Γκροντ

Το Grond, που ονομάζεται "Σφυρί του Κάτω Κόσμου", ήταν το μεγάλο και πανισχυρό Σκήπτρο του Morgoth, του πρώτου Σκοτεινού Άρχοντα, το οποίο κρατούσε στην Πρώτη Εποχή. Κάθε χτύπημα του Σφυριού έσειε τη γη και δημιουργούσε μεγάλους κρατήρες από όπου έβγαιναν καπνός και φωτιά.

Σφυρηλατημένο σε άγνωστο χρόνο και τόπο, το Γκροντ αναφέρθηκε μόνο μία φορά, ως το όπλο του Μόργκοθ, στην μονομαχία του με τον Φινγκόλφιν, τον Υψηλό Βασιλιά των Νόλντορ. Ο Φινγκόλφιν προκάλεσε τον Μόργκοθ μετά την καταστροφική ήττα των Νόλντορ στην Μάχη της Ξαφνικής Φλόγας. Το 456, πήγε μόνος του στην Άνγκμπαντ καβάλα στο άλογό του Ρόχαλορ, και εμφανίστηκε σε εκείνους που τον είδαν σαν τον Όρομε, τον κυνηγό των Βάλαρ. Ο Φινγκόλφιν ήχησε το κέρας του και σφυροκόπησε τις πύλες. Αποκάλεσε τον Μόργκοθ δειλό μπροστά στα μάτια των υπηρετών του και τον προκάλεσε σε μονομαχία. Ο Μόργκοθ δεν είχε άλλη επιλογή παρά να δεχτεί.

Ρίνγκιλ

Το Ringil ήταν το σπαθί του Fingolfin, του Υψηλού Βασιλιά των Ñoldor, που λέγεται ότι έλαμπε σαν τον πάγο. Με αυτό τραυμάτισε τον Morgoth επτά φορές σε μονομαχία στις πύλες της Angband, μετά την Dagor Bragollach.

 
Το σπαθί ήταν δημιούργημα των Ξωτικών και η λεπίδα του έλαμπε σαν πάγος στο φως των αστεριών. Ο Φινγκόλφιν το χρησιμοποίησε με μεγάλη επιτυχία εναντίον του Μόργκοθ κατά τη διάρκεια της μονομαχίας τους στις πύλες της Άνγκμπαντ, όπου τραυμάτισε τον Μόργκοθ επτά φορές. Όταν ο Φινγκόλφιν σκόνταψε στο ανώμαλο έδαφος κι έπεσε προς τα πίσω, ο Μόργκοθ τον πάτησε στο λαιμό και τον καταπλάκωσε. Ο Φινγκόλφιν, στο τελευταίο του απελπισμένο χτύπημα, τρύπησε το πόδι του Μόργκοθ με το Ρίνγκιλ αναγκάζοντάς τον να είναι μόνιμα κουτσός, και οι επτά πληγές που του κατάφερε ο Φινγκόλφιν ποτέ δεν επουλώθηκαν. Η τελική μοίρα του σπαθιού από εκεί και πέρα είναι άγνωστη.

Χελκαράξε

To Helcaraxë (ή Helcaracsë), γνωστό και ως Grinding Ice ("Ο Πάγος που Τρίζει"), ήταν η παγωμένη επικίνδυνη έρημος που βρισκόταν μεταξύ του Araman, μια περιοχή στα βόρεια του Aman, και της Μέση-Γης, ενώνοντας τις δύο ηπείρους στο βορειότερο σημείο της Arda. Εκεί συναντιόντουσαν τα παγωμένα νερά της Εkkaia και τα κύματα της Belegaer, δημιουργώντας τεράστιες ομίχλες θανάσιμου ψύχους, ενώ τα θαλάσσια ρεύματα ήταν γεμάτα από συγκρουόμενα βουνά πάγου και από τα τριξίματα των υφάλων τους. Έπαψε να υπάρχει μετά τον Πόλεμο της Οργής στο τέλος της Πρώτης Εποχής.

 
Κατά την έναρξη της Πρώτης Εποχής, ο Μόργκοθ και η Ουνγκόλιαντ, μετά την καταστροφή των Δύο Δέντρων και ξεφεύγοντας από την καταδίωξη των Βάλαρ, διέφυγαν στην Μέση-Γη διαμέσου της παγωμένης και ύπουλης ερημιάς του Χελκαράξε. Αργότερα, αφότου εγκαταλείφθηκε από τον Οίκο του Φέανορ, ο Φινγκόλφιν και οι δικοί του, αψηφώντας γενναία την παγωμένη ερημιά, έφτασαν στο Μπελέριαντ περνώντας ομοίως από εκεί. Υπέστησαν πολύ μεγάλες δυσκολίες στο Χελκαράξε κι έχασαν πολλούς δικούς τους, όπως την Ελένγουε, την σύζυγο του Τούργκον. Όταν ο Φινγκόλφιν με τους δικούς του έφτασαν τελικά στη Μέση-Γη, κατά την πρώτη ανατολή του Ήλιου και στην αυγή της Πρώτης Εποχής, το Χελκαράξε του είχε μειώσει σε μεγάλο βαθμό τον στρατό του.

Φίνγκον

O Fingon, που ονομαζόταν επίσης «Γενναίος», ήταν Noldo, ο πρωτότοκος γιος του Fingolfin και ο μεγαλύτερος αδελφός του Turgon, της Aredhel και του Argon (ο οποίος δεν παρουσιάζεται καθόλου στο δημοσιευμένο Silmarillion αλλά σε παλαιότερες σημειώσεις). Ήταν Υψηλός Βασιλιάς των Noldor στο Beleriand κατά την Πρώτη Εποχή μετά το θάνατο του πατέρα του, ενώ φημίστηκε για την τόλμη του να διασώσει τον Maedhros από τα Thangorodrim. Στο δημοσιευμένο Silmarillion, o Fingon ήταν ο πατέρας του Gil-galad, αλλά πρόκειται για ανακρίβεια, καθώς ο Tolkien σε μεταγενέστερες σημειώσεις του αναφέρει ότι ο Gil-galad ήταν γιος του Orodreth, και λέγεται ότι o Fingon "δεν είχε γυναίκα ή παιδιά». 

O Φίνγκον γεννήθηκε στο Άμαν, κατά πάσα πιθανότητα στην Τίριον όπου βρισκόταν ο Οίκος του Φίνγουε. Όταν οι Νόλντορ αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Μέση-Γη, ο Φίνγκον ακολούθησε τον πατέρα του και τους δικούς του, αν και οι ίδιοι ελκύονταν περισσότερο από την διακυβέρνηση των δικών τους βασιλείων και την περιπέτεια, παρά για την εκδίκηση και την ανάκτηση των Σίλμαριλς, όπως επιζητούσαν ο Φέανορ και οι γιοι του. 

Φινάρφιν

O Finarfin ήταν Noldo του Valinor, το νεότερο παιδί του Finwë και της Indis, σύζυγος της Eärwen, αδελφός του Fingolfin και πατέρας των Finrod, Orodreth, Angrod, Aegnor και Galadriel. Μετά την Φυγή των Noldor παρέμεινε στην Tirion και κυβέρνησε τους υπόλoιπους της φυλής του που παρέμειναν στο Aman.

Ο Φινάρφιν γεννήθηκε στο Βάλινορ το 1230 των Χρόνων των Δέντρων. Ήταν το μικρότερο παιδί του Φίνγουε με τη δεύτερη σύζυγό του, την Ίντις των Βάνυαρ, και ο νεότερος αδελφός του Φινγκόλφιν. Από όλους τους γιους του Φίνγουε, ο Φινάρφιν λέγεται ότι ήταν ο πιο δίκαιος και ο πιο σοφός, και όπως όλοι οι γιοι του Φίνγουε, έτσι και εκείνος ίδρυσε τον δικό του Οίκο. Ο ίδιος (όπως και οι απόγονοί του) είχε ολόχρυσα μαλλιά που τα κληρονόμησε από τη μητέρα του, για αυτό και ο Οίκος του μερικές φορές ονομάζεται "Ο Χρυσός Οίκος του Φινάρφιν". Το 1280 των Χρόνων των Δέντρων, παντρεύτηκε την Εάργουεν, μια πριγκίπισσα των Τελέρι, και μαζί έκαναν πέντε παιδιά: τον Φίνροντ Φέλαγκουντ, τον Ορόντρεθ, τον Άνγκροντ, τον Αέγκνορ και την Γκαλάντριελ. 

 

Μέλκορ (Μόργκοθ)

O Melkor, επίσης γνωστός αργότερα και ως Morgoth, ήταν ο μεγαλύτερος των Ainur. Έχασε τη δόξα του όταν διατάραξε τη Μουσική των Ainur και αψήφησε τη θέληση του Eru Iluvatar. Ο Melkor διέφθειρε πολλούς από τους Ainur και τους υπέταξε, πολέμησε τους Valar και επέφερε μεγάλο κακό στην Arda. Η κλοπή των Silmarils και οι πόλεμοι εναντίον Ξωτικών και Ανθρώπων περιλαμβάνουν μεγάλο μέρος της ιστορίας της Πρώτης Εποχής. Τελικά, ο Μorgoth νικήθηκε στον Πόλεμο της Οργής, αλυσοδέθηκε από τους Valar και πετάχτηκε στο Αιώνιο Κενό. Melkor σημαίνει "Αυτός που Υψώνεται με Δύναμη", και ήταν ο πρώτος Σκοτεινός Άρχοντας (ονομαζόμενος πλέον Morgoth = Μαύρος Εχθρός) και αφέντης του Sauron. Μια μέρα, σύμφωνα με την προφητεία, ο Morgoth θα επιστρέψει γεμάτος οργή, αλλά θα συντριβεί ολοκληρωτικά στην Dagor Dagorath, την Τελική Μάχη.

Ο Μέλκορ ήταν ο πρώτος και ο πιο δυνατός από τους Άινουρ που δημιούργησε ο Ιλούβαταρ στις Άχρονες Αίθουσες στην αρχή της δημιουργίας. Ο αδερφός του ήταν ο Μάνγουε, όμως ο Μέλκορ ήταν ο πιο δυνατός και είχε την περισσότερη γνώση από οποιονδήποτε άλλον Άινου. Ο Μέλκορ, επειδή περιπλανιόταν στο Κενό στην προσπάθειά του να βρει και να χρησιμοποιήσει την Άφθαρτη Φλόγα, την πηγή της ικανότητας της δημιουργίας του Ιλούβαταρ, ανέπτυξε διαφορετικές ιδέες από εκείνες των υπολοίπων Άινουρ. Μέσα του γεννήθηκαν επαναστατικές διαθέσεις ενάντια στον δημιουργό του, λόγω του ότι επιθυμούσε να δημιουργήσει όντα για να κατοικήσουν στο Κενό, και ήταν δυσαρεστημένος από το γεγονός ότι ο Ιλούβαταρ δεν το είχε κάνει. Παρόλα αυτά ο Μέλκορ δεν μπορούσε να βρει τη Φλόγα, γιατί εκείνη δεν ήταν στο Κενό, αλλά με τον Ιλούβαταρ.

Φίνγουε

Ο Finwe ήταν ο πρώτος Υψηλός Βασιλέας των Noldor, ο οποίος οδήγησε το λαό του στο ταξίδι από τη Μέση-Γη στο Valinor στο Ευλογημένο Βασίλειο του Aman. Ήταν πολύ καλός φίλος του Elu Thingol, ο οποίος αργότερα έγινε ο βασιλιάς του Doriath. Τον σκότωσε ο Melkor στο Formenos.

Τα πρώτα Ξωτικά ξύπνησαν στη Μέση-Γη κοντά στον κόλπο της Θάλασσας του Χέλκαρ, που ονομάζεται Κουιβιένεν, το 1050 των Χρόνων των Δέντρων. Όταν ο Βάλα Όρομε βρήκε τα Ξωτικά κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στη Μέση-Γη, τα αγάπησε και τους προέτρεψε να ταξιδέψουν μαζί του για το Βάλινορ ώστε να δουν την θαυμάσια ομορφιά του. Τα Ξωτικά, ωστόσο, υποπτεύθηκαν την πρόσκληση αυτή και φοβήθηκαν, έτσι ώστε επελέγησαν τρεις πρεσβευτές από τις ομάδες συγγενών τους για να πάνε στη θέση τους και να αναφέρουν αυτά που είχαν δει όταν θα επέστρεφαν. Ένας από αυτούς ήταν ο Φίνγουε ο οποίος μαζί με τον Ίνγκουε και τον Έλγουε πήγαν στο Ευλογημένο Βασίλειο με τον Όρομε. Όταν επέστρεψαν ήταν εις θέση να πείσουν τα Ξωτικά να πάνε στο μεγάλο ταξίδι στη Δύση. Ο Φίνγουε έγινε αρχηγός των Νόλντορ και τελικά έφτασαν στο Βάλινορ ακριβώς μετά από τους Βάνυαρ. Εκεί εγκαταστάθηκαν αυτός και οι δικοί του και ο Φίνγουε έγινε βασιλιάς του λαού του.

Νόλντορ

Οι Noldor ήταν η δεύτερη φυλή των Ξωτικών που ήρθαν στο Aman. Ήταν εξαιρετικά εξειδικευμένοι στις κατασκευές και κέρδισαν πολλή γνώση την οποία μετέδωσαν στους Ανθρώπους μετά την εξορία τους. Ο βασιλιάς τους ήταν αρχικά ο Finwë, τον οποίο δολοφόνησε ο Μorgoth, οδηγώντας έτσι τον γιο του Fëanor να εκδικηθεί για τον θάνατο του πατέρα του αλλά και για την κλοπή των Silmarils, κάνοντας πόλεμο εναντίον του Μorgoth στη Μέση-Γη. Ο πόλεμος των Noldor εναντίον του Μorgoth περιλαμβάνει πολλές από τις ιστορίες της Πρώτης Εποχής.

 
Οι Νόλντορ (στην Quenya σημαίνει "Εκείνοι που έχουν τη Γνώση") είναι η δεύτερη φυλή των Ξωτικών που μετανάστευσαν στο Βάλινορ και έζησαν στο Έλνταμαρ. Οι άλλες δύο φυλές ήταν οι Βάνυαρ (Vanyar) και οι Τελέρι (Teleri). Οι Νόλντορ αποκαλούνται Golodhrim ή Gódhellim στη Sindarin, και Goldui από τους Τελέρι του Τολ Ερέσσεα. Ο ενικός είναι Noldo και το επίθετο Noldorin. Όπως και οι Tελέρι, είχαν συνήθως γκρίζα μάτια και σκούρα μαλλιά (εκτός από εκείνους που είχαν μέσα τους το αίμα των Βάνυαρ, με πιο γνωστούς εκείνους του Οίκου του Φινάρφιν).

Φινγκόλφιν

Ο Fingolfin ήταν ο γιος του Finwe και ο ετεροθαλής αδελφός του Feanor. Δεσμεύτηκε να συνοδεύσει τον Feanor στη Μέση-Γη για να διεκδικήσουν τα Silmarils από τον Morgoth, αλλά εκείνος εγκατέλειψε τον Fingolfin και τους δικούς του, αναγκάζοντάς τους να διασχίσουν το Helcaraxe. Μετά το θάνατο του Feanor, ο Fingolfin έγινε ο Βασιλιάς των Noldor στη Μέση-Γη. Πολέμησε τον Morgoth σε μονομαχία μετά τη Μάχη της Ξαφνικής Φλόγας και σκοτώθηκε.

Ο πατέρας του Φινγκόλφιν, ο Φίνγουε, ήταν ο βασιλιάς των Νόλντορ. Πριν γεννηθεί ο Φινγκόλφιν, ο Φίνγουε, οδήγησε τους ανθρώπους του στο Μεγάλο Ταξίδι προς τα δυτικά και ήρθαν στους Αθάνατους Τόπους το 1133 των Χρόνων των Δένδρων. Οι Νόλντορ κατοικούσαν στην πόλη της Tίριον. Η πρώτη σύζυγος του Φίνγουε, η Μίριελ, γέννησε ένα γιο τον Φέανορ το 1169, αλλά δεν είχε πλέον δύναμη και το πνεύμα της άφησε το σώμα της. Το 1185, ο Φίνγουε παντρεύτηκε την Ίντις των Βάνυαρ. Ο Φινγκόλφιν γεννήθηκε το 1190 και ο νεώτερος αδελφός του Φινάρφιν γεννήθηκε το 1230. Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες, ο Φινγκόλφιν είχε επίσης μια μεγαλύτερη αδελφή την Φίντις και δύο άλλες αδελφές που λέγονταν Ίριμε και Φάνιελ.