Οι Άχρονες Αίθουσες

Οι Άχρονες Αίθουσες ήταν ο τόπος όπου ζούσε ο Eru. Ήταν ξεχωριστές από το Κενό και υπήρχαν πριν και έξω από τα όρια του κόσμου. Στις απεικονίσεις του Tolkien, οι Άχρονες Αίθουσες είναι παρόμοιες με την ιδέα του Παραδείσου, υπό την έννοια ότι υπάρχουν έξω από τα όρια του σύμπαντος και ότι δεν έχουν φυσική μορφή. 
  

Στις Άχρονες Αίθουσες συνθέθηκε η Μουσική των Άινουρ, όπως περιγράφεται στην Αϊνουλιντάλη, πριν από τη δημιουργία του κόσμου. Ήταν επίσης το σπίτι των Άινουρ που επέλεξαν να μην κατέβουν στην Έα, αλλά αντ' αυτού επέλεξαν να παραμείνουν με τον Έρου. Είναι άγνωστο εάν ήταν ή όχι ο τελικός προορισμός των ψυχών των Ανθρώπων. Επιπλέον, στο τραγούδι του Μπίλμπο για τον Εαρέντιλ, οι Αίθουσες του Μάνγουε και της Βάρντα αναφέρονταν ως "Οι Άχρονες Αίθουσες."

Βάνα

H Vána (στην Quenya "Η Όμορφη") ήταν μια Ainu και η Valie που ήταν υπεύθυνη για την διατήρηση της νεότητας κάθε μορφής ζωής στην Arda. Ανάμεσα στις επτά Valier, στις Βασίλισσες των Valar, η Vána συγκαταλέγεται έκτη. Ήταν η νεότερη αδερφή της Yavanna και η σύζυγος του Oromë. Ήταν γνωστή επίσης ως "Vána η Αγέραστη".

Η Βάνα ήταν η νεότερη αδερφή της Γιαβάννα (Βασίλισσα της Γης) και η σύζυγος του Όρομε (ο Κυνηγός των Βάλαρ). Κατοικούσε σε κήπους γεμάτους με χρυσά λουλούδια και συχνά πήγαινε στα Δάση του Όρομε. Όπως η Γιαβάννα, έτσι και η Βάνα είχε δικαιοδοσία σε όλα όσα φύτρωναν στον κόσμο. Είχε επιρροή στην χλωρίδα και στην πανίδα της Μέσης-Γης, και σχετιζόταν ειδικότερα με τα λουλούδια.

Βάιρε

H Vaire (στην Quenya "Υφάντρα") ήταν μια Ainu, σύζυγος του Mandos και η Valie 
που ήταν υπεύθυνη για την ύφανση της ιστορίας της Arda.

Η Βάιρε ήταν υπεύθυνη για την ύφανση της Ιστορίας του Κόσμου με την οποία ήταν ενδεδυμένες οι Αίθουσες του Μάντος, επί των οποίων προέδρευε ο σύζυγός της. Υπολογιζόταν ανάμεσα στις Βάλιερ, τις Βασίλισσες των Βάλαρ, αν και δεν είχε τόσο μεγάλη δύναμη όπως άλλες. Έζησε στο Μάντος, όπου τα υφαντά της κάλυπταν τις Αίθουσές του. Με το πέρασμα του καιρού και τα αμέτρητα χρόνια του, τα υφαντά της εξαπλώθηκαν ντύνοντας όλους τους τοίχους των Δωμάτων των Νεκρών. Μετά τον θάνατο του Φίνγουε, η Μίριελ επέστρεψε στη ζωή και τέθηκε στις υπηρεσίες της Βάιρε, καταγράφοντας όλες τις πράξεις του Οίκου του Φίνγουε.

Εστέ

H Estë (στην Quenya "Ανάπαυση") ήταν μια Ainu, σύζυγος του Vala Irmo και η Valie που ήταν υπεύθυνη για την γιατρειά του πόνου και την κούρασης. Ονομαζόταν επίσης αρκετές φορές "Estë η Χλωμή" και "Estë η Ευγενής" και ήταν πάντα ενδεδυμένη στα γκρί.

Η Εστέ έμενε με τον σύζυγό της, τον Βάλα Ίρμο, στο Λόριεν. Δεν κυκλοφορούσε τη μέρα, αλλά κοιμόταν σε ένα νησί της λίμνης Λόρελλιν στο Λόριεν. Όλοι όσοι έμειναν στο Βάλινορ αντλούσαν φρεσκάδα από τις πηγές της Εστέ και του Ίρμο στο Λόριεν. Ομοίως, στους Κήπους του Λόριεν, συχνά έρχονταν οι ίδιοι οι Βάλαρ, καθώς εκεί έβρισκαν ανακούφιση και ανάπαυση από τα βάρη και τις έγνοιες της Άρντα. Η Μάια Μέλιαν, προτού αναχωρήσει για τη Μέση-Γη, είχε υπηρετήσει και την Εστέ και τη Βάνα. Στο Λόριεν, η Μέλιαν έζησε αρκετά φροντίζοντας τα δέντρα που άνθιζαν στους Κήπους του Λόριεν.

Νέσσα

H Nessa (στην Quenya "Νέα") ήταν μια Ainu και η χαμηλότερη στην ιεραρχία από τις Valier μεταξύ των Valar. Ήταν σύζυγος του Tulkas και αδερφή του Orome. Ονομαζόταν επίσης "Nessa η Γρήγορη" λόγω της ταχύτητάς της.

Χαρακτηριστικό της Νέσσα ήταν η ταχύτητά της. Ήταν ευκίνητη και γοργοπόδαρη και για αυτό ονομαζόταν "Νέσσα η Γρήγορη". Αγαπούσε τα πλάσματα που κινούνταν γρήγορα, όπως τα ελάφια που την ακολουθούσαν οπουδήποτε και αν πήγαινε, ακόμη και στις άγριες περιοχές του Άμαν, και εκείνη μπορούσε να τα προσπεράσει γρήγορα όπως ένα βέλος. Χαρακτηριστική επίσης ήταν και η χορευτική της ικανότητα, καθώς χόρευε στα καταπράσινα λειβάδια της Βάλιμαρ.

Όρομε

O Oromë (στην Quenya "Φύσημα από Βούκινο" ή "Ήχος από Βούκινα"), που ονομάζεται επίσης Aldaron (στην Quenya "Φύσημα από Βούκινο"), Araw (στη Sindarin "Φύσημα από Βούκινο") ή Arômêz, είναι ένας Ainu, ένας από τους Aratar και ο Vala ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το κυνήγι. Ήταν ο αδελφός της Nessa και ο σύζυγος της Vána. Ήταν επίσης γνωστός ως ο "Κυνηγός των Valar" και ο "Μεγάλος Αναβάτης", ενώ οι Sindar τον αναφέρουν ως Tauron, που σημαίνει "Ο Άρχοντας των Δασών".

Ο Όρομε απολάμβανε να κυνηγά τέρατα και κακά πλάσματα, να καβαλάει το άλογό του Νάχαρ και να φυσάει το μεγάλο βούκινό του, το Βαλαρόμα. Αγαπούσε τα άλογα και τα κυνηγόσκυλα, καθώς και όλα τα δέντρα και τα δάση. 

Ίρμο

O Irmo (στην Quenya "Αυτός που ποθεί" ή "Κύριος των Πόθων") ήταν Ainu και ο Vala που ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία των οραμάτων και των ονείρων. Γνωστός επίσης ως Lorien ή Lurin, όπως λεγόταν και ο τόπος κατοικίας του, ήταν ο σύζυγος της Estë και ο αδερφός του Mandos και της Nienna. Σχετίζεται με την ελπίδα, την έμπνευση, την αγάπη, την επιθυμία, τα όνειρα, τον ύπνο και τα οράματα. 

O Ίρμο μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του, τον Βάλα Νάμο (ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός ως Μάντος), ήταν γνωστοί ως οι Fëanturi, οι Κύριοι των Πνευμάτων. Ζούσε με τη σύζυγό του, τη Βάλιε Εστέ, στους Κήπους του Λόριεν στο Βάλινορ, και το μέρος που κατοικούσαν ήταν το ομορφότερο σε όλο το Βάλινορ και είχε πολλούς Μάιαρ. Όλοι οι Άινουρ του Άμαν πήγαιναν στους Κήπους για να ξεκουραστούν από τις έγνοιες της Άρντα, και αντλούσαν φρεσκάδα από τις πηγές του Ίρμο και της Εστέ.

Γιαβάννα

Η Yavanna (στην Quenya "Η Δότρια των Καρπών"), ήταν μια Ainu, μια από τους Aratar και η Valie που ήταν υπεύθυνη για την ανάπτυξη όλων των καρπών και όλων όσων βλαστούσαν στην Arda, από τα πανύψηλα δέντρα ως τα βρύα των βράχων. Ήταν η μεγαλύτερη αδερφή της Vana και η σύζυγος του Aule, με τον οποίο κατοικούσε στα νότια του Valinor. Ονομαζόταν επίσης Kementari, που στην Quenya σημαίνει "Βασίλισσα της Γης". Η συνηθισμένη μορφή της ήταν αυτή μιας ψηλής γυναίκας ντυμένη στα πράσινα. Η Maia Melian ήταν συγγενής της.

Στη Μουσική των Άινουρ, η Γιαβάννα τραγούδησε για κλαδιά μεγάλων δέντρων που θα λάμβαναν την βροχή του Μάνγουε και του Ούλμο, και μερικά δέντρα τραγούδησαν στον Ιλούβαταρ. Αυτό λέγεται ότι ήταν η σύλληψη της ιδέας των Ποιμένων των Δέντρων. Η σκέψη της συναντήθηκε επιπλέον με αυτή του Μάνγουε, θέτοντας την άφιξη των Μεγάλων Αετών.

Μέλκορ (Μόργκοθ)

O Melkor, επίσης γνωστός αργότερα και ως Morgoth, ήταν ο μεγαλύτερος των Ainur. Έχασε τη δόξα του όταν διατάραξε τη Μουσική των Ainur και αψήφησε τη θέληση του Eru Iluvatar. Ο Melkor διέφθειρε πολλούς από τους Ainur και τους υπέταξε, πολέμησε τους Valar και επέφερε μεγάλο κακό στην Arda. Η κλοπή των Silmarils και οι πόλεμοι εναντίον Ξωτικών και Ανθρώπων περιλαμβάνουν μεγάλο μέρος της ιστορίας της Πρώτης Εποχής. Τελικά, ο Μorgoth νικήθηκε στον Πόλεμο της Οργής, αλυσοδέθηκε από τους Valar και πετάχτηκε στο Αιώνιο Κενό. Melkor σημαίνει "Αυτός που Υψώνεται με Δύναμη", και ήταν ο πρώτος Σκοτεινός Άρχοντας (ονομαζόμενος πλέον Morgoth = Μαύρος Εχθρός) και αφέντης του Sauron. Μια μέρα, σύμφωνα με την προφητεία, ο Morgoth θα επιστρέψει γεμάτος οργή, αλλά θα συντριβεί ολοκληρωτικά στην Dagor Dagorath, την Τελική Μάχη.

Ο Μέλκορ ήταν ο πρώτος και ο πιο δυνατός από τους Άινουρ που δημιούργησε ο Ιλούβαταρ στις Άχρονες Αίθουσες στην αρχή της δημιουργίας. Ο αδερφός του ήταν ο Μάνγουε, όμως ο Μέλκορ ήταν ο πιο δυνατός και είχε την περισσότερη γνώση από οποιονδήποτε άλλον Άινου. Ο Μέλκορ, επειδή περιπλανιόταν στο Κενό στην προσπάθειά του να βρει και να χρησιμοποιήσει την Άφθαρτη Φλόγα, την πηγή της ικανότητας της δημιουργίας του Ιλούβαταρ, ανέπτυξε διαφορετικές ιδέες από εκείνες των υπολοίπων Άινουρ. Μέσα του γεννήθηκαν επαναστατικές διαθέσεις ενάντια στον δημιουργό του, λόγω του ότι επιθυμούσε να δημιουργήσει όντα για να κατοικήσουν στο Κενό, και ήταν δυσαρεστημένος από το γεγονός ότι ο Ιλούβαταρ δεν το είχε κάνει. Παρόλα αυτά ο Μέλκορ δεν μπορούσε να βρει τη Φλόγα, γιατί εκείνη δεν ήταν στο Κενό, αλλά με τον Ιλούβαταρ.

Η Τελική Μάχη

Η Τελική Μάχη, επίσης γνωστή ως "Η Δεύτερη Προφητεία του Mandos", και ακόμη καλύτερα ως Dagor Dagorath (στη Sindarin "H Mάχη των Mαχών"), είναι ένα αποκαλυπτικό γεγονός που προφήτεψε ο Mandos. Σύμφωνα με τον Christopher Tolkien, η ιδέα της Dagor Dagorath εγκαταλείφθηκε από τον συγγραφέα.  

Σύμφωνα με την προφητεία, o Mέλκορ τελικά θα ανακαλύψει πώς να σπάσει την Πόρτα της Νύχτας, κάτι που του επιτρέπει να ξεφύγει από τη φυλάκισή του που τον κρατά πέρα ​​από τον κόσμο. Ο έκπτωτος Άινου αποσκοπώντας στην ανάκτηση της κυριαρχίας του στη Μέση-Γη και στην τιμωρία των υπαιτίων για την προηγούμενη ήττα του, θα αναδημιουργήσει τους μεγαλύτερους υπηρέτες του (συμπεριλαμβανομένου και του Σάουρον) και θα μαυρίσει τον Ήλιο και τη Σελήνη. Τότε ο Εαρέντιλ θα επιστρέψει από τον ουρανό και θα συναντήσει τον Τούλκας, τον Μάνγουε (ή τον Έονγουε, τον κήρυκά του) και τον Τούριν Τουράμπαρ στα πεδία του Βάλινορ. Όλοι οι Ελεύθεροι Λαοί της Μέσης-Γης, Ξωτικά, Άνθρωποι και Νάνοι, θα συμμετάσχουν σε αυτή την Τελική Μάχη. Επίσης, στη μάχη θα είναι ο Αρ-Φαραζόν και οι Νουμενόριανς που έσπασαν την Απαγόρευση των Βάλαρ και έφτασαν στο Άμαν το 3319 της Δεύτερης Εποχής. Αυτοί οι Νουμενόριανς δεν καταστράφηκαν, αλλά ήταν φυλακισμένοι στα Σπήλαια της Λησμονιάς, όπου περιμένουν το τέλος του κόσμου. Ο ρόλος που καλούνται να παίξουν στην Τελική Μάχη είναι άγνωστος.

Βάρντα

H Varda Elentari ήταν η βασίλισσα των Valar, μια από τους Aratar και υπεύθυνη για την σκιαγράφηση των Αστεριών στον ουρανό πάνω από την Arda. Oνομάζεται επίσης Elbereth (που στη Sindarin σημαίνει "Βασίλισσα των Αστεριών") ή Gilthoniel και είναι η σύζυγος του Manwe Sulimo, με τον οποίο ζούσε στο Aman, στην κορυφή του όρους Taniquetil. Την υπηρετούσε η Ilmare, η επικεφαλής των Maiar.

Όταν ο Μέλκορ πρωτοξεκίνησε να δημιουργεί την παραφωνία του, η Βάρντα είδε το μυαλό του και τον μίσησε και έγινε για πάντα εχθρός του. Ως αποτέλεσμα αυτού ο Μέλκορ μισούσε τη Βάρντα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον Βάλα. Η Βάρντα ήρθε στην Άρντα με τον Μάνγουε και τους άλλους Βάλαρ στο ξεκίνημα των ημερών του κόσμου, και βοηθούσε τον Μάνγουε στην διακυβέρνηση της Άρντα και στην επιτήρηση της Μέσης-Γης. Ασχολούταν με το φως. Δημιούργησε τα Αστέρια, γέμισε τις Λάμπες των Βάλαρ με φως, συνέλεξε τις δροσιές των Δύο Δέντρων σε πηγές, έπλασε τα νεότερα αστέρια και τους αστερισμούς στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την αφύπνιση των Ξωτικών, καθαγίασε τα Σίλμαριλς, καθιέρωσε την πορεία της Σελήνης και του Ήλιου, ενώ στο τέλος της Πρώτης Εποχής τοποθέτησε τον Εαρέντιλ ως άστρο στον Ουρανό.

Μάνγουε

O Manwë Sulimo ήταν ο βασιλιάς των Valar, ο σύζυγoς της Varda Elentari, ο αδελφός του Σκοτεινού Άρχοντα Melkor (Morgoth) και ο βασιλιάς της Arda. Οι άνεμοι και τα πουλιά ήταν υπηρέτες του. Ήταν ο μεγαλύτερος των Ainur σε εξουσία, αλλά όχι σε δύναμη, διότι ο Melkor ήταν πιο ισχυρός. Ήταν όμως ο μεγαλύτερος των Aratar, μεταξύ των οποίων ο Melkor δεν μετρήθηκε. Φορούσε μπλε μανδύα, είχε μπλε μάτια και κρατούσε ένα σκήπτρο από ζαφείρι το οποίο έφτιαξαν για εκείνον οι Noldor. Manwë σημαίνει ο Ευλογημένος. Ονομάστηκε επίσης Sulimo (=Άρχων των Ανέμων) και ζει μαζί με την Varda στην κορυφή του όρους Taniquetil στο Valinor, το ψηλότερο βουνό του κόσμου. 

"Ο Μάνγουε και ο Μέλκορ ήταν αδέλφια στη σκέψη του Ιλούβαταρ. Ο πιο μεγάλος από εκείνους τους Άινουρ που ήρθαν στον Κόσμο ήταν στην αρχή του ο Μέλκορ. Ο Μάνγουε όμως είναι ο πιο αγαπητός του Ιλούβαταρ και καταλαβαίνει καλύτερα τους σκοπούς του. Είχε οριστεί να γίνει, στον κατάλληλο χρόνο, ο πρώτος βασιλιάς: άρχοντας του βασιλείου της Άρντα και κυβερνήτης όλων όσων κατοικούσαν εκεί. Στην Άρντα η μεγαλύτερή του απόλαυση είναι οι άνεμοι και τα σύννεφα, από τα ύψη ως τα βάθη, από τα όρια του Πέπλου της Άρντα ως τις αύρες που φυσούν στο γρασίδι. Σούλιμο τον επονομάζουν, Άρχοντα της Πνοής της Άρντα. Αγαπά όλα τα γοργόφτερα πουλιά με τις δυνατές φτερούγες και αυτά έρχονται και φεύγουν στο κάλεσμά του" (Valaquenta, σελ. 43). 

Έρου Ιλούβαταρ

O Eru Ilúvatar είναι η υπέρτατη θεότητα της Arda. Ήταν ο μοναδικός δημιουργός, πάνω από τους Βάλαρ, αλλά έχει αναθέσει πιο άμεση δράση στα πλαίσια της Έα στους Άινουρ, συμπεριλαμβανομένης της διαμόρφωσης της ίδιας της Γης (Arda). 

Ο Eru Ilúvatar ή Ο Ένας είναι ο μοναδικός παντογνώστης και παντοδύναμος δημιουργός. Υπήρχε από πάντα στις Άχρονες Αίθουσες και κατέχει την Άφθαρτη Φλόγα στο πνεύμα του η οποία δίνει ύπαρξη από την ανυπαρξία. Eru σημαίνει "Ο Ένας", και Ilúvatar σημαίνει "Ο Πατέρας Όλων" στην Quenya. Είναι επίσης γνωστός και ως ο Παντοδύναμος. Ο Έρου είναι ένα σημαντικό μέρος από τις ιστορίες του Σιλμαρίλλιον, αλλά δεν αναφέρεται ονομαστικά στο Χόμπιτ και στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.