O Radagast ο Καφετής, που ονομάζεται επίσης Aiwendil, ήταν ένας από τους πέντε Μάγους, ή Istari. Ήταν καλός φίλος του Gandalf του Γκρίζου, τον οποίο βοηθούσε περιστασιακά. Ήταν σοφότερος από κάθε άλλον σε οτιδήποτε αφορούσε βότανα, φυτά και ζώα, ενώ λέγεται ότι μιλούσε τις γλώσσες των πουλιών. Ασχολήθηκε κυρίως με την ευημερία του φυτικού και ζωικού κόσμου και έτσι δεν συμμετείχε έντονα στον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού, μετά το πέρας του οποίου η μοίρα του δεν είναι γνωστή. Radagast σημαίνει "Φροντιστής των Ζώων" στην Adûnaic, ενώ Aiwendil σημαίνει "Φίλος των Πουλιών" στην Quenya.
Ο Ράνταγκαστ, ονομαζόμενος αρχικά Αιγουέντιλ που σημαίνει "Φίλος των Πουλιών", ήταν ένας Μάια της Γιαβάννα. Στο Βάλινορ, τη γη των Βάλαρ, συγκλήθηκε ένα συμβούλιο από τον Μάνγουε, τον αρχηγό των Βάλαρ, λίγο μετά την ήττα του Σάουρον από την Τελευταία Συμμαχία των Ξωτικών και των Ανθρώπων. Αν και ο Σάουρον ηττήθηκε, αργότερα αποδείχθηκε ότι δεν είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά, ώστε ανακτώντας τις δυνάμεις του, η σκιά του άρχισε να πέφτει στη Μέση-Γη για δεύτερη φορά. Αποφασίστηκε τότε από τους Βάλαρ να στείλουν πέντε απεσταλμένους στη Μέση-Γη για να βοηθήσουν τους Ανθρώπους και τα Ξωτικά. Εκτός από τον Αιγουέντιλ, οι άλλοι τέσσερις που επιλέχθηκαν ήταν ο Ολόριν (Γκάνταλφ), ο Κούρουμο (Σάρουμαν) και οι Άλαταρ και Παλλάντο (οι Γαλάζιοι Μάγοι).
Περίπου το έτος 1000, οι Μάιαρ έφτασαν στα Γκρίζα Λιμάνια στα δυτικά του Ερίαντορ στις όχθες της Μέσης-Γης, έχοντας τη μορφή ηλικιωμένων, τους οποίους οι λαοί αποκαλούσαν Μάγους. Ο Κούρουμο έφτασε πρώτος και μόνος και ο Αιγουέντιλ έφτασε ταυτόχρονα με τον Ολόριν. Ο Αιγουέντιλ, που μετονομάστηκε από τους Νόλντορ σε Ράνταγκαστ και που σημαίνει "Φροντιστής των Ζώων", προστάτευε τα μεγάλα δάση. Ασχολήθηκε ελάχιστα με τις υποθέσεις των Ανθρώπων και των Ξωτικών, αλλά ήταν μεγάλος γνώστης των φυτών, των πουλιών και των ζώων του δάσους. Επίσης, απομακρύνθηκε από τον Σάρουμαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αγνοώντας ότι εκείνος τον περιφρονούσε και τον θεωρούσε ανόητο.
Ως την ύστερη Τρίτη Εποχή ο Ράνταγκαστ κατοικούσε, τουλάχιστον για λίγο, στο Ροσγκόμπελ, κάπου μεταξύ του Κάρροκ και του Δρόμου του Παλιού Δάσους. Ευρισκόμενος στα δυτικά σύνορα του Μίρκγουντ, υποθέτεται ότι ο Μάγος επαγρυπνούσε ενάντια στη σκιά του Ντολ Γκούλντουρ, που σιγά σιγά κατέκλυζε το δάσος. Ήταν πολύ κοντά στα ζώα και στα πουλιά, και φίλος με τους Μεγάλους Αετούς. Αν και ο Άρκος, ο γείτονας του, δεν ήταν καθόλου κοινωνικός, τον έβλεπε που και που και θεωρούσε ότι ο Ράνταγκαστ δεν ήταν κακός για Μάγος.
Το 2851 το Λευκό Συμβούλιο συγκλήθηκε για άλλη μια φορά και, στη συνέχεια, ο Σάρουμαν άρχισε να ψάχνει στα Γκλάντεν Φιλντς για το Ένα Δαχτυλίδι. Ο Ράνταγκαστ αποφάσισε να βοηθήσει την έρευνά του με πουλιά και ζώα που έδρασαν ως κατάσκοποι, ελπίζοντας ότι οι πράξεις του Σάρουμαν θα βοηθούσαν να παρακολουθήσουν και να εμποδίσουν τον Σάουρον. Ο Ράνταγκαστ έκανε αυτό με καλή πίστη, μη γνωρίζοντας τίποτα από τις πραγματικές φιλοδοξίες του Σάρουμαν, οι οποίες ήταν να κρατήσει το Δαχτυλίδι δικό του.
Μέχρι τη στιγμή του Πολέμου του Δαχτυλιδιού, ο Ράνταγκαστ δεν κατοικούσε πια στο Ροσγκόμπελ. Το καλοκαίρι του 3018 ο Σάρουμαν είπε στον Ράνταγκαστ ότι ήταν πρόθυμος να βοηθήσει τον Γκάνταλφ και τον έστειλε αμέσως να τον αναζητήσει. Ο Ράνταγκαστ δεν γνώριζε καλά το Ερίαντορ αλλά αναζητούσε το Σάιρ, γνωρίζοντας ότι κάπου εκεί κοντά θα βρισκόταν ο Γκάνταλφ. Πράγματι, την Ημέρα του Μεσοκαλόκαιρου, ο Ράνταγκαστ βρισκόταν με το άλογό του κοντά στο Μπρι, όταν ο Γκάνταλφ τον βρήκε καθώς πήγαινε στο χωριό. Ο Ράνταγκαστ τον προειδοποίησε ότι οι Νάζγκουλ είχαν βγει έξω μεταμφιεσμένοι ως μαύροι καβαλάρηδες αναζητώντας νέα για το Σάιρ. Του είπε επίσης για την πρόσκληση του Σάρουμαν και συμφώνησε να βοηθήσει τον Γκάνταλφ με ζώα και πτηνά που θα έστελναν νέα στο Όρθανκ. Έπειτα έφυγε προς το Μίρκγουντ.
Λέγοντας του Γκάνταλφ για την πρόσκληση στο Όρθανκ, ο Ράνταγκαστ άθελά του τον έστειλε στην αιχμαλωσία. Το μήνυμα του Σάρουμαν αποδείχτηκε παγίδα για τον Γκάνταλφ ο οποίος φυλακίστηκε στο Όρθανκ, αλλά ο ίδιος δεν πίστεψε ότι ο Ράνταγκαστ ήταν μέρος των σχεδίων του Σάρουμαν. Πράγματι, χάρη στον Ράνταγκαστ, ο Γκάνταλφ κατάφερε να ξεφύγει από την κορυφή του Όρθανκ στα φτερά του Γκουάιχιρ.
Μετά το Συμβούλιο του Έλροντ, στάλθηκαν πολλοί ανιχνευτές από το Ρίβεντελ σε πολλά διαφορετικά μέρη. Κάποιοι πέρασαν από τα Ομιχλιασμένα Βουνά και τελικά έφτασαν στο Ροσγκόμπελ, αλλά δεν βρήκαν τον Ράνταγκαστ εκεί. Η μοίρα του μετά τον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού δεν είναι γνωστή.
Ο Ράνταγκαστ, ονομαζόμενος αρχικά Αιγουέντιλ που σημαίνει "Φίλος των Πουλιών", ήταν ένας Μάια της Γιαβάννα. Στο Βάλινορ, τη γη των Βάλαρ, συγκλήθηκε ένα συμβούλιο από τον Μάνγουε, τον αρχηγό των Βάλαρ, λίγο μετά την ήττα του Σάουρον από την Τελευταία Συμμαχία των Ξωτικών και των Ανθρώπων. Αν και ο Σάουρον ηττήθηκε, αργότερα αποδείχθηκε ότι δεν είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά, ώστε ανακτώντας τις δυνάμεις του, η σκιά του άρχισε να πέφτει στη Μέση-Γη για δεύτερη φορά. Αποφασίστηκε τότε από τους Βάλαρ να στείλουν πέντε απεσταλμένους στη Μέση-Γη για να βοηθήσουν τους Ανθρώπους και τα Ξωτικά. Εκτός από τον Αιγουέντιλ, οι άλλοι τέσσερις που επιλέχθηκαν ήταν ο Ολόριν (Γκάνταλφ), ο Κούρουμο (Σάρουμαν) και οι Άλαταρ και Παλλάντο (οι Γαλάζιοι Μάγοι).
Περίπου το έτος 1000, οι Μάιαρ έφτασαν στα Γκρίζα Λιμάνια στα δυτικά του Ερίαντορ στις όχθες της Μέσης-Γης, έχοντας τη μορφή ηλικιωμένων, τους οποίους οι λαοί αποκαλούσαν Μάγους. Ο Κούρουμο έφτασε πρώτος και μόνος και ο Αιγουέντιλ έφτασε ταυτόχρονα με τον Ολόριν. Ο Αιγουέντιλ, που μετονομάστηκε από τους Νόλντορ σε Ράνταγκαστ και που σημαίνει "Φροντιστής των Ζώων", προστάτευε τα μεγάλα δάση. Ασχολήθηκε ελάχιστα με τις υποθέσεις των Ανθρώπων και των Ξωτικών, αλλά ήταν μεγάλος γνώστης των φυτών, των πουλιών και των ζώων του δάσους. Επίσης, απομακρύνθηκε από τον Σάρουμαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αγνοώντας ότι εκείνος τον περιφρονούσε και τον θεωρούσε ανόητο.
Τρίτη Εποχή
Ως την ύστερη Τρίτη Εποχή ο Ράνταγκαστ κατοικούσε, τουλάχιστον για λίγο, στο Ροσγκόμπελ, κάπου μεταξύ του Κάρροκ και του Δρόμου του Παλιού Δάσους. Ευρισκόμενος στα δυτικά σύνορα του Μίρκγουντ, υποθέτεται ότι ο Μάγος επαγρυπνούσε ενάντια στη σκιά του Ντολ Γκούλντουρ, που σιγά σιγά κατέκλυζε το δάσος. Ήταν πολύ κοντά στα ζώα και στα πουλιά, και φίλος με τους Μεγάλους Αετούς. Αν και ο Άρκος, ο γείτονας του, δεν ήταν καθόλου κοινωνικός, τον έβλεπε που και που και θεωρούσε ότι ο Ράνταγκαστ δεν ήταν κακός για Μάγος.
Ο Πόλεμος του Δαχτυλιδιού
Το 2851 το Λευκό Συμβούλιο συγκλήθηκε για άλλη μια φορά και, στη συνέχεια, ο Σάρουμαν άρχισε να ψάχνει στα Γκλάντεν Φιλντς για το Ένα Δαχτυλίδι. Ο Ράνταγκαστ αποφάσισε να βοηθήσει την έρευνά του με πουλιά και ζώα που έδρασαν ως κατάσκοποι, ελπίζοντας ότι οι πράξεις του Σάρουμαν θα βοηθούσαν να παρακολουθήσουν και να εμποδίσουν τον Σάουρον. Ο Ράνταγκαστ έκανε αυτό με καλή πίστη, μη γνωρίζοντας τίποτα από τις πραγματικές φιλοδοξίες του Σάρουμαν, οι οποίες ήταν να κρατήσει το Δαχτυλίδι δικό του.
Μέχρι τη στιγμή του Πολέμου του Δαχτυλιδιού, ο Ράνταγκαστ δεν κατοικούσε πια στο Ροσγκόμπελ. Το καλοκαίρι του 3018 ο Σάρουμαν είπε στον Ράνταγκαστ ότι ήταν πρόθυμος να βοηθήσει τον Γκάνταλφ και τον έστειλε αμέσως να τον αναζητήσει. Ο Ράνταγκαστ δεν γνώριζε καλά το Ερίαντορ αλλά αναζητούσε το Σάιρ, γνωρίζοντας ότι κάπου εκεί κοντά θα βρισκόταν ο Γκάνταλφ. Πράγματι, την Ημέρα του Μεσοκαλόκαιρου, ο Ράνταγκαστ βρισκόταν με το άλογό του κοντά στο Μπρι, όταν ο Γκάνταλφ τον βρήκε καθώς πήγαινε στο χωριό. Ο Ράνταγκαστ τον προειδοποίησε ότι οι Νάζγκουλ είχαν βγει έξω μεταμφιεσμένοι ως μαύροι καβαλάρηδες αναζητώντας νέα για το Σάιρ. Του είπε επίσης για την πρόσκληση του Σάρουμαν και συμφώνησε να βοηθήσει τον Γκάνταλφ με ζώα και πτηνά που θα έστελναν νέα στο Όρθανκ. Έπειτα έφυγε προς το Μίρκγουντ.
Λέγοντας του Γκάνταλφ για την πρόσκληση στο Όρθανκ, ο Ράνταγκαστ άθελά του τον έστειλε στην αιχμαλωσία. Το μήνυμα του Σάρουμαν αποδείχτηκε παγίδα για τον Γκάνταλφ ο οποίος φυλακίστηκε στο Όρθανκ, αλλά ο ίδιος δεν πίστεψε ότι ο Ράνταγκαστ ήταν μέρος των σχεδίων του Σάρουμαν. Πράγματι, χάρη στον Ράνταγκαστ, ο Γκάνταλφ κατάφερε να ξεφύγει από την κορυφή του Όρθανκ στα φτερά του Γκουάιχιρ.
Μετά το Συμβούλιο του Έλροντ, στάλθηκαν πολλοί ανιχνευτές από το Ρίβεντελ σε πολλά διαφορετικά μέρη. Κάποιοι πέρασαν από τα Ομιχλιασμένα Βουνά και τελικά έφτασαν στο Ροσγκόμπελ, αλλά δεν βρήκαν τον Ράνταγκαστ εκεί. Η μοίρα του μετά τον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού δεν είναι γνωστή.
7 σχόλια:
Καλησπέρα, θα ήθελα να κάνω μία ερώτηση.
Όταν τα Nazgul βγήκαν από το Minas Morgul ξέρουμε ποια διαδρομή έκαναν για να φτάσουν στο Shire;
Καλησπέρα.
Σύμφωνα με τις Ατέλειωτες Ιστορίες, ακολούθησαν την εξής διαδρομή: Minas Morgul --> Anorien --> Wold --> Δυτικές όχθες του Anduin, βόρεια του Sarn Gebir --> Πεδίο του Celebrant --> Βόρεια, ανάμεσα στο Lorien και στα βουνά. Aφού δεν βρήκαν το Δαχτυλίδι γύρισαν πίσω στο Wold και πήραν εντολή να πάνε στο Isengard, όπου έφτασαν μέσω του Rohan. Έπειτα πέρασαν το Enedwaith, έφτασαν στο Tharbad, κι έπειτα στο Sarn Ford (το νοτιότερο σύνορο του Shire).
Ευχαριστώ πολύ!!!
Εγώ χωρίς να έχω διαβάσει κάτι, υπέθεσα ότι μπορεί να πέρασαν από το Mirkwood και πάνω από το High Pass και να πήγαν από το βασίλειο της Angmar. Γιατί την ώρα που έφτανε ο Gandalf στην Minas Tirith τα Nazgul είχαν ξεκινήσει ήδη και ξαφνικά ο Gandalf ήταν ποιο γρήγορα στο Shire απ'ότι τα Nazgul (αυτό μας έδειξε η ταινία, δεν έχω διαβάσει ακόμα το βιβλίο). Σκέφτηκα πως αν περνούσαν από το Rohan θα τους έβλεπαν.
Με λίγο λόγια ο Αιγουεντιντιλ(Ρανταγκαστ),Κουρουμο(Σαρουμαν)και Ταρ-Μαιρον ήταν συμμαθητές στον Αουλε, δηλαδή γνωρίζονταν ήταν και φίλοι ως Μαιαρ;
Ο Ράνταγκαστ δεν υπηρετούσε τον Άουλε, αλλά την Γιαβάννα. Ο Γκανταλφ υπηρετούσε τον Μάνγουε. Μόνο ο Μάιρον (Σαουρον) και ο Σάρουμαν υπηρετούσαν τον Άουλε, οπότε πολύ πιθανό να γνωρίζονταν.
Ήταν πιθανό να τον είχε διαφθείρει όταν αυτοί οι δύο ήταν συμμαθητές το χρονικό διάστημα που ήταν στο Άμαν????
Ναι είναι πολύ πιθανό, αλλά από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει κάτι επίσημα καταγεγραμμένο που να το βεβαιώνει. Τα πρώτα δείγματα για την μεταστροφή του Σαρουμαν τα έχουμε όταν φτάνουν οι Ιστάρι στη Μεση-γη και ο Κίρνταν εμπιστεύεται το κόκκινο δαχτυλίδι στον Γκάνταλφ. Αναφέρεται στις Ατέλειωτες Ιστορίες ότι ζήλεψε και πως αυτό ήταν η αρχή του μίσους του για τον Ολόριν. Άρα λογικά, κάτι προϋπήρχε, δεδομένου ότι και ο Αουλε έχει δώσει δείγματα εγωιστικά με τους Νάνους (οι οποίοι κι εκείνοι ήταν άπληστοι), χωρίς να υπονοώ ότι ήταν κακός. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι και οι δύο (Μάιρον και Κουρουνίρ) ήταν μαθητές του, ούτε τυχαία την επιθυμία τους για δύναμη.
Δημοσίευση σχολίου