Ερίαντορ

To Eriador, που σημαίνει στη Sindarin "Μοναχική Γη", ήταν η μεγάλη περιοχή στα βορειοδυτικά της Μέσης-Γης, οριζόμενη μεταξύ του Lindon και των Γαλάζιων Βουνών στα δυτικά, και του Rhovanion και των Ομιχλιασμένων Βουνών στα ανατολικά. Κατοικούταν από όλους τους Ελεύθερους Λαούς της Μέσης-Γης, και ήταν η περιοχή πολλών εκ των πιο σημαντικών γεγονότων της Δεύτερης και Τρίτης Εποχής. Μέχρι το τέλος της Τρίτης Εποχής οι κύριοι κάτοικοί του ήταν Hobbits του Shire και Άνθρωποι των γύρω περιοχών.

Το Ερίαντορ ήταν μια μεγάλη κατοικημένη, εύκρατη περιοχή στα βορειοδυτικά της Μέσης-Γης, με πολύ ζεστά καλοκαίρια και εξαιρετικά παγωμένους χειμώνες. Είχε πολλούς ποταμούς, εκ των οποίων οι πιο σημαντικοί ήταν ο Λούν (Sindarin Lhûn) που έρρεε από τα Γαλάζια Βουνά και σχημάτιζε τον Κόλπο του Λούν, ο Μπραντιγουάιν (Sindarin Baranduin) που έρρεε απ' τη Λίμνη Έβεντιμ και σχημάτιζε το ανατολικό όριο του Σάιρ, και ο Γκουάθιρ που σχημάτιζε το νότιο σύνορο του Ερίαντορ. Άλλοι ποταμοί που περιλαμβάνονται είναι ο Γκλάντουιν που έρρεε απ' το Χόλλιν (Ερέγκιον) και χυνόταν στον Γκουάθιρ, ο Μπρούινεν που περνούσε απ' το Ίμλαντρις στο Πέρασμα του Μπρούινεν, και ο Ελικοπόταμος στο Παλιό Δάσος.

Τα όρια του Ερίαντορ ήταν ως εξής:

• Στα ανατολικά και βορειοανατολικά, τα Ομιχλιασμένα Βουνά (Χιθαέγκλιρ).
• Στα νοτιοανατολικά, ο ποταμός Γκλάντουιν.
• Στα βόρεια, ο Παγωμένος Κόλπος του Φορόχελ.
• Στα δυτικά και βορειοδυτικά, τα Γαλάζια Βουνά (Έρεντ Λούιν ή Έρεντ Λίντον)
• Στα νότια, ο ποταμός Γκουάθιρ και η γη του Ενέντουεθ.
• Στα νοτιοδυτικά, η Μεγάλη Θάλασσα (Μπελέγκαερ).

Πρώτη Εποχή

Τα Γαλάζια Βουνά κατά την Πρώτη Εποχή υπήρξαν πιο επιβλητικά και μεγαλύτερα από ό,τι σε μεταγενέστερες εποχές, ενώ ο Μέλκορ ύψωσε τα Ομιχλιασμένα Βουνά πριν τον ερχομό των Ξωτικών για να εμποδίσει τον Όρομε. Αυτές οι περιοχές περικύκλωναν τα ανατολικά και δυτικά σύνορα του Ερίαντορ. Τα Σιδερένια Βουνά (Έρεντ Ένγκριν) απλώνονταν στα βόρεια και θεωρούνταν βόρειο σύνορο του Ερίαντορ.

Δεύτερη Εποχή

Στη Δεύτερη Εποχή και πιθανώς πολύ νωρίτερα, ένα μεγάλο μέρος του Ερίαντορ ήταν δασώδες, αλλά οι Άνθρωποι καθάρισαν τη γη για να καλλιεργήσουν και τα μεγάλα δάση ποτέ δεν ανακτήθηκαν. Το Σάιρ κατείχε μέρος του πρώην Βασιλείου του Αρθεντάιν, ενώ το Μπρι και τα γειτονικά χωριά βρίσκονταν στα σύνορα με το πρώην Κάρντολαν. Οι θολωτοί τάφοι βρίσκονταν σε αρχαία ταφικά αναχώματα, που δημιουργήθηκαν την Πρώτη Εποχή απ' τους Εντάιν καθώς ταξίδευαν στο Μπελέριαντ. Άλλες σημαντικές περιοχές του Ερίαντορ ήταν το Ίμλαντρις (Ρίβεντελ) και τα εγκαταλελειμμένα Βασίλεια του Ερέγκιον και της Άνγκμαρ.

Στο ξεκίνημα της Δεύτερης Εποχής, μεγάλοι πληθυσμοί απλών Ανθρώπων και Ντουνεντάιν κατοίκησαν στην περιοχή. Υπήρχε επίσης μια ομάδα από εξόριστους Νόλντορ που κατοικούσαν στο Ερέγκιον. Κοντά στη Μόρια και επίσης ευρισκόμενο στα δυτικά του Ερίαντορ ήταν το Βασίλειο των Υψηλών Ξωτικών του Λίντον, το οποίο ήταν κάποτε το μεγαλύτερο και δυνατότερο Βασίλειο της Μέσης-Γης. Η επίθεση του Σάουρον στα Ξωτικά του Ερέγκιον ερήμωσε την περιοχή αυτή, και πολλά απ' τα Ξωτικά του Λίντον έπεσαν στον Πόλεμο της Τελευταίας Συμμαχίας. 

Ακόμη και μετά την πτώση του, το διαβολικό πνεύμα του Σάουρον συνέχιζε να ενεργεί δια μέσου των υπηρετών του, όπως ο Μάγος-Βασιλιάς της Άνγκμαρ, και έστειλε λοιμούς που σάρωσαν τη γη. Με τους πολέμος ενάντια στα επιζώντα βασίλεια των Ντουνεντάιν, τους λοιμούς και τη γενική ανομία που επικρατούσε, ο πληθυσμός μειώθηκε σημαντικά. Ο Πόλεμος της Άνγκμαρ μετέτρεψε το Ερίαντορ σε μια όμορφη αλλά κυρίως άγρια γη, και η μόνη συγκέντρωση Ξωτικών ήταν πλέον είτε στην κοιλάδα του Ρίβεντελ είτε στο Λίντον.