Τα Τείχη του Κόσμου

Τα Ilurambar, που ονομάζονταν και Τείχη των Πραγμάτων, είναι ένας όρος που αναφέρεται στο Book of Lost Tales, στην πρώιμη Κοσμολογία. Ήταν τα Τείχη που περιέβαλλαν την Arda, έξω από τα οποία και διαμέσου της Πόρτας της Νύχτας, υπήρχε το Κενό. Ilurambar σημαίνει "Τείχη του Κόσμου" στην Quenya. 

Tα Τείχη αυτά χώριζαν τη Βάια, τη σκοτεινή θάλασσα, και τον κόσμο από το κενό και το σκοτάδι, ενώ ο κόσμος και όλοι οι άνεμοι βρίσκονταν στο εσωτερικό τους. Ήταν εντελώς αδιαπέραστα και το μόνο τους άνοιγμα στο Κενό ήταν η Πόρτα της Νύχτας, την οποία φρουρούσε ο Εαρέντιλ. Μέσα από την Πόρτα της Νύχτας είχε ριχτεί ο Μόργκοθ στο Κενό. Σύμφωνα με τον Ρούμιλ της Τίριον: "Τα Τείχη είναι σαν πάγος και γυαλί και ατσάλι, πέρα από τη φαντασία των Παιδιών της Γης, κρύα, διάφανα και σκληρά. Κανείς δεν μπορεί να τα δει, ούτε να τα περάσει, εκτός από την Πόρτα της Νύχτας." 

Σελήνη

H Σελήνη είναι ένα ουράνιο σώμα που φαινόταν στον ουρανό της Arda τη νύχτα. Δημιουργήθηκε από τον Vala Aulë, καθότι ο ίδιος κατασκεύασε ένα σκάφος για να μεταφέρει τη λάμψη του τελευταίου λουλουδιού του Telperion, του Ασημένιου Δέντρου που ήταν το γηραιότερο των Δύο Δέντρων του Valinor. Ο Maia Tilion, ένας κυνηγός της Ομάδας του Vala Oromë, επιλέχθηκε για να καθοδηγήσει το σκάφος της Σελήνης. Το Φεγγάρι, που ήταν συνδεδεμένο με το αρσενικό γένος, είχε διάφορα ονόματα ανάμεσα στα Ξωτικά. Λεγόταν Isil ("Γυαλιστερός") στην Quenya από τους Vanyar, Ithil ("Το Φεγγάρι") ήταν η κοινή ονομασία για τη Σελήνη στη Sindarin, και Rána ("O Περιπλανώμενος") από τους Ñoldor.

Η πρώτη ανατολή του φεγγαριού ήταν ακριβώς στο άκρο μιας νέας εποχής, το έτος 1 της Πρώτης Εποχής των Χρόνων του Ηλίου. Τα Ξωτικά έδιναν μεγαλύτερη αξία στη Σελήνη από ό,τι στον Ήλιο, τόσο επειδή προήλθε από το Γηραιότερο Δέντρο, αλλά κι επειδή δημιουργήθηκε πρώτη, διότι για εκείνα ο Ήλιος ήταν σημάδι της Αφύπνισης των Ανθρώπων. Αφότου η Ουνγκόλιαντ σκότωσε το Ασημένιο Δέντρο του Βάλινορ, η Γιαβάννα πήρε το τελευταίο λουλούδι του και ο Άουλε κατασκεύασε ένα πλοίο για να το μεταφέρει. Στη συνέχεια, με τον Τίλιον καθοδηγητή, ο Ίσιλ στάλθηκε στον ουρανό για να δώσει το φως του στην Άρντα.

Ήλιος

Ο Ήλιος, η πηγή φωτός της ημέρας, ανέτειλε στην Ανατολή της Μέσης-Γης και έδυε στη Δύση. Ήταν μια ουράνια δημιουργία του Vala Aulë, καθότι ο ίδιος κατασκεύασε ένα σκάφος για να μεταφέρει τη λάμψη του τελευταίου καρπού της Laurelin, του Χρυσού Δέντρου. Το πλοίο του Ήλιου καθοδηγήθηκε από την Arien, μια Maia της Vána. Ο Ήλιος ονομαζόταν Vása ("Αναλωτής") από τους Ñoldor, Anar ("Χρυσή Φωτιά") από τους Vanyar, ενώ Anor είναι η Sindarin απόδοση του "Anar" και χρησιμοποιoύταν πιο συχνά στην Μέση-Γη. 

 
Στα Χρόνια των Δέντρων, το Βάλινορ φωτιζόταν για πολλές χιλιάδες χρόνια από το φως των Δύο Δέντρων, του ασημένιου Τελπέριον και της Χρυσής Λαουρέλιν. Όταν τα Δέντρα καταστράφηκαν από τον Μέλκορ και την Ουνγκόλιαντ, η Άρντα βυθίστηκε στο σκοτάδι, ωστόσο, με τη δύναμη της Νιέννα και της Γιαβάννα, η Λαουρέλιν έδωσε ένα τελευταίο φλογερό φρούτο προτού πεθάνει. Αυτός ο λαμπερός χρυσός καρπός τοποθετήθηκε σε ένα σκάφος που κατασκεύασε ο Άουλε και κατευθυνόταν στους Ουρανούς από την Άριεν. Υπάρχουν αναφορές στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ότι ο Ήλιος είναι θηλυκού γένους, με τα Ξωτικά και τα Χόμπιτς να αναφέρονται σε εκείνον ως "αυτή".

Αστέρια

Τα Αστέρια, τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Arda, δημιουργήθηκαν από την Valie Varda, άλλα ονόματα της οποίας ήταν Tintallë που σημαίνει "Ανάφτρα" στην Quenya, Elentári και Elbereth που σημαίνουν "Βασίλισσα των Αστεριών" σε Quenya και Sindarin αντίστοιχα. Τα Αστέρια υπάρχουν ψηλά στους Ουρανούς στους Kύκλους του Κόσμου, πιθανότατα στο Ilmen πάνω από την Arda, μεταξύ του Vista και της Ekkaia. Στην αρχή είχαν φανεί καθαρά σε περιοχές όπου υπήρχε λιγότερο φως είτε από τις Δύο Λάμπες είτε από τα Δύο Δέντρα, και πολύ αργότερα φαινόντουσαν μόνο όταν ο Ήλιος έδυε και νύχτωνε με καθαρό ουρανό.

H Βάρντα δημιούργησε τα αστέρια σε δύο φάσεις, αρχικά στα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της Άρντα, και έπειτα πριν από την Αφύπνιση των Ξωτικών. Μετά την καταστροφή των Δύο Φανών, τα αστέρια ήταν η μόνη πηγή φωτός στην Μέση-Γη, καθότι το φως των Δύο Δέντρων ήταν πολύ μακριά στη Δύση και, αν τυχόν φαινόταν, μπορούσε να το δει κάποιος μόνο πολύ αχνά. Αυτά τα αστέρια δεν είχαν επίσημα ονόματα, αλλά ήταν πολλά.

Τίλιον

O Tilion ("Κερασφόρος" στην Quenya) ήταν ένας Maia και ο Φύλακας της Σελήνης.

Ο Τίλιον αρχικά ήταν ένας Μάια και κυνηγός με την Ομάδα του Όρομε, ενώ στον ελεύθερό του χρόνο πήγαινε συχνά στους Κήπους του Λόριεν και ξεκουραζόταν κάτω από το ασημένιο φως του Τελπέριον. Αγαπούσε το ασήμι (ακόμη και το τόξο του ήταν ασημένιο) και παρακάλεσε να του δοθεί η φροντίδα της Σελήνης, και οι Βάλαρ του ανέθεσαν το έργο αυτό. Λέγεται ότι ήταν λιγότερο ισχυρός από την Άριεν, τη Μάια που επιλέχθηκε να καθοδηγεί τον Ήλιο. Όσο ήταν στο Βάλινορ πήρε μορφή παρόμοια με εκείνη των Βάλαρ, αλλά όταν έφυγε ήταν μια "γυμνή λάμψη φωτός, που έλαμπε στην πληρότητα του μεγαλείου του".  

Άριεν

H Arien ήταν μια Maia και η Φύλακας του Ήλιου. Αρχικά ήταν πνεύμα φωτιάς και λέγεται ότι τα μάτια της ήταν πάρα πολύ λαμπερά για να τα κοιτάξουν ακόμη και οι Eldar. Άλλα ονόματα που είχε προγενέστερα ήταν Urien και Urwendi που και τα δύο σημαίνουν "Κόρη της Φωτιάς". Arien σημαίνει "Κόρη του Ηλιόφωτος" στην Quenya.

Η Άριεν ήταν Μάια που υπηρετούσε την Βάνα, προτού της ανατεθεί να μεταφέρει το πλοίο του Ήλιου. Αρχικά ένα πνεύμα φωτιάς το οποίο ο Μέλκορ δεν ήταν σε θέση να διαφθείρει ούτε να το παρασύρει στις υπηρεσίες του. Στα Χρόνια των Δέντρων, η Άριεν φρόντιζε τα χρυσά λουλούδια στους κήπους της Βάνα και τα πότιζε με μεγάλη φωτεινή δροσιά που συνέλλεγε από την Λαουρέλιν, το μεγάλο Χρυσό Δέντρο. Αργότερα, η Άριεν επιλέχθηκε από τους Βάλαρ να μεταφέρει το πλοίο του Ήλιου, επειδή ήταν η μόνη που δεν φοβόταν και μπορούσε να αντέξει την θερμότητα της Λαουρέλιν χωρίς να πάθει τίποτα. Όσο ήταν στο Βάλινορ, η Άριεν πήρε φυσική μορφή παρόμοια με εκείνη των Βάλαρ, αλλά όταν άφησε το Βάλινορ έγινε μια "γυμνή φλόγα φωτιάς, τρομερή στην πληρότητα του μεγαλείου της".

Οι Πύλες της Αυγής

Οι Πύλες της Αυγής βρίσκονταν στο ανατολικότερο σημείο της Arda και ήταν εκεί από όπου ανέτειλε ο Ήλιος. Λέγεται ότι οι μεγάλοι Númenóreans ναυτικοί, από τις "ψηλές πλώρες τους", είδαν τις Πύλες της Αυγής κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων ταξιδιών τους στην ανατολική Arda.

 
Στο The Book of Lost Tales αναφέρονται οι Πύλες της Ανατολής, μέσω των οποίων ο Ήλιος εισερχόταν ξανά στον κόσμο, αφότου περνούσε ταξιδεύοντας μέσα από το Αιώνιο Σκοτάδι στο οποίο εισερχόταν μέσα από την Πόρτα της Νύχτας. Τίποτα περισσότερο δεν είναι γνωστό για αυτές τις Πύλες.

Οι Άχρονες Αίθουσες

Οι Άχρονες Αίθουσες ήταν ο τόπος όπου ζούσε ο Eru. Ήταν ξεχωριστές από το Κενό και υπήρχαν πριν και έξω από τα όρια του κόσμου. Στις απεικονίσεις του Tolkien, οι Άχρονες Αίθουσες είναι παρόμοιες με την ιδέα του Παραδείσου, υπό την έννοια ότι υπάρχουν έξω από τα όρια του σύμπαντος και ότι δεν έχουν φυσική μορφή. 
  

Στις Άχρονες Αίθουσες συνθέθηκε η Μουσική των Άινουρ, όπως περιγράφεται στην Αϊνουλιντάλη, πριν από τη δημιουργία του κόσμου. Ήταν επίσης το σπίτι των Άινουρ που επέλεξαν να μην κατέβουν στην Έα, αλλά αντ' αυτού επέλεξαν να παραμείνουν με τον Έρου. Είναι άγνωστο εάν ήταν ή όχι ο τελικός προορισμός των ψυχών των Ανθρώπων. Επιπλέον, στο τραγούδι του Μπίλμπο για τον Εαρέντιλ, οι Αίθουσες του Μάνγουε και της Βάρντα αναφέρονταν ως "Οι Άχρονες Αίθουσες."

Εκκάια

H Ekkaia, γνωστή και ως Eccaia, Vaiya, ο Εξώτερος Ωκεανός, η Εξώτερη Θάλασσα, και η Κυκλωτική Θάλασσα, ήταν ένας απέραντος, παγωμένος και σκοτεινός ωκεανός που περιέβαλλε ολοκληρωτικά τον κόσμο της Arda, τουλάχιστον μέχρις ότου οι Αθάνατοι Τόποι αφαιρέθηκαν από τους Κύκλους του Κόσμου στον κατακλυσμό που συνέβησε κοντά στο τέλος της Δεύτερης Εποχής.  Τα σκοτεινά νερά της άγγιζαν τις δυτικές ακτές του Valinor, ενώ στο μακρινό και άγνωστο άκρο της υπήρχαν τα Τείχη της Νύχτας. Τα δώματα του Ulmo ήταν μέσα στην Εξώτερη Θάλασσα.

Η ίδια η Εκκάια βρισκόταν μέσα στα Τείχη της Νύχτας. Έρεε σε όλο τον κόσμο, σχηματίζοντας μια θάλασσα από κάτω της και μια μορφή αέρα από πάνω της. Η Άρντα περιγράφεται να επιπλέει πάνω στην Εκκάια, όπως ένα πλοίο στη θάλασσα, ενώ ο Ήλιος περνούσε από μέσα της στη διαδρομή του σε όλο τον κόσμο, αυξάνοντας την θερμοκρασία. Μέσα στην Εκκάια υπήρχε το Ίλμεν, η ανώτερη ατμόσφαιρα, και το Βίστα, η χαμηλότερη ατμόσφαιρα. 

Τα Τείχη της Nύχτας

Τα Τείχη της Nύχτας ήταν τα εξώτερα τείχη του κόσμου πέρα ​​από την Ekkaia, την Κυκλωτική Θάλασσα, 
που περιέβαλλαν την Arda και τα όριά της στις Αρχαίες Ημέρες.

 
Στο Βορρά και στο Νότο η Εκκάια ήταν στενότερη και τα Τείχη ήταν πιο κοντά στα βόρεια και νότια εδάφη της Άρντα. Σε Ανατολή και Δύση η Εκκάια ήταν ευρύτερη και η απόσταση από τη γη ήταν μεγαλύτερη. Η Πόρτα της Νύχτας ήταν άνοιγμα στα δυτικά, ενώ είναι πιθανόν οι Πύλες του Αυγής να ισοδυναμούν με το ανατολικό άνοιγμα στα ίδια Τείχη. Προφανώς ο Μέλκορ, αφότου υποχώρησε από τον Πρώτο Πόλεμο με τους Βάλαρ, τράπηκε σε φυγή μέσα από τα Τείχη. Κατά την Άνοιξη της Άρντα όμως, στα Χρόνια των Φανών, επέστρεψε στον Κόσμο πάνω από τα Τείχη της Νύχτας, στα βόρεια της Άρντα, και έχτισε κρυφά το Ουτούμνο.

Ίλμεν

Το Ilmen ήταν μέρος της ατμόσφαιρας που περιέβαλλε τον κόσμο της Arda πριν από τον κατακλυσμό στο τέλος της Δεύτερης Εποχής και εκεί ήταν που βρίσκονταν τα αστέρια. Ilmen στην Quenya σημαίνει "Μέρος του Φωτός".

Το Ίλμεν σχημάτιζε το εξωτερικό στρώμα του κανονικού αέρα, ενώ από κάτω του ήταν ο εσωτερικός αέρας, το Βίστα. Η Σελήνη περνούσε μέσα από αυτό στη διάρκεια της διαδρομής της στον κόσμο, βυθιζόμενη κάτω στο Χάσμα του Ίλμεν στο δρόμο της επιστροφής.

Βίστα

To Vista ή Wista ήταν μέρος της ατμόσφαιρας που περιέβαλλε τον κόσμο της Arda πριν από τον κατακλυσμό στο τέλος της Δεύτερης Εποχής. Αποτελούσε το εσωτερικό και χαμηλότερο στρώμα της ατμόσφαιρας και ήταν γεμάτο με κανονικό αέρα. Πάνω από αυτό ήταν το Ilmen, και πάνω από το Ilmen ήταν η Ekkaia (Vaiya). Vista στην Quenya σημαίνει "Εσωτερικός Αέρας".

To Βίστα χωρίστηκε σε δύο μέρη: Το πάνω μέρος ήταν το Φανυάμαρ (Fanyamar) όπου βρίσκονταν τα σύννεφα, και το κάτω μέρος ήταν το Αιγουενόρε (Aiwenórë) όπου πετούσαν τα πουλιά. Βρισκόταν μόνο πάνω από τη Μέση-Γη και τη θάλασσα, και οριοθετούταν από τα Βουνά του Βάλινορ στη Δύση, τα Τείχη του Ήλιου στην Ανατολή και τα Τείχη του Κόσμου σε Βορρά και Νότο. Ο αέρας στο Βάλινορ ήταν αυτός του Ίλμεν ο οποίος μπορούσε να στηρίξει μόνο τους υπηρέτες του Μάνγουε ή εκείνους στους οποίους είχε δοθεί αυτή η ικανότητα. Έτσι, τα θνητά πλάσματα της Μέσης-Γης για όσο ζούσαν ήταν περιορισμένα εντός των ορίων του Βίστα.

Κενό

Το Κενό, επίσης γνωστό ως Εξώτερο Κενό, Άχρονο Κενό, Αιώνιο Σκοτάδι και Αρχαίο Σκοτάδι, βρισκόταν πέρα ​​από την Arda και τον κόσμο, και πιθανότατα ισοδυναμoύσε με το διάστημα. Η Eä ήταν δημιουργημένη ανάμεσα στο Κενό, αλλά δεν αποτελούσε μέρος του. Στην Quenya ονομαζόταν Avakúma, Oiakúma and Kúma.

 
Σύμφωνα με την Αϊνουλιντάλη, ο Ιλούβαταρ κατοίκησε στις Άχρονες Αίθουσες οι οποίες ήταν ξεχωριστές από το Κενό. Πριν από τη δημιουργία της Έα, ο Μέλκορ περιπλανιόταν στο Κενό ψάχνοντας για τη Άφθαρτη Φλόγα, την πηγή της δημιουργικής δύναμης του Έρου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Μένελ

To Menel αναφέρεται στους Υψηλούς Ουρανούς πάνω από την Arda και ήταν ο τόπος κατοικίας των άστρων. 
Menel σημαίνει "Η Κατεύθυνση των Άστρων".

 
Ήταν η ονομασία για τις περιοχές του αέρα πάνω από την Άρντα, ένα όνομα το οποίο γενικά εννοείται ως "Στερέωμα, Ουρανός" ή "Ουρανοί". Κάποιες φορές η λέξη είναι απλά συνώνυμη με τον ουρανό, αλλά σε άλλες χρησιμοποιείται ως μια πιο μεγαλειώδης αναφορά στο πεδίο των άστρων και των ουράνιων σωμάτων.

Oι Κύκλοι του Κόσμου

Oι Κύκλοι του Κόσμου ήταν ένας γενικός όρος που μάλλον αναφερόταν στα όρια μεταξύ του Κόσμου και του Εξώτερου Κενού, αν και η χρήση του είναι ασαφής και δεν φαίνεται να είναι απόλυτα συνεπής.

 
Σε ορισμένες από τις χρήσεις του φαίνεται να είναι ένας περιεκτικός όρος, που περιγράφει το σύνολο του Κόσμου, των γύρω θαλασσών και των αέρηδών του, ενώ συμπεριλαμβάνει και το Άμαν. Η περιοχή πέρα ​​από τους Κύκλους είναι ο τόπος όπου κατοικεί ο Ιλούβαταρ (και μάλλον και εκείνοι οι Άινουρ που δεν κατέβηκαν στην Άρντα). Ο Μαέδρος φοβόταν ότι, λόγω του Όρκου του Φέανορ, δεν θα μπορούσαν πλέον να "φτάσουν στον Ιλούβαταρ πέρα ​​από τους Κύκλους του Κόσμου".

Άβυσσος

Η Άβυσσος είναι τα χαμηλότερα μέρη των Άχρονων Αιθουσών του Eru. 

Το αντίθετο αυτής είναι ο Ουρανός, τα ψηλότερα μέρη. 

 
"...Και στη μέση αυτής της διαμάχης, που τα ανάκτορα του Ιλούβαταρ τραντάζονταν κι ένα τρεμούλιασμα έφτανε ως τους τόπους που η ησυχία δεν είχε ποτέ ως τώρα ταραχτεί, ο Ιλούβαταρ σηκώθηκε για τρίτη φορά και η όψη του ήταν τρομερή. Μετά σήκωσε και τα δύο του χέρια ψηλά και με μια συγχορδία, βαθύτερη κι από την Άβυσσο, ψηλότερη κι από τον Ουρανό, διαπεραστική σαν το φως της ματιάς του Ιλούβαταρ, η Μουσική έπαψε..."  Αϊνουλιντάλη