Ίρμο

O Irmo (στην Quenya "Αυτός που ποθεί" ή "Κύριος των Πόθων") ήταν Ainu και ο Vala που ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία των οραμάτων και των ονείρων. Γνωστός επίσης ως Lorien ή Lurin, όπως λεγόταν και ο τόπος κατοικίας του, ήταν ο σύζυγος της Estë και ο αδερφός του Mandos και της Nienna. Σχετίζεται με την ελπίδα, την έμπνευση, την αγάπη, την επιθυμία, τα όνειρα, τον ύπνο και τα οράματα. 

O Ίρμο μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του, τον Βάλα Νάμο (ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός ως Μάντος), ήταν γνωστοί ως οι Fëanturi, οι Κύριοι των Πνευμάτων. Ζούσε με τη σύζυγό του, τη Βάλιε Εστέ, στους Κήπους του Λόριεν στο Βάλινορ, και το μέρος που κατοικούσαν ήταν το ομορφότερο σε όλο το Βάλινορ και είχε πολλούς Μάιαρ. Όλοι οι Άινουρ του Άμαν πήγαιναν στους Κήπους για να ξεκουραστούν από τις έγνοιες της Άρντα, και αντλούσαν φρεσκάδα από τις πηγές του Ίρμο και της Εστέ.

Όταν γεννήθηκε ο Φέανορ, η μητέρα του η Μίριελ έχασε την όρεξη της για ζωή και πήγε στους Κήπους του Ίρμο για να ξεκουραστεί, πιστεύοντας ότι σύντομα θα ανάρρωνε. Αντί για αυτό όμως έπεσε σε βαθύ ύπνο και πέθανε, το σώμα της όμως επειδή παρέμεινε εκεί και το φρόντιζαν οι υπηρέτριες της Εστέ, δεν μαράθηκε.

O Mάνγουε λυπήθηκε πολύ όταν οι Βάλαρ έπρεπε να κρύψουν το Βάλινορ από τον υπόλοιπο κόσμο. Εξαιτίας αυτού και λόγω του ότι ο ερχομός των Ανθρώπων ήταν πολύ κοντά, ζήτησε από τον Ίρμο να δημιουργήσει ένα μονοπάτι από όπου τα πνεύματα των Ξωτικών και των Ανθρώπων θα μπορούσαν να έρχονται στους Κήπους του Λόριεν. Έτσι ο Ίρμο δημιούργησε το Μονοπάτι των Ονείρων, γνωστό στα Ξωτικά ως Olórë Mallë. To Μονοπάτι ήταν ένας πνευματικός δρόμος στο Βάλινορ, προσβάσιμο μόνο μέσω του μυαλού. Ήταν μέσω του μονοπατιού που τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι που ήταν πιστοί στους Βάλαρ ταξίδεψαν στον ύπνο τους. Ο τελικός προορισμός ήταν οι Κήποι του Λόριεν. Ο Ίρμο ωστόσο μπλόκαρε το Olórë Mallë από τους Νόλντορ όταν άφησαν το Βάλινορ, και ο Mάνγουε διακύρηξε ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να ξαναεπιστρέψουν.

Ο Ίρμο δεν δρoύσε ανοιχτά, αντιθέτως η δύναμή του δεν φαινόταν και η επιρροή του ήταν πολύ λεπτή ακόμη και στους Σοφούς. Ο ίδιος δεν βρισκόταν σε σκηνές μάχης ή όταν γινόντουσαν συγκρούσεις, αλλά ήταν στoν οίστρο, στην ελπίδα, στα όνειρα και στις καρδιές εκείνων που αντιμάχονταν το κακό, και έστελνε ελπίδα στα Παιδιά του Ιλούβαταρ όταν η σκοτεινιά του Μόργκοθ κάλυπτε τη Μέση-Γη.