Οι Noldor ήταν η δεύτερη φυλή των Ξωτικών που ήρθαν στο Aman. Ήταν εξαιρετικά εξειδικευμένοι στις κατασκευές και κέρδισαν πολλή γνώση την οποία μετέδωσαν στους Ανθρώπους μετά την εξορία τους. Ο βασιλιάς τους ήταν αρχικά ο Finwë, τον οποίο δολοφόνησε ο Μorgoth, οδηγώντας έτσι τον γιο του Fëanor να εκδικηθεί για τον θάνατο του πατέρα του αλλά και για την κλοπή των Silmarils, κάνοντας πόλεμο εναντίον του Μorgoth στη Μέση-Γη. Ο πόλεμος των Noldor εναντίον του Μorgoth περιλαμβάνει πολλές από τις ιστορίες της Πρώτης Εποχής.
Οι Νόλντορ (στην Quenya σημαίνει "Εκείνοι που έχουν τη Γνώση") είναι η δεύτερη φυλή των Ξωτικών που μετανάστευσαν στο Βάλινορ και έζησαν στο Έλνταμαρ. Οι άλλες δύο φυλές ήταν οι Βάνυαρ (Vanyar) και οι Τελέρι (Teleri). Οι Νόλντορ αποκαλούνται Golodhrim ή Gódhellim στη Sindarin, και Goldui από τους Τελέρι του Τολ Ερέσσεα. Ο ενικός είναι Noldo και το επίθετο Noldorin. Όπως και οι Tελέρι, είχαν συνήθως γκρίζα μάτια και σκούρα μαλλιά (εκτός από εκείνους που είχαν μέσα τους το αίμα των Βάνυαρ, με πιο γνωστούς εκείνους του Οίκου του Φινάρφιν).
Οι Νόλντορ ήταν πολύ ψηλοί με μυώδη κατασκευή. Το χρώμα των μαλλιών τους ήταν συνήθως πολύ σκούρο καστανό, αλλά υπήρχαν και κόκκινα, ακόμα και λευκά ("ασημένια") μαλλιά ανάμεσά τους. Τα μάτια τους ήταν συνήθως γκρι ή σκούρα. Σύμφωνα με το μύθο, η φυλή δημιουργήθηκε από τον Τάτα (Tata), το δεύτερο Ξωτικό που ξύπνησε στη λίμνη Κουιβίενεν (Cuiviénen), τη σύζυγό του Τάτιε (Tatië) και 54 συντρόφους τους, αλλά ήταν ο Φίνγουε, ο πρώτος Nόλντο που ήρθε στο Βάλινορ με τον Όρομε, ο οποίος έγινε βασιλιάς τους, και οδήγησε τους περισσότερους από αυτούς στο Βάλινορ.
Οι Νόλντορ λογίζονταν ως οι μεγαλύτεροι των Ξωτικών και όλων των λαών της Μέσης-Γης στη γνώση, στον πόλεμο και στη δεξιοτεχνία. Ήταν οι αγαπημένοι του Άουλε του Μεταλλουργού, και ήταν οι πρώτοι που ανακάλυψαν και χάραξαν πολύτιμους λίθους. Ο κύριος τόπος διαμονής τους ήταν η πόλη της Tίριον. Μεταξύ των σοφότερων των Nόλντορ ήταν ο Ρούμιλ (Rúmil) ο δημιουργός του πρώτου συστήματος γραφής και συγγραφέας πολλών βιβλίων γνώσης. Ο Φέανορ, γιος του Φίνγουε και της Mίριελ, ήταν ο μεγαλύτερος από τους τεχνήτες τους και δημιουργός των Σίλμαριλς.
Ο Μέλκορ, που μισούσε τους Νόλντορ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ζήλευε την ευημερία τους και, πάνω απ' όλα, τα Σίλμαριλς. Έτσι πήγαινε συχνά ανάμεσά τους, προσφέροντας συμβουλές, και οι Νόλντορ τον άκουγαν, πάντα πρόθυμοι για γνώση. Αλλά ο Μέλκορ εν μέσω των φαινομενικά καλών συμβουλών του, έσπειρε ψέματα για να στρέψει τον ένα Οίκο των Νόλντορ εναντίον του άλλου, ώστε στο τέλος η ειρήνη στην Tίριον δηλητηριάστηκε. Ο Φέανορ, αφότου απείλησε τον ετεροθαλή αδελφό του, τον Φινγκόλφιν (Fingolfin), εξορίστηκε από την Τίριον από τους Βάλαρ, και μαζί του πήγε και ο Φίνγουε, ο πατέρας του. Ο Φινγκόλφιν παρέμεινε ως κυβερνήτης των Nόλντορ της Tίριον.
Αλλά ο Μέλκορ είχε ακόμα άλλα σχέδια για να ολοκληρώσει. Λίγο μετά, με τη βοήθεια της Ουνγκόλιαντ κατέστρεψε τα Δύο Δέντρα, και ερχόμενος στο Φόρμενος σκότωσε τον Φίνγουε, έκλεψε τα Σίλμαριλς και έφυγε από το Άμαν. Ο Φέανορ, οδηγούμενος από την θλίψη και την βαθιά επιθυμία για εκδίκηση, επαναστάτησε εναντίον των Βάλαρ επιστρέφοντας στην Τίριον και βγάζοντας λόγο ενώπιον των Νόλντορ, τους οποίους έπεισε εντέλει να φύγουν από το Βάλινορ, να ακολουθήσουν τον Μέλκορ στη Μέση-Γη, και να κάνουν πόλεμο εναντίον του ώστε να πάρουν πίσω τα Σίλμαριλς. Ο ίδιος και οι γιοί του έδωσαν έναν τρομερό όρκο, κατά τον οποίο θα συνέχιζαν να καταδιώκουν τον Μέλκορ και θα διεκδικούσαν τα Σίλμαριλς με κάθε κόστος. Ο Φέανορ εν συνεχεία διεκδίκησε τον τίτλο του Υψηλού Βασιλέα εφόσον ο πατέρας του ήταν νεκρός, αλλά παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος των Νόλντορ εξακολουθούσαν να αναγνωρίζουν τον Φινγκόλφιν ως βασιλιά τους, εντούτοις ακολούθησαν τον Φέανορ στην εξορία λόγω της ανδρείας τους.
Οι Νόλντορ (στην Quenya σημαίνει "Εκείνοι που έχουν τη Γνώση") είναι η δεύτερη φυλή των Ξωτικών που μετανάστευσαν στο Βάλινορ και έζησαν στο Έλνταμαρ. Οι άλλες δύο φυλές ήταν οι Βάνυαρ (Vanyar) και οι Τελέρι (Teleri). Οι Νόλντορ αποκαλούνται Golodhrim ή Gódhellim στη Sindarin, και Goldui από τους Τελέρι του Τολ Ερέσσεα. Ο ενικός είναι Noldo και το επίθετο Noldorin. Όπως και οι Tελέρι, είχαν συνήθως γκρίζα μάτια και σκούρα μαλλιά (εκτός από εκείνους που είχαν μέσα τους το αίμα των Βάνυαρ, με πιο γνωστούς εκείνους του Οίκου του Φινάρφιν).
Οι Νόλντορ ήταν πολύ ψηλοί με μυώδη κατασκευή. Το χρώμα των μαλλιών τους ήταν συνήθως πολύ σκούρο καστανό, αλλά υπήρχαν και κόκκινα, ακόμα και λευκά ("ασημένια") μαλλιά ανάμεσά τους. Τα μάτια τους ήταν συνήθως γκρι ή σκούρα. Σύμφωνα με το μύθο, η φυλή δημιουργήθηκε από τον Τάτα (Tata), το δεύτερο Ξωτικό που ξύπνησε στη λίμνη Κουιβίενεν (Cuiviénen), τη σύζυγό του Τάτιε (Tatië) και 54 συντρόφους τους, αλλά ήταν ο Φίνγουε, ο πρώτος Nόλντο που ήρθε στο Βάλινορ με τον Όρομε, ο οποίος έγινε βασιλιάς τους, και οδήγησε τους περισσότερους από αυτούς στο Βάλινορ.
Οι Νόλντορ λογίζονταν ως οι μεγαλύτεροι των Ξωτικών και όλων των λαών της Μέσης-Γης στη γνώση, στον πόλεμο και στη δεξιοτεχνία. Ήταν οι αγαπημένοι του Άουλε του Μεταλλουργού, και ήταν οι πρώτοι που ανακάλυψαν και χάραξαν πολύτιμους λίθους. Ο κύριος τόπος διαμονής τους ήταν η πόλη της Tίριον. Μεταξύ των σοφότερων των Nόλντορ ήταν ο Ρούμιλ (Rúmil) ο δημιουργός του πρώτου συστήματος γραφής και συγγραφέας πολλών βιβλίων γνώσης. Ο Φέανορ, γιος του Φίνγουε και της Mίριελ, ήταν ο μεγαλύτερος από τους τεχνήτες τους και δημιουργός των Σίλμαριλς.
Ο Μέλκορ, που μισούσε τους Νόλντορ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ζήλευε την ευημερία τους και, πάνω απ' όλα, τα Σίλμαριλς. Έτσι πήγαινε συχνά ανάμεσά τους, προσφέροντας συμβουλές, και οι Νόλντορ τον άκουγαν, πάντα πρόθυμοι για γνώση. Αλλά ο Μέλκορ εν μέσω των φαινομενικά καλών συμβουλών του, έσπειρε ψέματα για να στρέψει τον ένα Οίκο των Νόλντορ εναντίον του άλλου, ώστε στο τέλος η ειρήνη στην Tίριον δηλητηριάστηκε. Ο Φέανορ, αφότου απείλησε τον ετεροθαλή αδελφό του, τον Φινγκόλφιν (Fingolfin), εξορίστηκε από την Τίριον από τους Βάλαρ, και μαζί του πήγε και ο Φίνγουε, ο πατέρας του. Ο Φινγκόλφιν παρέμεινε ως κυβερνήτης των Nόλντορ της Tίριον.
Αλλά ο Μέλκορ είχε ακόμα άλλα σχέδια για να ολοκληρώσει. Λίγο μετά, με τη βοήθεια της Ουνγκόλιαντ κατέστρεψε τα Δύο Δέντρα, και ερχόμενος στο Φόρμενος σκότωσε τον Φίνγουε, έκλεψε τα Σίλμαριλς και έφυγε από το Άμαν. Ο Φέανορ, οδηγούμενος από την θλίψη και την βαθιά επιθυμία για εκδίκηση, επαναστάτησε εναντίον των Βάλαρ επιστρέφοντας στην Τίριον και βγάζοντας λόγο ενώπιον των Νόλντορ, τους οποίους έπεισε εντέλει να φύγουν από το Βάλινορ, να ακολουθήσουν τον Μέλκορ στη Μέση-Γη, και να κάνουν πόλεμο εναντίον του ώστε να πάρουν πίσω τα Σίλμαριλς. Ο ίδιος και οι γιοί του έδωσαν έναν τρομερό όρκο, κατά τον οποίο θα συνέχιζαν να καταδιώκουν τον Μέλκορ και θα διεκδικούσαν τα Σίλμαριλς με κάθε κόστος. Ο Φέανορ εν συνεχεία διεκδίκησε τον τίτλο του Υψηλού Βασιλέα εφόσον ο πατέρας του ήταν νεκρός, αλλά παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος των Νόλντορ εξακολουθούσαν να αναγνωρίζουν τον Φινγκόλφιν ως βασιλιά τους, εντούτοις ακολούθησαν τον Φέανορ στην εξορία λόγω της ανδρείας τους.
Οι Νόλντορ με επικεφαλής τον Φέανορ απαίτησαν από τους Tελέρι να τους αφήσουν να χρησιμοποιήσουν τα πλοία τους. Όταν οι Τελέρι αρνήθηκαν, πήραν τα πλοία με τη βία και διέπραξαν την πρώτη Αδελφοκτονία. Αργότερα ήρθε ένας αγγελιαφόρος από τους Βάλαρ και τους ανακοίνωσε τη Μοίρα του Μάντος, αποδίδοντας στους Νόλντορ την κρίση των Βάλαρ για την Αδελφοκτονία και την εξέγερση, και τους προειδοποίησε ότι αν προχωρούσαν δεν θα μπορούσαν να ανακτήσουν τα Σίλμαριλς και, επιπλέον, θα σκοτωνόντουσαν ή θα βασανίζονταν από τη θλίψη. Τότε, ορισμένοι από τους Νόλντορ οι οποίοι δεν είχαν καμία συμμετοχή στην Αδελφοκτονία, συμπεριλαμβανομένου και του Φινάρφιν τον γιο του Φίνγουε και της Ίντις, επέστρεψαν στο Βάλινορ, και οι Βάλαρ τους συγχώρεσαν.
Οι Νόλντορ με επικεφαλής τον Φέανορ διέσχισαν τη θάλασσα προς τη Μέση-Γη, αφήνοντας πίσω εκείνους με επικεφαλής τον Φινγκόλφιν. Κατά την άφιξή του στη Μέση-Γη ο Φέανορ έκαψε τα πλοία. Όταν οι Νόλντορ με επικεφαλής τον Φινγκόλφιν ανακάλυψαν την προδοσία τους, πήγαν βορειότερα και διέσχισαν το παγωμένο Χελκαράξε, το οποίο κόστισε τη ζωή πολλών από τους Νόλντορ. Η ομάδα του Φέανορ σύντομα δέχτηκε επίθεση από τον Μόργκοθ. Όταν ο Φέανορ ξεμάκρυνε από την ομάδα του κατά τη διάρκεια της Μάχης Κάτω από τ' Άστρα (Dagor-nuin-Giliath), τον πολέμησαν πολλοί Μπάλρογκς, συμπεριλαμβανομένου και του Γκόθμογκ του αρχηγού τους. Παρά το ότι πολέμησε γενναία ο Φέανορ πληγώθηκε θανάσιμα, και θα είχε συλληφθεί και θα είχε οδηγηθεί στην Άνγκμπαντ αν δεν ερχόντουσαν γρήγορα οι γιοί του. Ωστόσο ο Φέανορ πέθανε καθώς τον μετέφεραν πίσω στους δικούς του.
Επειδή ο Φέανορ είχε πάρει τα πλοία και άφησε τους Νόλντορ - που είχαν επικεφαλής τον Φινγκόλφιν - στη δυτική πλευρά της θάλασσας, δημιουργήθηκε μεγάλη έχθρα μεταξύ των βασιλικών Οίκων των Νόλντορ. Παρόλα αυτά ο Φίνγκον, ο γιος του Φινγκόλφιν, έσωσε το γιο του Φέανορ, τον Μαέδρος, και δεν φυλακίστηκε από τον Μόργκοθ, και η διαμάχη πήρε τέλος. Ο Μαέδρος επρόκειτο να διαδεχτεί τον Φέανορ, αλλά μετάνιωσε που πήρε μέρος στην Αδελφοκτονία και έτσι άφησε την Βασιλεία των Νόλντορ στον θείο του τον Φινγκόλφιν, ο οποίος έγινε ο πρώτος Υψηλός Βασιλέας των Νόλντορ στη Μέση-Γη. Οι αδελφοί του Μαέδρος όμως δεν συμφώνησαν με αυτό. Ο Φινγκόλφιν πολέμησε τον Μόργκοθ σε μονομαχία μετά τη Μάχη της Ξαφνικής Φλόγας και σκοτώθηκε. Ο πρωτότοκος γιός του, ο Φίνγκον, έγινε ο Βασιλιάς των Νόλντορ. Το 472 ο Μαέδρος οργάνωσε μια πολύ μεγάλη επίθεση εναντίον του Μόργκοθ , η οποία οδήγησε στη Μάχη των Αμέτρητων Δακρύων (Nirnaeth Arnoediad), κατά την οποία οι δυνάμεις των Νόλντορ και των Εντάιν προδόθηκαν από τους Ανατολίτες και νικήθηκαν ολοκληρωτικά. Ο Φίνγκον ο γενναίος σκοτώθηκε από τον Γκόθμογκ, τον αρχηγό των Μπάλρογκς.
Τον Φίνγκον διαδέχτηκε στη Βασιλεία των Νόλντορ απευθείας ο νεότερος αδερφός του, ο Τούργκον, ο οποίος έχτισε με μυστικότητα την πόλη της Γκοντόλιν και έμεινε κρυφή από τον Μόργκοθ. Το 510 η πόλη προδόθηκε στον Μόργκοθ από τον Μαέγκλιν, τον ανιψιό του Τούργκον. Ο Μαέγκλιν πρόδωσε τη θέση της Γκοντόλιν αφότου του υποσχέθηκε ο Μόργκοθ την κυριαρχία της πόλης και την κόρη του Τούργκον, την Ίντριλ. Ο Μόργκοθ τότε επιτέθηκε στην Γκοντόλιν, και κατά τη διάρκεια αυτής της επίθεσης ο Τούργκον σκοτώθηκε. Ο Τούργκον ήταν ο τελευταίος αρσενικός απόγονος του Φινγκόλφιν που είχε επιζήσει, έτσι ο Γκιλ-γκάλαντ, ο δισέγγονος του Φινάρφιν, έγινε ο τέταρτος και τελευταίος Υψηλός Βασιλέας των Νόλντορ στη Μέση-Γη.
Οι περισσότεροι από τους Νόλντορ έπλευσαν πίσω στο Άμαν στο τέλος της Πρώτης Εποχής, αλλά κάποιοι, όπως η Γκαλάντριελ (η κόρη του Φινάρφιν) ή ο Κελεμπρίμπορ (ο εγγονός του Φέανορ), αρνήθηκαν την χάρη που έδωσαν οι Βάλαρ και παρέμειναν στη Μέση-Γη. Ο Γκιλ-γκάλαντ ίδρυσε ένα νέο βασίλειο στο Λίντον και κυβέρνησε καθόλη τη Δεύτερη Εποχή, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο Υψηλό Βασιλέα εκτός από τον Φίνγουε. Έγινε επίσης δεκτός ως Υψηλός Βασιλέας από τους Νόλντορ του Ερέγκιον. Μετά από λίγο καιρό ο Σάουρον έγινε ο Σκοτεινός Άρχοντας στη θέση του Μόργκοθ. Με τη βοήθεια του Ενός Δαχτυλιδιού οχύρωσε τη Μόρντορ και ξεκίνησε έναν μακρύ πόλεμο με τα εναπομείναντα Ξωτικά, όπου επιτέθηκε στο Ερέγκιον καταστρέφοντάς το, βρίσκοντας όμως αντίσταση στο Ρίβεντελ και στο Λίντον. Με τη βοήθεια των Νουμενόριανς, οι Νόλντορ κατάφεραν να τον νικήσουν.
Ωστόσο, κατά το έτος 3319 της Δεύτερης Εποχής, το Νούμενορ βίωνε την εξέγερση του Άρ-Φάραζον (Ar-Pharazôn) εναντίον των Βάλαρ, στην οποία ο Σάουρον έπαιξε μεγάλο ρόλο. Όταν ο Ελέντιλ με τους γιους του διέφυγαν στη Μέση-Γη και ίδρυσαν τα βασίλεια της Άρνορ και της Γκόντορ, ο Σάουρον προσπάθησε να κατακτήσει τη Γκόντορ. Ο Ελέντιλ και ο Γκιλ-γκάλαντ ξεκίνησαν για τη Μόρντορ στην Τελευταία Συμμαχία των Ξωτικών και των Ανθρώπων και νίκησαν τον Σάουρον στη Μάχη του Ντάγκορλαντ και τέλος στην Πολιορκία του Μπαράντ-ντούρ. Εκεί ο Γκιλ-γκάλαντ έχασε τη ζωή του και έτσι τελείωσε η Υψηλή Βασιλεία των Νόλντορ. Δεν εξελέγη κανένας νέος Υψηλός Βασιλιάς, όπως και κανείς δεν διεκδίκησε το θρόνο. Για αυτό το λόγο, η Υψηλή Βασιλεία των Νόλντορ λέγεται ότι πέρασε πέρα από τις θάλασσες, στους Νόλντορ του Βάλινορ των οποίων αρχηγός ήταν ο Φινάρφιν, ο τρίτος γιος του Φίνγουε που δεν είχε φύγει ποτέ. Στην Μέση-Γη, από τους απογόνους του Φίνγουε, μόνο η Γκαλάντριελ και ο Έλροντ (μισός Ξωτικό) παρέμειναν (και οι Βασιλείς του Νούμενορ από τη γενιά του Έλρος, του δίδυμου αδελφού του Έλροντ).
Κατά τη διάρκεια της Τρίτης Εποχής οι Νόλντορ στη Μέση-Γη συρρικνώθηκαν, και μέχρι το τέλος της Τρίτης Εποχής οι μόνες μεγάλες κοινότητες των Νόλντορ που απέμειναν στη Μέση-Γη ήταν στο Ρίβεντελ και στο Λίντον. Η μοίρα των Νόλντορ ήταν το ολοκληρωτικό ξεθώριασμά τους από τον Κόσμο, και αυτή τους τη μοίρα τη συμμερίστηκαν όλα τα Ξωτικά.
1 σχόλιο:
Εξερετικη δουλειά
Δημοσίευση σχολίου