Τα Τείχη του Κόσμου

Τα Ilurambar, που ονομάζονταν και Τείχη των Πραγμάτων, είναι ένας όρος που αναφέρεται στο Book of Lost Tales, στην πρώιμη Κοσμολογία. Ήταν τα Τείχη που περιέβαλλαν την Arda, έξω από τα οποία και διαμέσου της Πόρτας της Νύχτας, υπήρχε το Κενό. Ilurambar σημαίνει "Τείχη του Κόσμου" στην Quenya. 

Tα Τείχη αυτά χώριζαν τη Βάια, τη σκοτεινή θάλασσα, και τον κόσμο από το κενό και το σκοτάδι, ενώ ο κόσμος και όλοι οι άνεμοι βρίσκονταν στο εσωτερικό τους. Ήταν εντελώς αδιαπέραστα και το μόνο τους άνοιγμα στο Κενό ήταν η Πόρτα της Νύχτας, την οποία φρουρούσε ο Εαρέντιλ. Μέσα από την Πόρτα της Νύχτας είχε ριχτεί ο Μόργκοθ στο Κενό. Σύμφωνα με τον Ρούμιλ της Τίριον: "Τα Τείχη είναι σαν πάγος και γυαλί και ατσάλι, πέρα από τη φαντασία των Παιδιών της Γης, κρύα, διάφανα και σκληρά. Κανείς δεν μπορεί να τα δει, ούτε να τα περάσει, εκτός από την Πόρτα της Νύχτας." 

Οι Πύλες της Αυγής

Οι Πύλες της Αυγής βρίσκονταν στο ανατολικότερο σημείο της Arda και ήταν εκεί από όπου ανέτειλε ο Ήλιος. Λέγεται ότι οι μεγάλοι Númenóreans ναυτικοί, από τις "ψηλές πλώρες τους", είδαν τις Πύλες της Αυγής κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων ταξιδιών τους στην ανατολική Arda.

 
Στο The Book of Lost Tales αναφέρονται οι Πύλες της Ανατολής, μέσω των οποίων ο Ήλιος εισερχόταν ξανά στον κόσμο, αφότου περνούσε ταξιδεύοντας μέσα από το Αιώνιο Σκοτάδι στο οποίο εισερχόταν μέσα από την Πόρτα της Νύχτας. Τίποτα περισσότερο δεν είναι γνωστό για αυτές τις Πύλες.

Εκκάια

H Ekkaia, γνωστή και ως Eccaia, Vaiya, ο Εξώτερος Ωκεανός, η Εξώτερη Θάλασσα, και η Κυκλωτική Θάλασσα, ήταν ένας απέραντος, παγωμένος και σκοτεινός ωκεανός που περιέβαλλε ολοκληρωτικά τον κόσμο της Arda, τουλάχιστον μέχρις ότου οι Αθάνατοι Τόποι αφαιρέθηκαν από τους Κύκλους του Κόσμου στον κατακλυσμό που συνέβησε κοντά στο τέλος της Δεύτερης Εποχής.  Τα σκοτεινά νερά της άγγιζαν τις δυτικές ακτές του Valinor, ενώ στο μακρινό και άγνωστο άκρο της υπήρχαν τα Τείχη της Νύχτας. Τα δώματα του Ulmo ήταν μέσα στην Εξώτερη Θάλασσα.

Η ίδια η Εκκάια βρισκόταν μέσα στα Τείχη της Νύχτας. Έρεε σε όλο τον κόσμο, σχηματίζοντας μια θάλασσα από κάτω της και μια μορφή αέρα από πάνω της. Η Άρντα περιγράφεται να επιπλέει πάνω στην Εκκάια, όπως ένα πλοίο στη θάλασσα, ενώ ο Ήλιος περνούσε από μέσα της στη διαδρομή του σε όλο τον κόσμο, αυξάνοντας την θερμοκρασία. Μέσα στην Εκκάια υπήρχε το Ίλμεν, η ανώτερη ατμόσφαιρα, και το Βίστα, η χαμηλότερη ατμόσφαιρα. 

Τα Τείχη της Nύχτας

Τα Τείχη της Nύχτας ήταν τα εξώτερα τείχη του κόσμου πέρα ​​από την Ekkaia, την Κυκλωτική Θάλασσα, 
που περιέβαλλαν την Arda και τα όριά της στις Αρχαίες Ημέρες.

 
Στο Βορρά και στο Νότο η Εκκάια ήταν στενότερη και τα Τείχη ήταν πιο κοντά στα βόρεια και νότια εδάφη της Άρντα. Σε Ανατολή και Δύση η Εκκάια ήταν ευρύτερη και η απόσταση από τη γη ήταν μεγαλύτερη. Η Πόρτα της Νύχτας ήταν άνοιγμα στα δυτικά, ενώ είναι πιθανόν οι Πύλες του Αυγής να ισοδυναμούν με το ανατολικό άνοιγμα στα ίδια Τείχη. Προφανώς ο Μέλκορ, αφότου υποχώρησε από τον Πρώτο Πόλεμο με τους Βάλαρ, τράπηκε σε φυγή μέσα από τα Τείχη. Κατά την Άνοιξη της Άρντα όμως, στα Χρόνια των Φανών, επέστρεψε στον Κόσμο πάνω από τα Τείχη της Νύχτας, στα βόρεια της Άρντα, και έχτισε κρυφά το Ουτούμνο.

Ίλμεν

Το Ilmen ήταν μέρος της ατμόσφαιρας που περιέβαλλε τον κόσμο της Arda πριν από τον κατακλυσμό στο τέλος της Δεύτερης Εποχής και εκεί ήταν που βρίσκονταν τα αστέρια. Ilmen στην Quenya σημαίνει "Μέρος του Φωτός".

Το Ίλμεν σχημάτιζε το εξωτερικό στρώμα του κανονικού αέρα, ενώ από κάτω του ήταν ο εσωτερικός αέρας, το Βίστα. Η Σελήνη περνούσε μέσα από αυτό στη διάρκεια της διαδρομής της στον κόσμο, βυθιζόμενη κάτω στο Χάσμα του Ίλμεν στο δρόμο της επιστροφής.

Βίστα

To Vista ή Wista ήταν μέρος της ατμόσφαιρας που περιέβαλλε τον κόσμο της Arda πριν από τον κατακλυσμό στο τέλος της Δεύτερης Εποχής. Αποτελούσε το εσωτερικό και χαμηλότερο στρώμα της ατμόσφαιρας και ήταν γεμάτο με κανονικό αέρα. Πάνω από αυτό ήταν το Ilmen, και πάνω από το Ilmen ήταν η Ekkaia (Vaiya). Vista στην Quenya σημαίνει "Εσωτερικός Αέρας".

To Βίστα χωρίστηκε σε δύο μέρη: Το πάνω μέρος ήταν το Φανυάμαρ (Fanyamar) όπου βρίσκονταν τα σύννεφα, και το κάτω μέρος ήταν το Αιγουενόρε (Aiwenórë) όπου πετούσαν τα πουλιά. Βρισκόταν μόνο πάνω από τη Μέση-Γη και τη θάλασσα, και οριοθετούταν από τα Βουνά του Βάλινορ στη Δύση, τα Τείχη του Ήλιου στην Ανατολή και τα Τείχη του Κόσμου σε Βορρά και Νότο. Ο αέρας στο Βάλινορ ήταν αυτός του Ίλμεν ο οποίος μπορούσε να στηρίξει μόνο τους υπηρέτες του Μάνγουε ή εκείνους στους οποίους είχε δοθεί αυτή η ικανότητα. Έτσι, τα θνητά πλάσματα της Μέσης-Γης για όσο ζούσαν ήταν περιορισμένα εντός των ορίων του Βίστα.

Oι Κύκλοι του Κόσμου

Oι Κύκλοι του Κόσμου ήταν ένας γενικός όρος που μάλλον αναφερόταν στα όρια μεταξύ του Κόσμου και του Εξώτερου Κενού, αν και η χρήση του είναι ασαφής και δεν φαίνεται να είναι απόλυτα συνεπής.

 
Σε ορισμένες από τις χρήσεις του φαίνεται να είναι ένας περιεκτικός όρος, που περιγράφει το σύνολο του Κόσμου, των γύρω θαλασσών και των αέρηδών του, ενώ συμπεριλαμβάνει και το Άμαν. Η περιοχή πέρα ​​από τους Κύκλους είναι ο τόπος όπου κατοικεί ο Ιλούβαταρ (και μάλλον και εκείνοι οι Άινουρ που δεν κατέβηκαν στην Άρντα). Ο Μαέδρος φοβόταν ότι, λόγω του Όρκου του Φέανορ, δεν θα μπορούσαν πλέον να "φτάσουν στον Ιλούβαταρ πέρα ​​από τους Κύκλους του Κόσμου".

Τούλκας

O Tulkas (στην Quenya "Ισχυρός" ή "Ακλόνητος") ήταν ένας Ainu, ο σύζυγος της Valie Nessa και o Vala ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη συμμετοχή στον πόλεμο. Ήταν ο τελευταίος από τους Valar που κατέβηκαν στην Arda, ερχόμενος προς ενίσχυση των άλλων όταν άκουσε ότι είχαν πόλεμο με τον Melkor. Ονομαζόταν επίσης Tulukhastāz (στη γλώσσα των Valar "τα Χρυσά Μαλλιά") ή Astaldo ("ο Γενναίος"), ενώ στη διάλεκτο των Noldor το όνομά του είναι Tulcus ("Ισχυρός").

O Τούλκας αναφέρεται ότι είχε κατακόκκινο δέρμα, xρυσά μαλλιά και γένια, δεν κρατούσε όπλο και δεν ίππευε άλογο, ενώ έτεινε να είναι ανυπόμονος (βιαζόταν να πολεμήσει τον Μέλκορ και προέτρεπε τους Βάλαρ να κάνουν πόλεμο πριν το Ξύπνημα των Ξωτικών). Ευχαριστιόταν στην πάλη και στους διαγωνισμούς της δύναμης, και καθότι ο ίδιος ενδιαφερόταν ελάχιστα για το παρελθόν ή το μέλλον, δεν ήταν καλός σύμβουλος, αλλά παρ' όλα αυτά ήταν ένας πολύ καλός φίλος. Ο ίδιος αργούσε να θυμώσει, αλλά επίσης αργούσε και να συγχωρέσει, για το λόγο αυτό, ήταν ένας από τους Βάλαρ που αντιτάχθηκαν στην απελευθέρωση του Μέλκορ.

Οι Δύο Λάμπες

Οι Δύο Λάμπες, επίσης γνωστές ως Οι Λάμπες των Valar, είναι η Illuin (Γαλάζια σε Quenya), η λάμπα η οποία τοποθετήθηκε στο βορειότερο άκρο της Arda, και η Ormal (Χρυσή) η οποία βρισκόταν στο νοτιότερο άκρο της Arda. Οι Λάμπες καταστράφηκαν έπειτα από βίαιη επίθεση του Melkor, ο οποίος τις έριξε από τα υψώματα και τις έσπασε, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές.

Αφότου οι Βάλαρ εισήλθαν στον κόσμο και επέφεραν την τάξη στις θάλασσες, στη γη και στα βουνά, και αφού υπόταξαν τις φωτιές του Μέλκορ, είδαν ότι ένα θαμπό και ομιχλιασμένο φως κάλυπτε τον κόσμο. Ο Άουλε λοιπόν κατασκεύασε δύο μεγάλες δυνατές λάμπες, την Ίλλουιν και την Όρμαλ, η Βάρντα τις γέμισε με φως και ο Μάνγουε τις καθαγίασε. Εν συνεχεία οι Βάλαρ τις τοποθέτησαν πάνω σε μεγάλα υψώματα. Η Ίλλουιν τοποθετήθηκε στον απώτατο βορρά πάνω στο ύψωμα του Χέλκαρ, ενώ η Όρμαλ στον βαθύτατο νότο, πάνω στο ύψωμα του Ρίνγκολ. Στο μέσον της Μέσης-Γης, εκεί όπου το φως από τις Δύο Λάμπες έσμιγε και η βλάστηση της Γιαβάννα ήταν πλουσιότερη, υπήρχε η Μεγάλη Λίμνη και το νησί του Άλμαρεν, εκεί όπου πρωτοκατοίκησαν οι Βάλαρ.

Μάνγουε

O Manwë Sulimo ήταν ο βασιλιάς των Valar, ο σύζυγoς της Varda Elentari, ο αδελφός του Σκοτεινού Άρχοντα Melkor (Morgoth) και ο βασιλιάς της Arda. Οι άνεμοι και τα πουλιά ήταν υπηρέτες του. Ήταν ο μεγαλύτερος των Ainur σε εξουσία, αλλά όχι σε δύναμη, διότι ο Melkor ήταν πιο ισχυρός. Ήταν όμως ο μεγαλύτερος των Aratar, μεταξύ των οποίων ο Melkor δεν μετρήθηκε. Φορούσε μπλε μανδύα, είχε μπλε μάτια και κρατούσε ένα σκήπτρο από ζαφείρι το οποίο έφτιαξαν για εκείνον οι Noldor. Manwë σημαίνει ο Ευλογημένος. Ονομάστηκε επίσης Sulimo (=Άρχων των Ανέμων) και ζει μαζί με την Varda στην κορυφή του όρους Taniquetil στο Valinor, το ψηλότερο βουνό του κόσμου. 

"Ο Μάνγουε και ο Μέλκορ ήταν αδέλφια στη σκέψη του Ιλούβαταρ. Ο πιο μεγάλος από εκείνους τους Άινουρ που ήρθαν στον Κόσμο ήταν στην αρχή του ο Μέλκορ. Ο Μάνγουε όμως είναι ο πιο αγαπητός του Ιλούβαταρ και καταλαβαίνει καλύτερα τους σκοπούς του. Είχε οριστεί να γίνει, στον κατάλληλο χρόνο, ο πρώτος βασιλιάς: άρχοντας του βασιλείου της Άρντα και κυβερνήτης όλων όσων κατοικούσαν εκεί. Στην Άρντα η μεγαλύτερή του απόλαυση είναι οι άνεμοι και τα σύννεφα, από τα ύψη ως τα βάθη, από τα όρια του Πέπλου της Άρντα ως τις αύρες που φυσούν στο γρασίδι. Σούλιμο τον επονομάζουν, Άρχοντα της Πνοής της Άρντα. Αγαπά όλα τα γοργόφτερα πουλιά με τις δυνατές φτερούγες και αυτά έρχονται και φεύγουν στο κάλεσμά του" (Valaquenta, σελ. 43). 

Έρου Ιλούβαταρ

O Eru Ilúvatar είναι η υπέρτατη θεότητα της Arda. Ήταν ο μοναδικός δημιουργός, πάνω από τους Βάλαρ, αλλά έχει αναθέσει πιο άμεση δράση στα πλαίσια της Έα στους Άινουρ, συμπεριλαμβανομένης της διαμόρφωσης της ίδιας της Γης (Arda). 

Ο Eru Ilúvatar ή Ο Ένας είναι ο μοναδικός παντογνώστης και παντοδύναμος δημιουργός. Υπήρχε από πάντα στις Άχρονες Αίθουσες και κατέχει την Άφθαρτη Φλόγα στο πνεύμα του η οποία δίνει ύπαρξη από την ανυπαρξία. Eru σημαίνει "Ο Ένας", και Ilúvatar σημαίνει "Ο Πατέρας Όλων" στην Quenya. Είναι επίσης γνωστός και ως ο Παντοδύναμος. Ο Έρου είναι ένα σημαντικό μέρος από τις ιστορίες του Σιλμαρίλλιον, αλλά δεν αναφέρεται ονομαστικά στο Χόμπιτ και στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.

Βάλινορ

Valinor ή Valinórë (στην Quenya Η Γη των Valar) ήταν το βασίλειο των Valar στο κεντρικό Αman. Το Αman αναφέρεται σε ολόκληρη την ήπειρο, ενώ το Valinor αναφέρεται στα εδάφη που κατοικούνται από τους Valar και τα Ξωτικά, και η Valimar είναι η κεντρική πόλη του. Το Valinor ήταν ο τόπος στον οποίο πήγαν οι Valar αφότου το Almaren καταστράφηκε από τον Melkor.

Το Βάλινορ βρισκόταν δυτικά των Βουνών Πελόρι και ήταν περιβαλλόμενο από αυτά, τα οποία τέθηκαν από τους Βάλαρ ως άμυνα απέναντι στον Μέλκορ. Τα πάντα στο βασίλειο, ακόμη και οι πέτρες και τα νερά, ήταν καθαγιασμένα και δεν υπήρχε καμία ασθένεια, φθορά ή μαρασμός. Οι Βάλαρ έφεραν στο Βάλινορ την ομορφιά και το φως που διασώθηκε από την Άνοιξη της Άρντα πριν από την καταστροφή, και δημιούργησαν νέα πράγματα, κάνοντας έτσι το Βάλινορ ακόμη πιο όμορφο από το Άλμαρεν.