Γιαβάννα

Η Yavanna (στην Quenya "Η Δότρια των Καρπών"), ήταν μια Ainu, μια από τους Aratar και η Valie που ήταν υπεύθυνη για την ανάπτυξη όλων των καρπών και όλων όσων βλαστούσαν στην Arda, από τα πανύψηλα δέντρα ως τα βρύα των βράχων. Ήταν η μεγαλύτερη αδερφή της Vana και η σύζυγος του Aule, με τον οποίο κατοικούσε στα νότια του Valinor. Ονομαζόταν επίσης Kementari, που στην Quenya σημαίνει "Βασίλισσα της Γης". Η συνηθισμένη μορφή της ήταν αυτή μιας ψηλής γυναίκας ντυμένη στα πράσινα. Η Maia Melian ήταν συγγενής της.

Στη Μουσική των Άινουρ, η Γιαβάννα τραγούδησε για κλαδιά μεγάλων δέντρων που θα λάμβαναν την βροχή του Μάνγουε και του Ούλμο, και μερικά δέντρα τραγούδησαν στον Ιλούβαταρ. Αυτό λέγεται ότι ήταν η σύλληψη της ιδέας των Ποιμένων των Δέντρων. Η σκέψη της συναντήθηκε επιπλέον με αυτή του Μάνγουε, θέτοντας την άφιξη των Μεγάλων Αετών.

Στην αρχή των ημερών, η Γιαβάννα φύτεψε τους πρώτους σπόρους της Άρντα, προστάτευε το όλβαρ (μια λέξη που διατηρήθηκε στα λόγια της Γιαβάννα και του Μάνγουε, που σημαίνει "πράγματα με ρίζες στη γη που μεγαλώνουν") και όλα όσα βλαστούσαν. Μετά τον διωγμό του Μόργκοθ από την Άρντα, εκείνη φύτεψε τους σπόρους που είχε από καιρό σχεδιάσει και ήρθε ζωή στη Μέση-Γη κατά τη διάρκεια της Άνοιξης της Άρντα, αν και στην αρχή τα λουλούδια δεν άνθισαν.

Όταν οι Δύο Λάμπες καταστράφηκαν, μεγάλο μέρος της ζωής της Μέσης-Γης έπεσε στον Ύπνο της Γιαβάννα, που διήρκησε ως την ανατολή του Ήλιου και της Σελήνης. Μετά την καταστροφή των Φανών, οι Βάλαρ αποσύρθηκαν στο Άμαν και δημιούργησαν το Βάλινορ. Πάνω στο πράσινο ύψωμα του Εζέλλοχαρ η Γιαβάννα έκατσε και τραγούδησε και οι υπόλοιποι Βάλαρ άκουγαν. Το τραγούδι της, με την συμβολή των δακρύων της Νιέννα, δημιούργησε τα Δύο Δέντρα, το μεγαλύτερό της δημιούργημα, τα οποία έδωσαν φως στη γη. Ωστόσο η ίδια δεν ξέχασε τη Μέση-Γη. Κατά καιρούς πήγαινε εκεί και γιάτρευε τις πληγές που άνοιγε ο Μόργκοθ και παρότρυνε τους άλλους Βάλαρ να κάνουν πόλεμο εναντίον του πριν από το Ξύπνημα των Ξωτικών.

Αφότου ο Έρου επέτρεψε στα δημιουργήματα του Άουλε, τους Νάνους, να επιζήσουν, η Γιαβάννα φοβήθηκε ότι θα έκοβαν όλα τα δέντρα στη Μέση-Γη. Ο Άουλε, σε απάντηση, της είπε ότι ακόμη και τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι, τα πραγματικά Παιδιά του Ιλούβαταρ, θα χρειαζόντουσαν τα δέντρα της. Η Γιαβάννα θρήνησε στον Μάνγουε και τον ρώτησε αν θα είναι ποτέ ελεύθερο και ασφαλές από την κυριαρχία των άλλων οτιδήποτε εκείνη δημιούργησε. Ο Μάνγουε μετέφερε τις ανησυχίες της στον Ιλούβαταρ και ο Έρου πράγματι λυπήθηκε τη Γιαβάννα. Απάντησε στις παρακλήσεις της με την δημιουργία των Έντς για να προστατεύουν τα δέντρα.

Όταν τα Ξωτικά έχτισαν την Τίριον η Γιαβάννα δημιούργησε για την αυλή κάτω απ' το Μίντον το δέντρο Γκαλαθίλιον, μια μικρογραφία του Τελπέριον. Μετά την καταστροφή των Δύο Δέντρων η Γιαβάννα εξέτασε τα απομεινάρια τους και είπε στους άλλους Βάλαρ ότι θα μπορούσε να τα γιατρέψει εάν χρησιμοποιούσε το φως των Σίλμαριλς. Ο Φέανορ όμως αρνήθηκε να της τα δώσει. Κάνοντας εκείνη και η Νιέννα ό,τι μπορούσαν, κατάφεραν να πάρουν από τον Τελπέριον ένα ασημένιο λουλούδι και από την Λαουρέλιν ένα χρυσό καρπό. Από αυτά δημιουργήθηκαν ο Ήλιος και η Σελήνη.