O Manwë Sulimo ήταν ο βασιλιάς των Valar, ο σύζυγoς της Varda Elentari, ο αδελφός του Σκοτεινού Άρχοντα Melkor (Morgoth) και ο βασιλιάς της Arda. Οι άνεμοι και τα πουλιά ήταν υπηρέτες του. Ήταν ο μεγαλύτερος των Ainur σε εξουσία, αλλά όχι σε δύναμη, διότι ο Melkor ήταν πιο ισχυρός. Ήταν όμως ο μεγαλύτερος των Aratar, μεταξύ των οποίων ο Melkor δεν μετρήθηκε. Φορούσε μπλε μανδύα, είχε μπλε μάτια και κρατούσε ένα σκήπτρο
από ζαφείρι το οποίο έφτιαξαν για εκείνον οι Noldor. Manwë σημαίνει ο Ευλογημένος. Ονομάστηκε επίσης Sulimo (=Άρχων των Ανέμων) και ζει μαζί με την Varda στην κορυφή του όρους Taniquetil στο Valinor, το ψηλότερο βουνό του κόσμου.
"Ο Μάνγουε και ο Μέλκορ ήταν αδέλφια στη σκέψη του Ιλούβαταρ. Ο πιο μεγάλος από εκείνους τους Άινουρ που ήρθαν στον Κόσμο ήταν στην αρχή του ο Μέλκορ. Ο Μάνγουε όμως είναι ο πιο αγαπητός του Ιλούβαταρ και καταλαβαίνει καλύτερα τους σκοπούς του. Είχε οριστεί να γίνει, στον κατάλληλο χρόνο, ο πρώτος βασιλιάς: άρχοντας του βασιλείου της Άρντα και κυβερνήτης όλων όσων κατοικούσαν εκεί. Στην Άρντα η μεγαλύτερή του απόλαυση είναι οι άνεμοι και τα σύννεφα, από τα ύψη ως τα βάθη, από τα όρια του Πέπλου της Άρντα ως τις αύρες που φυσούν στο γρασίδι. Σούλιμο τον επονομάζουν, Άρχοντα της Πνοής της Άρντα. Αγαπά όλα τα γοργόφτερα πουλιά με τις δυνατές φτερούγες και αυτά έρχονται και φεύγουν στο κάλεσμά του" (Valaquenta, σελ. 43).
Όταν ο Μέλκορ δημιούργησε την παραφωνία στη Μουσική των Άινουρ, το Δεύτερο Θέμα του Έρου που ξεκίνησε για την αντιμετώπιση αυτής της παραφωνίας χρησιμοποίησε τον Μάνγουε ως βασικό όργανο. Όταν η Άρντα σχηματίστηκε, ο Μάνγουε έγινε κυβερνήτης της, και ως εκ τούτου, ο πιο κοινός τίτλος του ήταν ο "Μεγάλος Βασιλιάς". Ο Μάνγουε ήταν ευγενικός, συμπονετικός και κυβερνούσε κάθε τι που κατοικούσε στην Άρντα. Η σύζυγός του ήταν η Βάρντα και χωριζόντουσαν σπάνια. Οι ιδιότητές του είναι ο αέρας και οι άνεμοι, και υπηρέτες του τα πουλιά (δημιούργησε και τους Αετούς, οι οποίοι συχνά αποκαλούνται "Αετοί του Μάνγουε"). Από την αρχή ο Ούλμο υπήρξε στενός φίλος και σύμμαχός του (οι δύο τους υπηρέτησαν πιο πιστά τον σκοπό του Έρου) και συναντιούνται όταν οι ατμοί του νερού γίνονται σύννεφα ψηλά στον αέρα. Ζούσε στην κορυφή του όρους Τανίκουετιλ, το ψηλότερο βουνό του κόσμου. Μαζί με τη Βάρντα μπορούσε να δει πιο μακριά από ό,τι μπορούσαν όλα τα άλλα μάτια της γης. Όλα τα πράγματα που πέταγαν υπό το φως της μέρας ήταν υπηρέτες του και του έφερναν νέα από τα πιο απομακρυσμένα και βαθιά μέρη του κόσμου. Οι Βάνυαρ ήταν τα αγαπημένα του Ξωτικά, τα οποία έζησαν μαζί του και με τη Βάρντα στο όρος Οιολόσσε, και εκείνος χαιρόταν με τα τραγούδια και την ποίησή τους.
Ο ίδιος επίβλεψε όλες τις πρώιμες προσπάθειες των Βάλαρ να επιβάλλουν την τάξη στην Άρντα, αλλά δεν ήταν σε θέση να σταματήσει τις επιδρομές του Μέλκορ, μέχρι που ο Βάλα Tούλκας ήρθε στην Άρντα για να βοηθήσει τους αδελφούς του. Στη συνέχεια, οι Βάλαρ υπό τον Μάνγουε κατασκεύασαν τις Δύο Λάμπες των Βάλαρ για να φωτίζουν τον κόσμο, όμως ο Μέλκορ κατέστρεψε τις Λάμπες, και οι Βάλαρ υποχώρησαν στην ήπειρο του Άμαν, που την οχύρωσαν βαριά. Τελικά, όταν τα Ξωτικά ξύπνησαν στη Μέση-Γη, ο Μάνγουε πήγε με τους άλλους Βάλαρ να υποτάξουν τον Μέλκορ. Πέτυχαν, και ο Μέλκορ φυλακίστηκε στις Αίθουσες του Μάντος. Ο Μάνγουε απηύθυνε πρόσκληση στα Ξωτικά να ταξιδέψουν στο Άμαν και να ζήσουν εκεί μαζί με τους Βάλαρ. Για τις τρεις Εποχές που κράτησε η φυλάκιση του Μέλκορ, οι Βάλαρ και τα Ξωτικά ζούσαν με ειρήνη και ευτυχία. Στο τέλος ο Μέλκορ αφέθηκε και του επετράπη να ζητήσει χάρη ενώπιον του Μάνγουε.
Επειδή ο Μάνγουε ήταν εντελώς απαλλαγμένος από το κακό, δεν ήταν και σε θέση να το κατανοήσει, κάτι το οποίο τον έκανε να πιστέψει τα ψέματα του Μέλκορ σχετικά με την συμμόρφωσή του. Απελευθέρωσε τον Μέλκορ από τον Μάντος, και τότε ο Μέλκορ άρχισε να σχεδιάζει την πτώση των Ξωτικών και την καταστροφή της ευδαιμονίας του Άμαν. Άρχισε να διαδίδει έξυπνα ψέματα μεταξύ των Νόλντορ, οι οποίοι σύντομα δυσανασχέτησαν με τους Βάλαρ εξαιτίας των ψεμάτων. Τελικά, λόγω της επαναστατικής δράσης του Πρίγκιπα των Νόλντορ, Φέανορ, τα ψέματα του Μέλκορ αποκαλύφθηκαν, αλλά εκείνος πρόλαβε και δραπέτευσε προτού τον ξαναπιάσουν. Σύντομα, ο Μέλκορ στρατολόγησε τη μεγάλη αράχνη Ουνγκόλιαντ και δηλητηρίασε τα Δύο Δέντρα. Στη συνέχεια δολοφόνησε τον βασιλιά των Νόλντορ, Φίνγουε, έκλεψε τα Σίλμαριλς και ώθησε τον Φέανορ να αφήσει το Άμαν με το μεγαλύτερο μέρος των Νόλντορ σε εξέγερση.
Ο Μάνγουε έμαθε ότι οι Νόλντορ είχαν επιτεθεί και έσφαζαν πολλούς από τους Tελέρι. Ως εκ τούτου, ο ίδιος απαγόρευσε στους Νόλντορ να επιστρέψουν στο Βάλινορ από τη στιγμή που έφυγαν, και δήλωσε επίσης ότι τα Ξωτικά δεν θα λάμβαναν καμία βοήθεια από τους Βάλαρ στον πόλεμο εναντίον του Μόργκοθ. Στη συνέχεια έκανε το Βάλινορ να κρυφτεί ώστε να μην μπορούν οι Νόλντορ να επιστρέψουν πίσω. Μετά την πτώση του Μόργκοθ, ο Μάνγουε τον πέταξε στο Κενό.
"Ο Μάνγουε και ο Μέλκορ ήταν αδέλφια στη σκέψη του Ιλούβαταρ. Ο πιο μεγάλος από εκείνους τους Άινουρ που ήρθαν στον Κόσμο ήταν στην αρχή του ο Μέλκορ. Ο Μάνγουε όμως είναι ο πιο αγαπητός του Ιλούβαταρ και καταλαβαίνει καλύτερα τους σκοπούς του. Είχε οριστεί να γίνει, στον κατάλληλο χρόνο, ο πρώτος βασιλιάς: άρχοντας του βασιλείου της Άρντα και κυβερνήτης όλων όσων κατοικούσαν εκεί. Στην Άρντα η μεγαλύτερή του απόλαυση είναι οι άνεμοι και τα σύννεφα, από τα ύψη ως τα βάθη, από τα όρια του Πέπλου της Άρντα ως τις αύρες που φυσούν στο γρασίδι. Σούλιμο τον επονομάζουν, Άρχοντα της Πνοής της Άρντα. Αγαπά όλα τα γοργόφτερα πουλιά με τις δυνατές φτερούγες και αυτά έρχονται και φεύγουν στο κάλεσμά του" (Valaquenta, σελ. 43).
Όταν ο Μέλκορ δημιούργησε την παραφωνία στη Μουσική των Άινουρ, το Δεύτερο Θέμα του Έρου που ξεκίνησε για την αντιμετώπιση αυτής της παραφωνίας χρησιμοποίησε τον Μάνγουε ως βασικό όργανο. Όταν η Άρντα σχηματίστηκε, ο Μάνγουε έγινε κυβερνήτης της, και ως εκ τούτου, ο πιο κοινός τίτλος του ήταν ο "Μεγάλος Βασιλιάς". Ο Μάνγουε ήταν ευγενικός, συμπονετικός και κυβερνούσε κάθε τι που κατοικούσε στην Άρντα. Η σύζυγός του ήταν η Βάρντα και χωριζόντουσαν σπάνια. Οι ιδιότητές του είναι ο αέρας και οι άνεμοι, και υπηρέτες του τα πουλιά (δημιούργησε και τους Αετούς, οι οποίοι συχνά αποκαλούνται "Αετοί του Μάνγουε"). Από την αρχή ο Ούλμο υπήρξε στενός φίλος και σύμμαχός του (οι δύο τους υπηρέτησαν πιο πιστά τον σκοπό του Έρου) και συναντιούνται όταν οι ατμοί του νερού γίνονται σύννεφα ψηλά στον αέρα. Ζούσε στην κορυφή του όρους Τανίκουετιλ, το ψηλότερο βουνό του κόσμου. Μαζί με τη Βάρντα μπορούσε να δει πιο μακριά από ό,τι μπορούσαν όλα τα άλλα μάτια της γης. Όλα τα πράγματα που πέταγαν υπό το φως της μέρας ήταν υπηρέτες του και του έφερναν νέα από τα πιο απομακρυσμένα και βαθιά μέρη του κόσμου. Οι Βάνυαρ ήταν τα αγαπημένα του Ξωτικά, τα οποία έζησαν μαζί του και με τη Βάρντα στο όρος Οιολόσσε, και εκείνος χαιρόταν με τα τραγούδια και την ποίησή τους.
Ο ίδιος επίβλεψε όλες τις πρώιμες προσπάθειες των Βάλαρ να επιβάλλουν την τάξη στην Άρντα, αλλά δεν ήταν σε θέση να σταματήσει τις επιδρομές του Μέλκορ, μέχρι που ο Βάλα Tούλκας ήρθε στην Άρντα για να βοηθήσει τους αδελφούς του. Στη συνέχεια, οι Βάλαρ υπό τον Μάνγουε κατασκεύασαν τις Δύο Λάμπες των Βάλαρ για να φωτίζουν τον κόσμο, όμως ο Μέλκορ κατέστρεψε τις Λάμπες, και οι Βάλαρ υποχώρησαν στην ήπειρο του Άμαν, που την οχύρωσαν βαριά. Τελικά, όταν τα Ξωτικά ξύπνησαν στη Μέση-Γη, ο Μάνγουε πήγε με τους άλλους Βάλαρ να υποτάξουν τον Μέλκορ. Πέτυχαν, και ο Μέλκορ φυλακίστηκε στις Αίθουσες του Μάντος. Ο Μάνγουε απηύθυνε πρόσκληση στα Ξωτικά να ταξιδέψουν στο Άμαν και να ζήσουν εκεί μαζί με τους Βάλαρ. Για τις τρεις Εποχές που κράτησε η φυλάκιση του Μέλκορ, οι Βάλαρ και τα Ξωτικά ζούσαν με ειρήνη και ευτυχία. Στο τέλος ο Μέλκορ αφέθηκε και του επετράπη να ζητήσει χάρη ενώπιον του Μάνγουε.
Επειδή ο Μάνγουε ήταν εντελώς απαλλαγμένος από το κακό, δεν ήταν και σε θέση να το κατανοήσει, κάτι το οποίο τον έκανε να πιστέψει τα ψέματα του Μέλκορ σχετικά με την συμμόρφωσή του. Απελευθέρωσε τον Μέλκορ από τον Μάντος, και τότε ο Μέλκορ άρχισε να σχεδιάζει την πτώση των Ξωτικών και την καταστροφή της ευδαιμονίας του Άμαν. Άρχισε να διαδίδει έξυπνα ψέματα μεταξύ των Νόλντορ, οι οποίοι σύντομα δυσανασχέτησαν με τους Βάλαρ εξαιτίας των ψεμάτων. Τελικά, λόγω της επαναστατικής δράσης του Πρίγκιπα των Νόλντορ, Φέανορ, τα ψέματα του Μέλκορ αποκαλύφθηκαν, αλλά εκείνος πρόλαβε και δραπέτευσε προτού τον ξαναπιάσουν. Σύντομα, ο Μέλκορ στρατολόγησε τη μεγάλη αράχνη Ουνγκόλιαντ και δηλητηρίασε τα Δύο Δέντρα. Στη συνέχεια δολοφόνησε τον βασιλιά των Νόλντορ, Φίνγουε, έκλεψε τα Σίλμαριλς και ώθησε τον Φέανορ να αφήσει το Άμαν με το μεγαλύτερο μέρος των Νόλντορ σε εξέγερση.
Ο Μάνγουε έμαθε ότι οι Νόλντορ είχαν επιτεθεί και έσφαζαν πολλούς από τους Tελέρι. Ως εκ τούτου, ο ίδιος απαγόρευσε στους Νόλντορ να επιστρέψουν στο Βάλινορ από τη στιγμή που έφυγαν, και δήλωσε επίσης ότι τα Ξωτικά δεν θα λάμβαναν καμία βοήθεια από τους Βάλαρ στον πόλεμο εναντίον του Μόργκοθ. Στη συνέχεια έκανε το Βάλινορ να κρυφτεί ώστε να μην μπορούν οι Νόλντορ να επιστρέψουν πίσω. Μετά την πτώση του Μόργκοθ, ο Μάνγουε τον πέταξε στο Κενό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου