Νάρσιλ

To Narsil ήταν το ισχυρό σπαθί που κρατούσε ο Βασιλιάς Elendil των Dúnedain, στον Πόλεμο μεταξύ της Τελευταίας Συμμαχίας Ξωτικών και Ανθρώπων και του Sauron, στα τέλη της Δεύτερης Εποχής. Αργότερα έγινε γνωστό ως Andúril, η Φλόγα της Δύσης. Narsil σημαίνει "Κόκκινη και Λευκή Φλόγα" στην Quenya.

To σπαθί σφυρηλατήθηκε στην Πρώτη Εποχή απ' τον διάσημο Νάνο μεταλλουργό Τέλχαρ του Νόγκροντ. Στην Δεύτερη Εποχή ήταν κειμήλιο των απογόνων του Έλρος, του πρώτου Βασιλιά του Νούμενορ. Αν και τίποτα δεν είναι γνωστό για το Νάρσιλ κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ξέρουμε ότι εντέλει έφτασε στα χέρια του Ελέντιλ, μακρινού απογόνου του Έλρος, προς τα τέλη της Δεύτερης Εποχής.

Ο Ελέντιλ κρατούσε το Νάρσιλ στην Πολιορκία του Μπαράντ-ντούρ, αλλά ο Σάουρον τον σκότωσε και το σπαθί έσπασε σε κομμάτια κάτω από αυτόν καθώς έπεσε. Ο Ισίλντουρ, ο γιος του Ελέντιλ, πήρε το σπαθί και χρησιμοποίησε το θραύσμα του για να κόψει το Ένα Δαχτυλίδι από το χέρι του Σάουρον, κι έπειτα πήρε τα θραύσματα μαζί του πίσω στο σπίτι του. Λίγο πριν σκοτωθεί ο Ισίλντουρ το έτος 2 της Τρίτης Εποχής στην Πανωλεθρία των Γκλάντεν Φίλντς, τα θραύσματα διεσώθησαν απ' τον Όχταρ, ο οποίος τα πήγε στο Ρίβεντελ, όπου αναθρεφόταν ο Βαλάντιλ, ο νεότερος γιος του Ισίλντουρ.

Τα θραύσματα του Νάρσιλ ήταν ένα απ' τα κειμήλια των Βασιλέων της Άρνορ και, αφότου το Βόρειο Βασίλειο καταστράφηκε, παρέμειναν κειμήλιο των Φυλάκων του Βορρά. Το σπαθί ξανακολλήθηκε για τον Άραγκορν, τον Αρχηγό των Ντουνεντάιν και κληρονόμο του Ισίλντουρ, στο Ρίβεντελ το 3018 της Τρίτης Εποχής, στον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού, και εκείνος του έδωσε το όνομα Αντούριλ, "Η Φλόγα της Δύσης". Κράτησε το σπαθί στο ταξίδι του στα νότια ως μέλος της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού και αναφερόταν σε αυτό ως "Το Σπαθί που Ήταν Σπασμένο" και "Το Ξανασφυρηλατημένο Σπαθί".