Ελέσσαρ

To Elessar ήταν ένα πράσινο κόσμημα με θεραπευτικές ιδιότητες και έλαμπε με το φως του Ήλιου που ήταν κλεισμένο μέσα του. Κάποια στιγμή το στολίδι τοποθετήθηκε σε μια ασημένια καρφίτσα σε σχήμα αετού. Έφτασε στα χέρια του Aragorn ο οποίος το φόρεσε και στέφθηκε Βασιλιάς παίρνοντας το όνομα Elessar, όπως και το κόσμημα.

Τα πράγματα που ήταν μαραμένα ή φθαρμένα εμφανίζονταν ανανεωμένα και αποκατεστημένα όταν τα έβλεπε κάποιος μέσω του Ελέσσαρ. Λεγόταν ότι εκείνος που το έχει στην κατοχή του θα μπορούσε να θεραπεύσει τις πληγές των άλλων. Υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές σχετικά με την προέλευση του Ελέσσαρ, ενώ ενδέχεται να υπήρχαν ακόμη και δύο διαφορετικά κοσμήματα με αυτό το όνομα. Το Ελέσσαρ δημιουργήθηκε αρχικά στο Βασίλειο της Γκοντόλιν κατά την Πρώτη Εποχή. Σύμφωνα με μια ιστορία, δημιουργήθηκε από τον κατασκευαστή κοσμημάτων ονόματι Ενέρδιλ, αλλά σύμφωνα με μια άλλη δημιουργήθηκε από τον Κελεμπρίμπορ.

Υπήρχε στην Γκοντόλιν ένας κατασκευαστής κοσμημάτων που τον έλεγαν Ενέρδιλ, ο μεγαλύτερος ανάμεσα στους Νόλντορ στην τέχνη αυτή μετά τον θάνατο του Φέανορ. Ο Ενέρδιλ αγαπούσε καθετί πράσινο που φύτρωνε και η μεγαλύτερή του χαρά ήταν να βλέπει το φως του ήλιου να περνάει ανάμεσα απ' τις φυλλωσιές. Και μες στην καρδιά του γεννήθηκε η επιθυμία να φτιάξει ένα πετράδι και μέσα σε αυτό να φυλακίσει το διάφανο φως του ήλιου, αλλά το πετράδι αυτό να είναι πράσινο σαν τα φυλλώματα. Και κατάφερε να το φτιάξει και ακόμα και οι Νόλντορ το θαύμασαν. Γιατί λέγεται ότι όσοι κοίταζαν μεσ' απ' το πετράδι, έβλεπαν ό,τι είχε ξεραθεί ή καεί πάλι υγιές ή όπως ήταν στην ομορφιά της νιότης του και ότι τα χέρια αυτού που το είχε έφερναν σε ό,τι άγγιζαν θεραπεία σε κάθε πληγή. Αυτό το πετράδι ο Ενέρδιλ το 'δωσε στην Ίντριλ, την κότη του βασιλιά, και εκείνη το φορούσε στο στήθος της κι έτσι γλύτωσε από τη φωτιά που έκαψε την Γκοντόλιν. Και προτού ανοίξει πανιά η Ίντριλ, είπε στον Εαρέντιλ, το γιο της: "Σου αφήνω το Ελέσσαρ γιατί υπάρχουν φοβερές πληγές στη Μέση-Γη που ίσως μπορέσεις να τις θεραπεύσεις. Αλλά δε θα το δώσεις σε κανέναν άλλο". Και πραγματικά, στο Λιμάνι του Σίριον υπήρχαν πολλές πληγές από τη φρίκη του Βορρά. Και όσο ο Εαρέντιλ έμεινε εκεί, θεραπεύτηκαν και πήγαν καλά όλα και τα πάντα για λίγο ήταν πράσινα και όμορφα. Όταν, όμως, ο Εαρέντιλ άρχισε τα μεγάλα ταξίδια του στη Θάλασσα, φορούσε το Ελέσσαρ στο στήθος του, γιατί σ' όλες τις περιπλανήσεις του είχε στο νου ρτου απλώς να ξαναβρεί την Ίντριλ. Και η πρώτη πρώτη ανάμνησή του απ' τη Μέση-Γη ήταν το πράσινο πετράδι στο στήθος της καθώς τον νανούριζε στην κούνια του, τότε που η Γκοντόλιν ανθούσε ακόμη. Κι έτσι το Ελέσσαρ χάθηκε, όταν ο Εαρέντιλ δε γύρισε πια στη Μέση-Γη.

[..........]

Το Ελέσσαρ κατασκευάστηκε στην Γκοντόλιν από τον Κελεμπρίμπορ κι έτσι έφτασε στην Ίντριλ κι από κει στον Εαρέντιλ. Αλλά εκείνο χάθηκε. Το δεύτερο, όμως, Ελέσσαρ το 'φτιαξε κι αυτό ο Κελεμπρίμπορ στο Ερέγκιον κατά παραγγελία της αρχόντισσας Γκαλάντριελ (την οποία αγαπούσε) και δεν ήταν κάτω από την εξουσία του Ενός, γιατί κατασκευάστηκε προτού ο Σάουρον σηκωθεί ξανά. (Ατέλειωτες Ιστορίες, Το Ελέσσαρ, σελ. 346-350)

Το Ελέσσαρ δόθηκε στην Ίντριλ, την κόρη του βασιλιά Τούργκον της Γκοντόλιν. Κατάφερε και διέσωσε το κόσμημα από την καταστροφή της Γκοντόλιν και εν συνεχεία το έδωσε στο γιο της, τον Εαρέντιλ, όταν εκείνη έφυγε από τη Μέση-Γη. Μερικοί λένε ότι η δύναμη του Ελέσσαρ βοήθησε να απαλυνθεί ο πόνος των προσφύγων της Γκοντόλιν, οι οποίοι διέφυγαν στα Λιμάνια του Σίριον, όμως άλλοι αποδίδουν αυτήν την θεραπευτική δύναμη στο Σίλμαριλ που είχε στην κατοχή της η γυναίκα του Εαρέντιλ, η Έλγουινγκ (Σιλμαρίλλιον, σελ. 354).

Ο Εαρέντιλ πήρε το Ελέσσαρ μαζί του όταν έπλευσε για τους Αθάνατους Τόπους ώστε να ζητήσει την βοήθεια των Βάλαρ ενάντια στον Μόργκοθ, και δεν ξαναεπέστρεψε στη Μέση-Γη. Σύμφωνα με μια ιστορία το αρχικό Ελέσσαρ ενδέχεται να επανήλθε στην Μέση-Γη από τον Γκάνταλφ περίπου το έτος 1000 της Τρίτης Εποχής. Ο Γκάνταλφ το έδωσε στη Γκαλάντριελ, λέγοντάς της ότι θα έρθει η στιγμή που θα δώσει το Ελέσσαρ σε κάποιον που θα μοιράζεται το ίδιο όνομα με το κόσμημα.

 
Σύμφωνα με μια άλλη ιστορία, το Ελέσσαρ που είχε στην κατοχή της η Γκαλάντριελ δεν ήταν το πρωτότυπο, αλλά ένα αντίγραφο που ζήτησε η ίδια από τον Κελεμπρίμπορ να της φτιάξει. Αυτό το δεύτερο Ελέσσαρ ήταν μια πέτρα πιο καθαρή, αλλά το φως της δεν ήταν τόσο ισχυρό επειδή το φως του Ήλιου είχε μειωθεί στο πέρασμα των αιώνων από την εποχή που φτιάχτηκε το πρώτο Ελέσσαρ. Ο Κελεμπρίμπορ τοποθέτησε το Ελέσσαρ σε μια καρφίτσα σε σχήμα αετού. 

 
Η Γκαλάντριελ χρησιμοποίησε το Ελέσσαρ ώστε να διατηρήσει την ομορφιά του βασιλείου της στη Μέση-Γη. Αφού έλαβε το Δαχτυλίδι Νένυα, η Γκαλάντριελ έδωσε το Ελέσσαρ στην κόρη της Κελεμπρίαν και εκείνη με τη σειρά της στην κόρη της, Άργουεν. Η Άργουεν επέστρεψε το Ελέσσαρ στη γιαγιά της, έτσι ώστε να μπορεί να δοθεί στον Άραγκορν όταν εκείνος θα περνούσε μέσα από το Λοθλόριεν. Ήταν σύνηθες άλλωστε μεταξύ των Ξωτικών η οικογένεια της νύφης να δίνει στο γαμπρό ένα κόσμημα ως γαμήλιο δώρο.

Στις 16 Φεβρουαρίου του έτους 3019, η Γκαλάντριελ έδωσε στον Άραγκορν το Ελέσσαρ, λέγοντας του ότι είχε έρθει η ώρα να λάβει το όνομα που είχε προβλεφθεί για εκείνον, Ελέσσαρ του Οίκου του Ελέντιλ. Το όνομα Ελέσσαρ είχε προβλεφθεί κατά τη γέννηση του Άραγκορν από τη γιαγιά του την Ιβόργουεν, λέγοντας ότι βλέπει στο στήθος του μια πράσινη πέτρα, και ότι από αυτή θα βγει το πραγματικό του όνομα και η φήμη του, διότι πρέπει να είναι θεραπευτής και ανανεωτής.

Ο Άραγκορν φόρεσε το Ελέσσαρ στα Σπίτια της Γιατρείας μετά τη Μάχη στα Πεδία του Πέλεννορ. Θεράπευσε τον Φάραμιρ, την Έογουιν και τον Μέρρυ Μπράντιμπακ χρησιμοποιώντας το βότανο Αθέλας, και στη συνέχεια βοήθησε πολλούς άλλους που είχαν τραυματιστεί ή αρρώστησαν από τη Μαύρη Ανάσα των Νάζγκουλ. Την 1η Μαΐου ο Άραγκορν στέφθηκε Βασιλιάς Ελέσσαρ εκπληρώνοντας την προφητεία.