Ουνγκόλιαντ

H Ungoliant ήταν ένα αρχέγονο ον που πήρε την μορφή μιας γιγαντιαίας αράχνης. Ήταν αρχικά σύμμαχος του Melkor στο Aman, καθώς και για ένα μικρό χρονικό διάστημα στη Μέση-Γη. Ήταν η μητέρα της Shelob, και ως εκ τούτου η παλαιότερη, και η πρώτη αράχνη του νότου, ενδεχομένως ακόμη και η πρώτη αράχνη. Κατοίκησε στο Avathar πριν από την Πρώτη Εποχή. Το όνομά της στην Quenya είναι Ungweliantë, που σημαίνει "Σκοτεινή Αράχνη", ενώ Ungoliant είναι η Sindarin μετάφραση του Quenya ονόματος της.

Η πραγματική προέλευση της Ουνγκόλιαντ είναι άγνωστη. Θεωρείται ότι μπορεί να ήταν μία από τους Μάιαρ, ή κάποιο μικρότερο πνεύμα, το οποίο ο Μέλκορ διέφθειρε από πάρα πολύ καιρό. Λέγεται επίσης ότι ήρθε από το σκοτάδι πάνω από τον ουρανό της Άρντα και ότι έγινε σύμμαχος του Μέλκορ όταν εκείνος πρωτοκοίταξε τον κόσμο με φθόνο. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι, κατά τους Χρόνους των Δέντρων, αρνήθηκε τον Μέλκορ επιθυμώντας να καταβροχθίσει όλο το φως ώστε να ικανοποιήσει το αιώνιο κενό της, κι έζησε ανεξάρτητα στο Άβαθαρ. Ρουφούσε όλο το φως που μπορούσε να βρει και ύστερα το ύφαινε σε μαύρα δίχτυα σκοταδιού, ώσπου κανένα φως πια δεν μπορούσε να φτάσει στο λημέρι της.

Αφότου ο Μέλκορ έσπειρε τη διχόνοια μεταξύ των Νόλντορ κι έφυγε απ' το Βάλινορ, ζήτησε τη βοήθεια της Ουνγκόλιαντ για να επιτεθεί στα Δύο Δέντρα του Βάλινορ. Τον βοήθησε λοιπόν να μπει στο Βάλινορ καλύπτοντας και τους δυό τους σε ιστούς από καθαρό σκοτάδι. Στη συνέχεια ο Μέλκορ πλήγωσε τα Δύο Δέντρα με το δόρυ του και η Ουνγκόλιαντ ήπιε το φως τους. Έπειτα, αποστράγγιξε τα Πηγάδια της Βάρντα, έτσι ώστε τίποτα δεν απέμεινε από το Φως των Δύο Φανών, εκτός από τα Σίλμαριλς του Φέανορ. Μετά από αυτή την τρομερή πράξη, η Ουνγκόλιαντ και ο Μέλκορ διέφυγαν στην Μέση-Γη για να ξεφύγουν από την οργή και την τιμωρία των Βάλαρ.

Για να κερδίσει την βοήθεια της Ουνγκόλιαντ, ο Μέλκορ της είχε υποσχεθεί να την ανταμείψει γενναιόδωρα. Μετά τη φυγή τους από το Βάλινορ, ο Σκοτεινός Άρχοντας της έδωσε πράγματι πολλούς πολύτιμους λίθους των Νόλντορ, ωστόσο, έκρυψε τα Σίλμαριλς στο δεξί του χέρι, διότι τα επιθυμούσε ο ίδιος πάρα πολύ ώστε να επιτρέψει στη Μεγάλη Αράχνη να τα καταβροχθίσει. Ως απάντηση σε αυτό, η εξοργισμένη Ουνγκόλιαντ τύλιξε τον Μέλκορ στους ιστούς της και ήταν έτοιμη να τον καταβροχθίσει ως τιμωρία για την προδοσία του, αλλά τότε εκείνος έβγαλε μια κραυγή απελπισίας την οποία άκουσαν οι Μπάλρογκς του και ήρθαν και τον έσωσαν.

Νικημένη από τα φλογερά μαστίγια των Μπάλρογκς, η Ουνγκόλιαντ κατέφυγε στο Έρεντ Γκόργκοροθ, στο Μπελέριαντ. Εκεί, έκανε πολλούς απογόνους (μία εξ' αυτών ήταν η Σέλομπ), οι οποίοι εξαπλώθηκαν σε όλο το Έρεντ Γκόργκοροθ και του έδωσαν τη φήμη ότι ήταν ένα μέρος τρόμου. Επιχείρησε επίσης να μπει στο Ντόριαθ, το βασίλειο του Θίνγκολ, αλλά δεν την άφησε η δύναμη της Μάια Μέλιαν. Η Ουνγκόλιαντ τελικά εξαφανίστηκε από την ιστορία, αλλά η μοίρα της δεν είναι γνωστή. Λέγεται ότι πήγε στον ξεχασμένο νότο του κόσμου λίγο πριν την Πρώτη Εποχή, ενώ άλλοι λένε ότι άφησε την συνεχώς αυξανόμενη πείνα της να την κυριεύσει και τελικά καταβρόχθισε τον ίδιο τον εαυτό της.