Έλρος

O Elros, επίσης γνωστός ως Elros Tar-Minyatur και Elros ο Μισο-Ξωτικός, ήταν ο γιος του Eärendil, του μεγάλου ήρωα της Πρώτης Εποχής, και της Elwing, ο δίδυμος αδελφός του Elrond και ο θείος των Elladan, Elrohir και Arwen Undómiel. Είχε ισχυρή φιλία με τα Ξωτικά, από τα οποία καταγόταν κατά το ήμισυ. Επιλέγοντας να ζήσει σαν θνητός Άνθρωπος, έγινε άρχοντας των Edain και ο πρώτος βασιλιάς του Númenor, λαμβάνοντας το όνομα Tar-Minyatur, ο Υψηλός Ηγεμόνας. Ήταν ο πρόγονος μιας μεγάλης γραμμής βασιλιάδων, απόγονος του οποίου ήταν ο Aragorn II Elessar. Elros σημαίνει "Αστροαφρός" στη Sindarin, ενώ το όνομά του στην Quenya είναι Elerossë.

 
Ο Έλρος και ο Έλροντ γεννήθηκαν στα Λιμάνια του Σίριον στις πιο σκοτεινές ημέρες της Πρώτης Εποχής, όταν οι δυνάμεις του Μόργκοθ ελέγχανε το μεγαλύτερο μέρος του Μπελέριαντ. Όταν τα δίδυμα ήταν μόλις έξι ετών, οι Γιοί του Φέανορ, δεσμευμένοι από τον Όρκο τους, επιτέθηκαν στα Λιμάνια διαπράττοντας την Τρίτη Αδελφοκτονία, διότι επιθυμούσαν το Σίλμαριλ και το Ναουγκλάμιρ που κατείχε ο Εαρέντιλ. Ο ίδιος ήταν στη θάλασσα, ενώ η Έλγουινγκ πρόλαβε και δραπέτευσε με το Ναουγκλάμιρ.

Ο Μαέδρος και ο Μάγκλορ, οι μόνοι Γιοί του Φέανορ που αποκήρυξαν τις πράξεις τους, χάρισαν τη ζωή στα δίδυμα αγόρια και τα μεγάλωσαν για λίγο. Βρέθηκαν αργότερα από άλλα Ξωτικά, καθώς τα δίδυμα έπαιζαν στο δάσος δίπλα σε ένα καταρράκτη κάτω από το αστρόφως. Του έδωσαν το όνομα Έλρος που σημαίνει "Αστροαφρός" και τον προστάτευαν μέχρι το τέλος της Πρώτης Εποχής. Μετά τον Πόλεμο της Οργής και την καταστροφή του Μπελέριαντ, οι Βάλαρ έδωσαν στους δίδυμους Μισο-Ξωτικούς την επιλογή της φυλής και της μοίρας τους. Ο Έλρος επέλεξε το δώρο των Ανθρώπων, αλλά και πάλι, ευλογήθηκε με τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από ό,τι οποιοσδήποτε άλλος Άνθρωπος.

Στα πρώτα χρόνια της Δεύτερης Εποχής, οι Βάλαρ είχαν ετοιμάσει για τους Εντάιν, ως ανταμοιβή για τον αγώνα τους ενάντια στον Μόργκοθ, ένα μεγάλο νησί στο δυτικό τμήμα της Μεγάλης Θάλασσας. Ως άρχοντας των Εντάιν, ο Έλρος οδήγησε τον λαό του στο νησί, καθοδηγούμενος από το Άστρο του Εαρέντιλ, του πατέρα του. Γι 'αυτό το λόγο, το νησί ονομαζόταν Ελέννα που σημαίνει "Προς τ' Άστρα", και ήταν το μόνο βασίλειο θνητών που βρισκόταν πιο κοντά στο Ευλογημένο Βασίλειο, αν και στους Άνθρωποι απαγορευόταν να πάνε δυτικότερα από το Ελέννα σε σημείο που να μην βλέπουν τις ακτές του. Οι Βάλαρ έδωσαν επίσης στους Εντάιν σημαντικά μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από ό,τι είχαν οι περισσότεροι Άνθρωποι και ο Έλρος και οι απόγονοί του είχαν τις μεγαλύτερες ζωές όλων των Ανθρώπων.

Ο Έλρος ίδρυσε το βασίλειο του Νούμενορ και έγινε ο πρώτος βασιλιάς του το έτος 32 της Δεύτερης Εποχής. Πήρε ένα βασιλικό όνομα στην Κουένυα, Ταρ-Μινυάτουρ, ο Υψηλός Ηγεμόνας, θέτοντας έτσι την παράδοση που ήθελε η Κουένυα να είναι η βασιλική γλώσσα της νήσου, παρόλο που η κοινή γλώσσα ήταν η Αντουνάικ. Έφερε μαζί του το Δαχτυλίδι του Μπάραχιρ, το Τσεκούρι του Τούορ, το Τόξο του Μπρέγκορ και το Σπαθί του Θίνγκολ, το Άρανρουθ, ως οικογενειακά κειμήλια. Έχτισε τον βασιλικό πύργο στο Αρμένελος και σε όλη τη βασιλεία του το Νούμενορ λάμβανε δώρα από τα Ξωτικά του Τολ Ερεσσέα, συμπεριλαμβανομένων και των λουλουδιών από τους κήπους της Γιαβάννα, καθώς κι ένα σπόρο του Κέλεμπορν, του Λευκού Δέντρου του Τολ Ερεσσέα. Αυτή ήταν η αρχή της μακράς φιλίας των Ανθρώπων του Νούμενορ με τα Ξωτικά της Δύσης, μια σχέση που θα καθόριζε το μέλλον του Νούμενορ.

Ο Ταρ-Μινυάτουρ είχε τρεις γιους, τους Βαρντάμιρ Νόλιμον, Μανγουέντιλ και Ατανάλκαρ, καθώς και μία κόρη, την Τιντόμιελ. Αφότου έζησε πέντε αιώνες και κυβέρνησε το Νούμενορ για 410 χρόνια, ο Ταρ-Μινυάτουρ πέθανε και ο γιος του, ο Βαρντάμιρ Νόλιμον, ανέλαβε το Σκήπτρο του Νούμενορ ως Ταρ-Βαρντάμιρ. Επειδή όμως ο Έλρος είχε ζήσει πολύ καιρό, ο Ταρ-Βαρντάμιρ ήταν ήδη γέρος, έτσι ήταν μόνο ονομαστικός Βασιλιάς και παρέδωσε αμέσως το Σκήπτρο στο γιο του, τον Ταρ-Αμάντιλ.