σίνταρ

Οι Sindar (που σημαίνει "Οι Γκρίζοι" και που στον ενικό είναι Sinda) ήταν Ξωτικά με καταγωγή από τους Τeleri. Ήταν μια υπο-ομάδα των Eldar και μετέπειτα μια υπο-ομάδα των Τeleri, και τα Ξωτικά εκείνα που επέλεξαν να παραμείνουν στο Beleriand και να μην συνεχίσουν το Μεγάλο Ταξίδι. Ήταν επίσης γνωστοί ως Γκρίζα Ξωτικά. 

Σίνταρ ήταν το όνομα που δόθηκε απ' τους εξόριστους Νόλντορ σε εκείνους τους Τελέρι που ζούσαν στο Μπελέριαντ και δεν ολοκλήρωσαν το Μεγάλο Ταξίδι. Οι αρχικοί Σίνταρ ήταν φίλοι του Έλγουε Σίνγκολλο, οι οποίοι τον περίμεναν όταν εκείνος είχε χαθεί στο Ναν Έλμοθ. Αργότερα οι Λαϊκουέντι και οι υπόλοιποι Νάντορ που εισήλθαν στο Μπελέριαντ συχνά υπολογίζονταν ανάμεσα στους Σίνταρ.

Αν και ήταν μόνο Μορικουέντι, οι Σίνταρ απέκτησαν μεγάλη σοφία κατά τη διάρκεια του Ύπνου της Γιαβάννα, και αυτό διότι τους καθοδηγούσαν ο Κίρνταν, η Μάια Μέλιαν και ο Έλγουε, ο οποίος έγινε αρχηγός τους με το όνομα Έλου Θίνγκολ. Πολλοί Σίνταρ έζησαν στο Μίθριμ και στο Φαλάς, και κάποιοι περιπλανήθηκαν στα δάση, ωστόσο το κέντρο της κουλτούρας και της δύναμης των Σίνταρ ήταν το βασίλειο του Θίνγκολ και της Μέλιαν στο Ντόριαθ.

Περιφρονώντας κατά κάποιο τρόπο τους Νόλντορ, οι Σίνταρ δεν έπαιξαν πολύ ενεργό επιθετικό ρόλο στις Μάχες του Μπελέριαντ στον Πόλεμο των Μεγάλων Πετραδιών, αν και φυσικά υπέφεραν τα πάνδεινα από τις δυνάμεις του Μόργκοθ. Οι Σίνταρ συχνά έβλεπαν τα ξαδέρφια τους ως αλαζόνες καταπατητές, και πολλοί επίσης τους κατηγόρησαν για την επιστροφή του Μόργκοθ, καθώς και για όλα τα κακά που επέφερε. Στο τέλος της Πρώτης Εποχής πολλοί Σίνταρ πέρασαν τη θάλασσα και με τον καιρό υπήρχε σταθερή μετανάστευση στη Δύση. Εκείνοι οι Σίνταρ που παρέμειναν στη Μέση-Γη κατοίκησαν στο Λίντον ή σε βασίλεια των Ξωτικών. Σε μεταγενέστερους χρόνους οι Σίνταρ υπολογίζονταν ολοκληρωτικά μεταξύ των Έλνταρ.

Οι Σίνταρ ήταν ευτυχισμένοι στη Μέση-Γη, όμως όταν γεννήθηκε μέσα τους η επιθυμία για τη Θάλασσα δεν ήταν πλέον ικανοποιημένοι και έτσι απέπλευσαν για το Έλνταμαρ. Μιλούσαν την Σίνταριν και επινόησαν τα Κίρθ. Αν και ήταν λιγότερο γνώστες και λιγότερο δυνατοί από ό,τι οι Καλακουέντι, και παρόλο που έδειχναν λιγότερο ενδιαφέρον για τις κατασκευές από τους Νόλντορ, εντούτοις ήταν εξαιρετικά χαρισματικοί στη μουσική και οι φωνές τους ήταν πάρα πολύ όμορφες. Ονομάζονταν "Γκρίζοι" ίσως επειδή δεν ήταν Ξωτικά του Φωτός. Κάποιες φορές αναφέρονται ως Ξωτικά του Λυκόφωτος. Ο όρος "γκρίζος" ίσως να αναφέρεται επίσης στον γκρίζο μανδύα του Έλου Θίνγκολ.

Οι Τελέρι ήταν οι πιο πολυπληθείς των Έλνταρ. Είχαν δύο βασιλείς, τους αδερφούς Έλγουε Σίνγκολλο (ή Έλου Θίνγκολ όπως έγινε αργότερα γνωστός στη Σίνταριν) και Όλγουε. Όταν οι Τελέρι έφτασαν στο Μπελέριαντ κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Ταξιδιού από τη Λίμνη Κουιβιένεν, ο Θίνγκολ περιπλανήθηκε στα δάση. Στο δάσος του Ναν Έλμοθ συνάντησε τη Μέλιαν, μια από τους Μάιαρ. Ερωτεύτηκαν και, μαζί με τη Μέλιαν, έμειναν μαγεμένοι στο Ναν Έλμοθ για αρκετά χρόνια. Στο μεταξύ ο Όλγουε και αρκετοί από τους Τελέρι δεν μπορούσαν να καθυστερήσουν άλλο, και πήγαν στον Άμαν χωρίς τον Έλγουε και την ομάδα του. Οι ακόλουθοι του Έλγουε έμειναν στο Μπελέριαντ για να ψάξουν τον βασιλιά τους. Εντέλει εκείνος ξύπνησε από τα μάγια και δημιούργησε ένα βασίλειο στο μέσον του Μπελέριαντ: το Έγκλαντορ. Οι Νάνοι του Νόγκροντ και του Μπέλεγκοστ στο Έρεντ Λούιν (Γαλάζια Βουνά) βοήθησαν στο χτίσιμο της πόλης του Μένεγκροθ (τα Χίλια Σπήλαια). 

Άλλοι Τελέρι έμειναν επίσης πίσω: αυτοί ήταν οι φίλοι του Μάια Όσσε, οι οποίοι αγάπησαν τις ακτές της Μέσης-Γης και δεν θέλησαν να φύγουν. Ο ηγέτης τους ήταν ο Κίρνταν και ίδρυσαν πόλεις στο Έγκλαρεστ και στο Μπριθόμπαρ. Ήταν γνωστοί ως Φαλάθριμ ή Ξωτικά του Φαλάς (Ακτή). Δεν ήταν μέρος του βασιλείου του Έγκλαντορ αλλά θεωρούσαν τον Θίνγκολ Υψηλό Βασιλέα τους. Ωστόσο, άλλες περιπλανώμενες ομάδες των Τελέρι εγκαταστάθηκαν στο Νέβραστ και στο Χίθλουμ στα βόρεια του Έγκλαντορ, αλλά δεν έφτιαξαν βασίλεια. Οι Τελέρι του Έγκλαντορ και του Φαλάς ήταν από κοινού γνωστοί ως Σίνταρ ή Γκρίζα Ξωτικά, επειδή ανέπτυξαν έναν δικό τους πολιτισμό που σχεδόν εξισώνεται με αυτόν των Καλακουέντι ή των Ξωτικών του Φωτός του Βάλινορ.

Μια τελευταία ομάδα των Τελέρι στο Μπελέριαντ ήταν οι Λαϊκουέντι ή Πράσινα Ξωτικά: κατάγονταν από τους Νάντορ, οι οποίοι χωρίστηκαν από το Μεγάλο Ταξίδι πριν από το Χιθαέγκλιρ (Ομιχλιασμένα Βουνά), και είχαν πάει νότια κατά μήκος του Μεγάλου Ποταμού (Άντουιν). Ένα μέρος αυτών, υπό τον Ντένεθορ, τον γιο του Ντάν, διέσχισαν τα Γαλάζια Βουνά και τελικά εγκαταστάθηκαν στην Οσσίριαντ ή - όπως έγινε αργότερα γνωστή η περιοχή - Λίντον (Γη των Τραγουδιστών).

Λίγο πριν από την άφιξη των εξόριστων Νόλντορ, ο Σκοτεινός Άρχοντας Μόργκοθ επέστρεψε στο παλιό φρούριο της Άνγκμπαντ και οι δραστηριότητές του αυξήθηκαν. Η Μέλιαν χρησιμοποίησε τη μαγεία της για να δημιουργήσει μια ζώνη προστασίας γύρω από το Έγκλαντορ, έτσι ώστε κανείς δεν θα μπορούσε να εισέλθει χωρίς την άδεια του βασιλιά. Από τότε το Έγκλαντορ έγινε γνωστό ως Ντόριαθ (Περιφραγμένη Γη). Μετά την επιστροφή του Μόργκοθ και των Νόλντορ, ο Θίνγκολ παρέμεινε Υψηλός Βασιλιάς των Σίνταρ και κυρίαρχος του Μπελέριαντ, αλλά οι Νόλντορ, αν και δεν ήταν ανοικτά αντίθετοι σε αυτό, ουσιαστικά το αγνοούσαν και υπάκουαν μόνο  τον δικό τους Υψηλό Βασιλέα.