Ο Húrin, κυρίως γνωστός ως Húrin Thalion αλλά και Úmarth, ήταν ο πρωτότοκος γιος του Galdor και της Hareth, ο μεγαλύτερος αδελφός του Huor, ο σύζυγος της Morwen, ο πατέρας του Túrin Turambar και της Nienor, και ο Άρχοντας του Dor-lómin. Συνελήφθη από τον Morgoth στη Nirnaeth Arnoediad και ο ίδιος και οι συγγενείς του ήταν καταραμένοι από τον Σκοτεινό Άρχοντα. Η κατάρα οδήγησε σε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες, αλλά και τραγωδίες, της Πρώτης Εποχής. Λέγεται στο Silmarillion ότι ήταν ο μεγαλύτερος πολεμιστής των Ανθρώπων στην Πρώτη Εποχή. Το όνομα Húrin Thalion σημαίνει "Δυνατός Ήρωας" και το Úmarth σημαίνει "Νοσηρή Μοίρα" στη Sindarin.
Ο Χούριν ήταν ο εγγονός του Χάντορ Λόριντολ, ιδρυτή του Οίκου του Χάντορ, και ανατράφηκε με τον μικρότερο αδελφό του τον Χούορ στο Δάσος του Μπρέθιλ. Το 458 της Πρώτης Εποχής, οι αδελφοί εντάχθηκαν σε μια πολεμική ομάδα, αλλά χωρίστηκαν και παγιδεύτηκαν στην Κοιλάδα του Σίριον. Ο Βάλα Ούλμο προκάλεσε τη δημιουργία ομίχλης και οι δύο τους διέφυγαν στο Ντίμπαρ. Από εκεί, οι Αετοί τους πήγαν στις πύλες της Γκοντόλιν, της Κρυμμένης Πόλης. Ο Βασιλιάς Τούργκον καλωσόρισε τους αδελφούς, ενθυμούμενος μια προφητεία που έλεγε ότι τα παιδιά του Χάντορ θα βοηθούσαν την Γκοντόλιν στην πιο σκοτεινή ώρα της. Έμειναν με τον Τούργκον για ένα χρόνο και, αφού έδωσαν όρκο μυστικότητας, επέστρεψαν στο Ντορ-λόμιν κάποια στιγμή πριν το 462.
Το 462, Όρκς εισέβαλαν στο Χίθλουμ και ο Γκάλντορ σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος τις πηγές του Έιθελ Σίριον. Ο Χούριν έδιωξε τα Όρκς και επέστρεψε ως τρίτος Άρχοντας του Ντορ-λόμιν και ο έβδομος Αρχηγός του Οίκου του Χάντορ (Οίκος του Μάραχ). Δύο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε την Μόργουεν Ελέδγουεν του Οίκου του Μπέορ. Ο γιος τους, ο Τούριν, γεννήθηκε λίγο αργότερα, και ακολούθησε έπειτα η γέννηση της κόρης τους, της Ούργουεν. Η Ούργουεν, η οποία ήταν περισσότερο γνωστή ως Λάλαιθ ("Γέλιο"), πέθανε από την πανούκλα όταν ήταν τριών ετών.
Το 472, η συμμαχία που ήταν γνωστή ως η Ένωση του Μαέδρος οδήγησε τα Ξωτικά, τους Νάνους και τους Ανθρώπους σε επίθεση εναντίον του Μόργκοθ στη Μάχη των Αμέτρητων Δακρύων (Nirnaeth Arnoediad). Στην πανωλεθρία αυτή, ο Υψηλός Βασιλιάς Φίνγκον και ο στρατός του διαχωρίστηκαν από το άλλο μισό του στρατού και ο ίδιος ο Φίνγκον σκοτώθηκε από ένα Μπάλρογκ. Με τον άρχοντά τους σκοτωμένο και αντιμετωπίζοντας την ήττα τους, ο Χούριν και ο Χούορ έπεισαν τον Βασιλιά Τούργκον να αποσυρθεί και να κρατήσει το μυστικό της Γκοντόλιν. Για να υπερασπιστούν την διαφυγή του, οι στρατιώτες του Ντορ-λόμιν σχημάτισαν μια γραμμή κατά μήκος του Βάλτου του Σέρεχ όπου σφαγιάστηκαν από τις δυνάμεις του Μόργκοθ. Ο Χούορ σκοτώθηκε, αλλά ο Χούριν πάλεψε μέχρι που θάφτηκε κάτω από το βάρος των σωμάτων των Όρκς.
Αιχμάλωτος πλέον, ο Χούριν προσήχθη ενώπιον του Μόργκοθ και βασανίστηκε για να αποκαλύψει τη μυστική θέση της Γκοντόλιν. Όταν είδε ότι δεν λύγιζε, ο Μόργκοθ καταράστηκε τον ίδιο και όλους τους συγγενείς του. Έπειτα ο Σκοτεινός Άρχοντας αλυσόδεσε τον Χούριν σε μια καρέκλα ψηλά στις πλαγιές των Θανγκορόντριμ όπου, μέσα από τη μαγεία του Μόργκοθ, θα μπορούσε να βλέπει τις τραγωδίες που θα συνέβαιναν στην οικογένειά του. Για 28 χρόνια ο Χούριν παρακολουθούσε την κατάρα να καταστρέφει τα παιδιά του. Η κόρη του, η Νίενορ, γεννήθηκε λίγο μετά τη σύλληψή του και παγιδεύτηκε στη μοίρα του Τούριν. Οι ενέργειές τους οδήγησαν επίσης στην καταστροφή της Νάργκοθροντ, ένα από τα τελευταία βασίλεια των Νόλντορ. Πλέον παρέμενε μόνο η Γκοντόλιν.
Το 499, μετά το θάνατο των παιδιών του, ο Μόργκοθ ελευθέρωσε τον Χούριν, ο οποίος συντετριμμένος επέστρεψε πρώτα στο Ντορ-λόμιν, το οποίο πλέον κυβερνούσαν Ανατολίτες πιστοί στον Μόργκοθ. Αφού δεν βρήκε κανέναν από τους συγγενείς του, ταξίδεψε με παρανόμους στα βουνά του Εκόριαθ, ψάχνωντας για την είσοδο της Γκοντόλιν. Στην αρχή ο Τούργκον τον αρνήθηκε, αλλά αργότερα ανακάλεσε και έστειλε Αετούς να τον φέρουν στην Γκοντόλιν. Ο Χούριν είχε ήδη φύγει για το Δάσος του Μπρέθιλ, αλλά η κατάρα του Μόργκοθ είχε ήδη παγιδεύσει την Γκοντόλιν, διότι οι κατάσκοποι του Σκοτεινού Άρχοντα γνώριζαν πλέον τη θέση του Κρυμμένου Βασιλείου.
Στο Δάσος του Μπρέθιλ βρήκε τους τάφους των παιδιών του. Η σύζυγός του, η Μόργουεν, ήταν εκεί και πέθανε λίγο μετά. Μετά την ταφή της, ο Χούριν πήγε στον οικισμό του Έφελ Μπράντιρ, το σπίτι του Λαού της Χάλεθ, με τους οποίους ο Τούριν έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Θυμωμένος και θρηνώντας, έστρεψε τον ένα εναντίον του άλλου και κατέστρεψε το Έφελ Μπράντιρ. Ο Χούριν στη συνέχεια πήγε στα ερείπια της Νάργκοθροντ, όπου βρήκε τον Μικρο-Νάνο Μιμ. Ο Μικρο-Νάνος είχε προδώσει τον Τούριν χρόνια πριν και σε εκδίκηση ο Χούριν τον έσφαξε. Ο Μιμ είχε απαιτήσει το θησαυρό της Νάργκοθροντ, αλλά ο Χούριν πήρε το Ναουγκλάμιρ και το πήγε στο Ντόριαθ, το τελευταίο μεγάλο βασίλειο των Ξωτικών.
Του επετράπη η είσοδος στο Μένεγκροθ, την πρωτεύουσα του Ντόριαθ, όπου οργισμένος πέταξε το Ναουγκλάμιρ μπροστά στον Βασιλιά Θίνγκολ και τον "ευχαρίστησε" που βοήθησε τον γιο του, τον οποίο ο Θίνγκολ είχε υιοθετήσει. Η σύζυγος του Θίνγκολ, η Μέλιαν, τον επέπληξε και εκείνος, θεραπευμένος πλέον από την τρέλα και τη θλίψη του, σήκωσε το Ναουγκλάμιρ και το πρόσφερε στον Θίνγκολ προτού αναχωρήσει ερείπιο και ντροπιασμένος από το Ντόριαθ, το οποίο επίσης θα κατέστρεφε η Κατάρα του Μόργκοθ.
Γύρω στο 500 της Πρώτης Εποχής, ο Χούριν έφτασε στη Μεγάλη Θάλασσα και μέσα στην απόγνωσή του πνίγηκε. Η ζωή του και η ζωή των παιδιών του έγιναν η Narn i Chîn Húrin, η Ιστορία των Παιδιών του Χούριν.
Ο Χούριν ήταν ο εγγονός του Χάντορ Λόριντολ, ιδρυτή του Οίκου του Χάντορ, και ανατράφηκε με τον μικρότερο αδελφό του τον Χούορ στο Δάσος του Μπρέθιλ. Το 458 της Πρώτης Εποχής, οι αδελφοί εντάχθηκαν σε μια πολεμική ομάδα, αλλά χωρίστηκαν και παγιδεύτηκαν στην Κοιλάδα του Σίριον. Ο Βάλα Ούλμο προκάλεσε τη δημιουργία ομίχλης και οι δύο τους διέφυγαν στο Ντίμπαρ. Από εκεί, οι Αετοί τους πήγαν στις πύλες της Γκοντόλιν, της Κρυμμένης Πόλης. Ο Βασιλιάς Τούργκον καλωσόρισε τους αδελφούς, ενθυμούμενος μια προφητεία που έλεγε ότι τα παιδιά του Χάντορ θα βοηθούσαν την Γκοντόλιν στην πιο σκοτεινή ώρα της. Έμειναν με τον Τούργκον για ένα χρόνο και, αφού έδωσαν όρκο μυστικότητας, επέστρεψαν στο Ντορ-λόμιν κάποια στιγμή πριν το 462.
Το 462, Όρκς εισέβαλαν στο Χίθλουμ και ο Γκάλντορ σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος τις πηγές του Έιθελ Σίριον. Ο Χούριν έδιωξε τα Όρκς και επέστρεψε ως τρίτος Άρχοντας του Ντορ-λόμιν και ο έβδομος Αρχηγός του Οίκου του Χάντορ (Οίκος του Μάραχ). Δύο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε την Μόργουεν Ελέδγουεν του Οίκου του Μπέορ. Ο γιος τους, ο Τούριν, γεννήθηκε λίγο αργότερα, και ακολούθησε έπειτα η γέννηση της κόρης τους, της Ούργουεν. Η Ούργουεν, η οποία ήταν περισσότερο γνωστή ως Λάλαιθ ("Γέλιο"), πέθανε από την πανούκλα όταν ήταν τριών ετών.
Το 472, η συμμαχία που ήταν γνωστή ως η Ένωση του Μαέδρος οδήγησε τα Ξωτικά, τους Νάνους και τους Ανθρώπους σε επίθεση εναντίον του Μόργκοθ στη Μάχη των Αμέτρητων Δακρύων (Nirnaeth Arnoediad). Στην πανωλεθρία αυτή, ο Υψηλός Βασιλιάς Φίνγκον και ο στρατός του διαχωρίστηκαν από το άλλο μισό του στρατού και ο ίδιος ο Φίνγκον σκοτώθηκε από ένα Μπάλρογκ. Με τον άρχοντά τους σκοτωμένο και αντιμετωπίζοντας την ήττα τους, ο Χούριν και ο Χούορ έπεισαν τον Βασιλιά Τούργκον να αποσυρθεί και να κρατήσει το μυστικό της Γκοντόλιν. Για να υπερασπιστούν την διαφυγή του, οι στρατιώτες του Ντορ-λόμιν σχημάτισαν μια γραμμή κατά μήκος του Βάλτου του Σέρεχ όπου σφαγιάστηκαν από τις δυνάμεις του Μόργκοθ. Ο Χούορ σκοτώθηκε, αλλά ο Χούριν πάλεψε μέχρι που θάφτηκε κάτω από το βάρος των σωμάτων των Όρκς.
Αιχμάλωτος πλέον, ο Χούριν προσήχθη ενώπιον του Μόργκοθ και βασανίστηκε για να αποκαλύψει τη μυστική θέση της Γκοντόλιν. Όταν είδε ότι δεν λύγιζε, ο Μόργκοθ καταράστηκε τον ίδιο και όλους τους συγγενείς του. Έπειτα ο Σκοτεινός Άρχοντας αλυσόδεσε τον Χούριν σε μια καρέκλα ψηλά στις πλαγιές των Θανγκορόντριμ όπου, μέσα από τη μαγεία του Μόργκοθ, θα μπορούσε να βλέπει τις τραγωδίες που θα συνέβαιναν στην οικογένειά του. Για 28 χρόνια ο Χούριν παρακολουθούσε την κατάρα να καταστρέφει τα παιδιά του. Η κόρη του, η Νίενορ, γεννήθηκε λίγο μετά τη σύλληψή του και παγιδεύτηκε στη μοίρα του Τούριν. Οι ενέργειές τους οδήγησαν επίσης στην καταστροφή της Νάργκοθροντ, ένα από τα τελευταία βασίλεια των Νόλντορ. Πλέον παρέμενε μόνο η Γκοντόλιν.
Το 499, μετά το θάνατο των παιδιών του, ο Μόργκοθ ελευθέρωσε τον Χούριν, ο οποίος συντετριμμένος επέστρεψε πρώτα στο Ντορ-λόμιν, το οποίο πλέον κυβερνούσαν Ανατολίτες πιστοί στον Μόργκοθ. Αφού δεν βρήκε κανέναν από τους συγγενείς του, ταξίδεψε με παρανόμους στα βουνά του Εκόριαθ, ψάχνωντας για την είσοδο της Γκοντόλιν. Στην αρχή ο Τούργκον τον αρνήθηκε, αλλά αργότερα ανακάλεσε και έστειλε Αετούς να τον φέρουν στην Γκοντόλιν. Ο Χούριν είχε ήδη φύγει για το Δάσος του Μπρέθιλ, αλλά η κατάρα του Μόργκοθ είχε ήδη παγιδεύσει την Γκοντόλιν, διότι οι κατάσκοποι του Σκοτεινού Άρχοντα γνώριζαν πλέον τη θέση του Κρυμμένου Βασιλείου.
Στο Δάσος του Μπρέθιλ βρήκε τους τάφους των παιδιών του. Η σύζυγός του, η Μόργουεν, ήταν εκεί και πέθανε λίγο μετά. Μετά την ταφή της, ο Χούριν πήγε στον οικισμό του Έφελ Μπράντιρ, το σπίτι του Λαού της Χάλεθ, με τους οποίους ο Τούριν έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Θυμωμένος και θρηνώντας, έστρεψε τον ένα εναντίον του άλλου και κατέστρεψε το Έφελ Μπράντιρ. Ο Χούριν στη συνέχεια πήγε στα ερείπια της Νάργκοθροντ, όπου βρήκε τον Μικρο-Νάνο Μιμ. Ο Μικρο-Νάνος είχε προδώσει τον Τούριν χρόνια πριν και σε εκδίκηση ο Χούριν τον έσφαξε. Ο Μιμ είχε απαιτήσει το θησαυρό της Νάργκοθροντ, αλλά ο Χούριν πήρε το Ναουγκλάμιρ και το πήγε στο Ντόριαθ, το τελευταίο μεγάλο βασίλειο των Ξωτικών.
Του επετράπη η είσοδος στο Μένεγκροθ, την πρωτεύουσα του Ντόριαθ, όπου οργισμένος πέταξε το Ναουγκλάμιρ μπροστά στον Βασιλιά Θίνγκολ και τον "ευχαρίστησε" που βοήθησε τον γιο του, τον οποίο ο Θίνγκολ είχε υιοθετήσει. Η σύζυγος του Θίνγκολ, η Μέλιαν, τον επέπληξε και εκείνος, θεραπευμένος πλέον από την τρέλα και τη θλίψη του, σήκωσε το Ναουγκλάμιρ και το πρόσφερε στον Θίνγκολ προτού αναχωρήσει ερείπιο και ντροπιασμένος από το Ντόριαθ, το οποίο επίσης θα κατέστρεφε η Κατάρα του Μόργκοθ.
Γύρω στο 500 της Πρώτης Εποχής, ο Χούριν έφτασε στη Μεγάλη Θάλασσα και μέσα στην απόγνωσή του πνίγηκε. Η ζωή του και η ζωή των παιδιών του έγιναν η Narn i Chîn Húrin, η Ιστορία των Παιδιών του Χούριν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου