Άμαν

Το Aman (σε Quenya "Ευλογημένο Βασίλειο") ήταν μια ήπειρος που βρισκόταν δυτικά της Μέσης-Γης, πέρα από τον μεγάλο ωκεανό Belegaer. Περιελάμβανε το Valinor, το σπίτι των Valar και των τριών φυλών των Ξωτικών: των Vanyar, μερικών από τους Noldor και μερικών από τους Teleri. Το Tol Eressëa βρισκόταν ακριβώς έξω από την ανατολική ακτή.

 
Μετά την καταστροφή του Άλμαρεν στους πολύ αρχαίους καιρούς της Άρντα, οι Βάλαρ κατέφυγαν στη μεγάλη ήπειρο του Άμαν, στην μακρινή δύση της Άρντα. Η ήπειρος του Άμαν είχε μεγάλους ωκεανούς και στις δύο πλευρές, την Εκκάια στα δυτικά και τη Μπελέγκαερ προς τα ανατολικά. Επιδιώκοντας να απομονωθούν, αλλά και επειδή χρειάζονταν μια άμυνα εναντίον του Μέλκορ, ύψωσαν στην ανατολική ακτή τα Πελόρι, τα ψηλότερα βουνά στη γη, των οποίων το Τανίκουετιλ ήταν το ψηλότερο όλων. Πάνω στην κορυφή αυτή ήταν οι θρόνοι των Μάνγουε και Βάρντα. Επιπλέον τοποθέτησαν τις Μαγεμένες Νήσους στον ωκεανό για να εμποδίσουν τους ταξιδιώτες να φτάσουν στο Άμαν μέσω θαλάσσης.

Πίσω από τα Πελόρι ιδρύθηκε το βασίλειο του Βάλινορ, το οποίο έγινε πιο όμορφο από ό,τι η Μέση-Γη στην Ανοιξη της Άρντα. Μέσα από τα Πελόρι άνοιξε ένα πέρασμα, το Καλακίρυα, το οποίο έφερε φως στη στενή παράκτια γη του Έλνταμαρ και του Τολ Ερεσσέα. Για άγνωστους λόγους, οι Βάλαρ άφησαν δύο εδάφη έξω από το τείχος των Πελόρι: το Άραμαν στα βορειοανατολικά και το Άβαθαρ προς τα νοτιοανατολικά. Η Ουνγκόλιαντ, η γιγάντια αράχνη, είχε καταφέρει να διαφύγει στο Άβαθαρ απαρατήρητη. Στα βόρεια, το Άμαν διαχωριζόταν από τη Μέση-Γη από τα παγωμένα στενά του Χελκαράξε, τα οποία εξυπηρέτησαν τον Μέλκορ και αργότερα την ομάδα του Φινγκόλφιν μέσω των οποιών επέστρεψαν στην Μέση-Γη.

Ο πρώτος θαλασσοπόρος που κατάφερε να περάσει τα Μαγεμένα Νησιά ήταν ο Εαρέντιλ, ο οποίος πήγε στο Βάλινορ για να ζητήσει τη βοήθεια των Βάλαρ στον πόλεμο εναντίον του Μόργκοθ. Η αναζήτησή του ήταν επιτυχής και μετά τον Πόλεμο της Οργής οι Βάλαρ απέσυραν τα Μαγεμένα Νησιά. Σύντομα, το μεγάλο νησί του Νούμενορ υψώθηκε από τη Μπελέγκαερ, κοντά στις ακτές του Άμαν, και οι τρεις Οίκοι των Εντάιν πήγαν να ζήσουν εκεί. Από τότε, ονομάστηκαν Ντουνεντάιν ή Άνθρωποι της Δύσης, και ήταν ευλογημένοι με πολλά δώρα από τους Βάλαρ και τα Ξωτικά του Τολ Ερεσσέα. Οι Βάλαρ - ορθώς - φοβούμενοι ότι οι Νουμενόριανς θα επεδίωκαν να εισέλθουν στο Άμαν για να κερδίσουν την αθανασία (παρόλο που ένας θνητός στο Άμαν παραμένει θνητός), τους απαγόρευσαν να πλεύσουν δυτικά του δυτικότερου ακρωτηρίου του Νούμενορ σε απόσταση που να μην φαίνεται το νησί. Με τον καιρό, και με τη διαφθαρμένη βοήθεια του Σάουρον, οι Νουμενόριανς παραβίασαν την Απαγόρευση των Βάλαρ και έφτασαν στο Άμαν με ένα μεγάλο στρατό υπό τις διαταγές του Αρ-Φαραζόν του Χρυσού. Οι Βάλαρ έριξαν ένα τμήμα των Πελόρι στο στρατό και τον παγίδευσαν αλλά δεν σκότωσαν κανέναν. Λέγεται ότι ο στρατός αυτός εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω από τον σωρό των βράχων.

Με αυτές τις εξελίξεις, οι Βάλαρ αποφάσισαν να απομονωθούν ξανά, αλλά με μια πιο καθοριστική μέθοδο από τα Μαγεμένο Νησιά. Η γη, η οποία μέχρι τότε ήταν επίπεδη, έγινε στρογγυλή και το Άμαν αποκόπηκε από αυτή. Για τα Ξωτικά, ωστόσο, δημιουργήθηκε ο Ευθύς Δρόμος, που ξεφεύγει από την καμπυλότητα της γης και φτάνει μέσα από τον ουρανό στο Άμαν. Είναι πολύ λίγοι εκείνοι που, ενώ δεν ήταν Ξωτικά, κατάφεραν εντούτοις να περάσουν μέσω του Eυθύ Δρόμου στο Άμαν, συμπεριλαμβανομένων των Χόμπιτ Φρόντο και Μπίλμπο Μπάγκινς, ίσως ο Σαμγουάιζ Γκάμτζι, καθώς επίσης και ο Νάνος Γκίμλι.