Κέριν Άμροθ

Ο Cerin Amroth ήταν ένας λόφος στην καρδιά της αρχαίας γης του Lothlórien. Πάνω του φύτρωναν δύο κύκλοι δέντρων, τα εξωτερικά είχαν λευκό φλοιό και τα εσωτερικά ήταν πανύψηλα χρυσαφένια Mallorn. Όταν ο άνεμος φυσούσε μέσα από τα κλαδιά, ακουγόταν ο ήχος των μακρινών θαλασσών και οι φωνές από θαλασσοπούλια που οι ράτσες τους είχαν εξαφανιστεί από τη γη, ενώ τα λουλούδια Niphredil και Elanor φύτρωναν στο γρασίδι του. Εκεί ήταν και το σπίτι του βασιλιά Amroth, προτού χαθεί για πάντα, κι εκεί όπου ο Aragorn πρόσφερε το Δαχτυλίδι του Barahir στην Arwen και αρραβωνιάστηκαν αιώνες αργότερα. Cerin Amroth σημαίνει "Ο Λόφος του Amroth" στη Sindarin.

Ο λόφος αρχικά δημιουργήθηκε μετά την πρώτη χιλιετία της Τρίτης Εποχής, όταν η σκιά του Ντολ Γκούλντουρ αυξανόταν. Ο Άμροθ, ο βασιλιάς του Λόριεν, έχτισε αργότερα εκεί το σπίτι του και ο λόφος πήρε το όνομά του. Αιώνες αργότερα όμως, το σπίτι του δεν υπήρχε πια, και ο λόφος ήταν καλυμμένος με έλανορ και νίφρεντιλ. Καθώς η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού εισήλθε στο χρυσαφένιο δάσος του Λoθλόριεν και ξεκουράστηκε δίπλα στον ποταμό Νίμροντελ, ο Φρόντο μπορούσε να ακούσει μια φωνή να τραγουδάει αναμεμειγμένη με τον ήχο του κελαρυστού νερού. Ο Λέγκολας τότε θυμήθηκε και τραγούδησε την τραγική ιστορία των Άμροθ και Νίμροντελ.

Όταν o Μπάλρογκ της Μόρια ξύπνησε, ένα κακό εμφανίστηκε που άρχισε να περιβάλλει το ήσυχο δάσος του Λoθλόριεν, κάτι που δεν μπορούσε να υποστεί η Νίμροντελ. Εκείνη και ο αγαπημένος της Άμροθ, ο Βασιλιάς του Λoθλόριεν, ξεκίνησαν το ταξίδι τους νότια προς τη θάλασσα και τους Αθάνατους Τόπους. Η Νίμροντελ όμως χάθηκε στα Λευκά Βουνά και δεν κατάφερε να βρει τον δρόμο για να συναντήσει τον Άμροθ, ο οποίος την περίμενε σε ένα σκάφος που ήταν δεμένο στην ακτή, κοντά στο Μπελφάλας. Ξέσπασε καταιγίδα, παρασύροντας το σκάφος στη θάλασσα. Απελπισμένος ο Άμροθ έφυγε από το σκάφος για να κολυμπήσει στην ακτή, ελπίζοντας να βρει την Νίμροντελ, αλλά πνίγηκε στα σκοτεινά θυελλώδη νερά του ωκεανού. Και οι δύο τους πέθαναν ψάχνοντας να βρουν ο ένας τον άλλο. Με αυτόν τον τρόπο η θλίψη ήρθε για πρώτη φορά στη χώρα του Λόριεν.

Μέχρι τις μέρες της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού, το τραγούδι της Νίμροντελ μπορούσε να ακουστεί στους καταρράκτες κοντά στο σημείο όπου έζησε. Η φωνή του Άμροθ μπορούσε επίσης να ακουστεί όταν ο άνεμος φυσούσε στον Λόριεν από το νότο, όπου είχε πνιγεί. Οι δύο τους μπορούσαν να είναι συμβολικά ενωμένοι στο ανακάτεμα των νερών του ρέματος του Νίμροντελ με τα νερά του Άντουιν και τελικά στον ωκεανό.

Η Άργουεν, μετά το θάνατο του Άραγκορν, αποσύρθηκε στο Λόριεν όπου και πέθανε, πριν την άνοιξη του 121 της Τέταρτης Εποχής. Ο τάφος της ήταν στο Κέριν Άμροθ, εκεί όπου αντάλλαξαν τους όρκους τους με τον Άραγκορν.