Το Δαχτυλίδι του Μπάραχιρ

Το Δαχτυλίδι του Barahir, αρχικά το Δαχτυλίδι του Felagund, ήταν ένα περίτεχνο ασημένιο δαχτυλίδι που δόθηκε στον Barahir από τον Βασιλιά Finrod Felagund ως δώρο για τη διάσωση της ζωής του στην Dagor Bragollach. Ήταν ένα σημάδι αιώνιας φιλίας μεταξύ του Finrod και του Οίκου του Barahir κι έγινε κειμήλιο των Edain στις μεταγενέστερες Eποχές, φτάνοντας στον Aragorn που του δόθηκε μαζί με τα θραύσματα του Narsil όταν του αποκαλύφθηκε ποιος είναι.

Αν και το δαχτυλίδι του Μπάραχιρ δεν είχε καμία γνωστή μαγεία ή δύναμη, αναφέρεται ως ένα από τα παλαιότερα δημιουργήματα στη Μέση-Γη. Δημιουργημένο κατά την Πρώτη Εποχή και υπάρχοντας τουλάχιστον ως το τέλος της Τρίτης Εποχής, είναι χιλιάδες χρόνια μεγαλύτερο από οποιοδήποτε από τα Δαχτυλίδια της Δύναμης. Το δαχτυλίδι είχε το σχήμα δίδυμων φιδιών με σμαραγδένια μάτια, τα κεφάλια των οποίων αντάμωναν κάτω από ένα στέμμα από χρυσά λουλούδια, που το ένα κρατούσε και το άλλο κατέτρωγε. Αυτό ήταν το έμβλημα του Οίκου του Φινάρφιν. Δημιουργήθηκε από τους Νόλντορ στο Βάλινορ και άνηκε στον Άρχοντα Φίνροντ. Το πήρε στη Μέση-Γη κατά την εξορία των Νόλντορ μαζί με άλλους θησαυρούς που έφερε από την Τίριον και το φορούσε στη Νάργκοθροντ.

Κατά τη διάρκεια της Μάχης της Ξαφνικής Φλόγας, ο Άνταν (ενικός του Εντάιν) Μπάραχιρ του Οίκου του Μπέορ έσωσε τη ζωή του Φίνροντ. Τότε εκείνος ορκίστηκε αιώνια φιλία μαζί του και ότι θα βοηθήσει τον Μπάραχιρ και τους συγγενείς του αν παραστεί ανάγκη, και εις ένδειξη φιλίας ο Φίνροντ του έδωσε το δαχτυλίδι του. Ο Μπάραχιρ φορούσε το δαχτυλίδι για το υπόλοιπο της ζωής του, μέχρις ότου το χέρι του (που φορούσε το δαχτυλίδι) κόπηκε και το πήρε ο Γκόργκολ ο Σφαγέας, αρχηγός των Ορκς που τον σκότωσαν, ως απόδειξη του κατορθώματός του. Ο γιος του Μπάραχιρ, ο Μπέρεν, πέρασε από μεγάλους κινδύνους για να εκδικηθεί τον πατέρα του και ανέκτησε το χέρι του, το οποίο έθαψε μαζί με τα λείψανα του πατέρα του, αλλά κράτησε και φόρεσε το δαχτυλίδι. O Μπέρεν όταν πρωτοπήγε στο Ντόριαθ χρησιμοποίησε το δαχτυλίδι για να αποδείξει την καταγωγή του στον Βασιλιά Θίνγκολ και έπειτα, όταν ανέλαβε να φέρει εις πέρας την Αποστολή για το Σίλμαριλ, πήγε στη Νάργκοθροντ και το χρησιμοποίησε ως απόδειξη για να ζητήσει τη βοήθεια του Φίνροντ, ο οποίος πήγε μαζί του  για να εκπληρώσει τον όρκο του και πέθανε στα μπουντρούμια του Τολ-ιν-Γκάουρχοθ προκειμένου να σώσει τον Μπέρεν.

Το δαχτυλίδι στους επόμενους αιώνες, μέσω του Ντίορ, της κόρης του Έλγουινγκ και του γιου της Έλρος, έφτασε στο Νούμενορ. Παρέμεινε κειμήλιο των Βασιλέων του Νούμενορ, έως ότου ο βασιλιάς Ταρ-Ελέντιλ δεν το έδωσε στον κληρονόμο του Ταρ-Μενέλντουρ, αλλά στη μεγαλύτερη κόρη του Σιλμάριεν, η οποία δεν είχε το δικαίωμα να τον διαδεχθεί στο θρόνο. Εκείνη με τη σειρά της έδωσε το δαχτυλίδι στο γιο της Βαλάντιλ, πρώτο Άρχοντα του Αντούνιε. Το δαχτυλίδι παραδόθηκε στους επόμενους Άρχοντες του Αντούνιε μέχρι τον τελευταίο των Πιστών. Έτσι επέζησε από την Πτώση του Νούμενορ όταν οι Πιστοί διέφυγαν στη Μέση-Γη.

Στην Τρίτη Εποχή το δαχτυλίδι και πάλι πέρασε σε απευθείας γραμμή από τον Ελέντιλ στον Ισίλντουρ, στους Βασιλείς της Άρνορ και στη συνέχεια στους Βασιλείς του Αρθεντάιν μέχρι την πτώση του. Ο τελευταίος βασιλιάς του Αρθεντάιν, ο Αρβεντούι, έδωσε το δαχτυλίδι στον επικεφαλής των Λόσσοθ του Φορόχελ, ευγνώμων για τη βοήθεια που έλαβε από αυτούς. Χρόνια μετά εξαγοράστηκε από τους Ντουνεντάιν του Βορρά και κρατήθηκε ασφαλές στο Ρίβεντελ.

Τελικά, το 2952 της Τρίτης Εποχής δόθηκε - μαζί με τα θραύσματα του Νάρσιλ - από τον Έλροντ στον Άραγκορν, τον γιο του Άραθορν, όταν του αποκάλυψε το πραγματικό του όνομα και την πραγματική καταγωγή του. Το 2980 της Τρίτης Εποχής, ενώ βρισκόταν στο Λόριεν, ο Άραγκορν έδωσε το δαχτυλίδι στην Άργουεν και αρραβωνιάστηκαν. Τίποτα δεν λέγεται για την τύχη του δαχτυλιδιού στην Τέταρτη Εποχή, αλλά αν δεν πήγε μαζί με την Άργουεν στον τάφο της στο Κέριν Άμροθ, πιθανότατα πέρασε στους Βασιλείς του Επανενωμένου Βασιλείου που ήταν απόγονοι του Άραγκορν και της Άργουεν.