Ελέντιλ

O Elendil ήταν ο γιος του Amandil, Άρχοντα του Andúnië και ηγέτη των Πιστών Númenóreans, ο πατέρας του Isildur και του Anárion, επιζών από την πτώση του Númenor, και ο ιδρυτής και πρώτος βασιλιάς της Arnor και Gondor. Ήταν επίσης γνωστός ως Elendil ο Ψηλός, ο ψηλότερος των Ανθρώπων που διεσώθη από την πτώση του Númenor, και Elendil ο Δίκαιος.

Ο Ελέντιλ γεννήθηκε στο Νούμενορ. Όπως και ο πατέρας του, έτσι και ο Ελέντιλ διατήρησε μια ισχυρή φιλία με τα Ξωτικά και διατήρησε τις παλαιές πεποιθήσεις για τον Ιλούβαταρ και τον σεβασμό για τους Βάλαρ, ενώ στάθηκε ενάντια στις βάρβαρες πρακτικές του βασιλιά Αρ-Φαραζόν και του Σάουρον που ήταν σύμβουλός του.

Με τις συμβουλές του πατέρα του, ο οποίος προέβλεψε την επερχόμενη καταστροφή του Νούμενορ, ο Ελέντιλ έβαλε εννέα πλοία στα ανοικτά της ανατολικής ακτής και φόρτωσε σε αυτά όλους τους ανθρώπους και τα υπάρχοντά τους. Ο Αμάντιλ στη συνέχεια ακολούθησε τις ενέργειες του προγόνου του, του Εαρέντιλ, και άφησε το Νούμενορ στην προσπάθειά του να προειδοποιήσει τους Βάλαρ για την τρέλα τους βασιλιά τους. Όταν η καταστροφική Πτώση επήλθε το 3319 της Δεύτερης Εποχής, ο Ελέντιλ, οι γιοι του οι Ισίλντουρ και Ανάριον, καθώς και οι υποστηρικτές τους διέφυγαν στη Μέση-Γη, πλέοντας ανατολικά στα εννέα πλοία. Μαζί τους πήραν τα Παλαντίρι, πέτρες που δόθηκαν στους Άρχοντες του Αντούνιε από τα Ξωτικά του Τολ Ερεσσέα, το Σκήπτρο της Αννούμινας, το Δαχτυλίδι του Μπάραχιρ, το Νάρσιλ που κράτησε ο Ελέντιλ ως σπαθί του, και ένα βλαστάρι του Νίμλοθ, του Λευκού Δέντρου του Νούμενορ.

 
Τα πλοία χωρίστηκαν κατά τη διάρκεια του ταραχώδους αυτού ταξιδιού στη Μέση-Γη. Ενώ ο Ισίλντουρ και ο Ανάριον έφτασαν στα νοτιότερα εδάφη κοντά στο λιμάνι των Πιστών του Πελάργκιρ, ο Ελέντιλ με τους δικούς του έφτασαν στα βορειοδυτικά κοντά στο Λίντον. Για το λόγο αυτό, υπήρχαν δύο βασίλεια των Νουμενόριανς στην εξορία, η Άρνορ στα βόρεια και η Γκόντορ στα νότια. Αφότου ο Ελέντιλ έφτασε τελικά στη Μέση-Γη, διακήρυξε στην Quenya: "Et Eärello Endorenna utúlien. Sinome maruvan ar Hildinyar tenn' Ambar-metta" ("Από τη Μεγάλη Θάλασσα έχω έρθει στη Μέση-Γη. Σε αυτόν τον τόπο θα παραμένω πιστός, και οι κληρονόμοι μου, έως το τέλος του κόσμου»). Ο διάδοχός του και δισέγγονός του από 39 γενιές, Άραγκορν Β', είπε αυτές τις λέξεις και πάλι όταν πήρε το στέμμα της Γκόντορ ως ο βασιλιάς Ελέσσαρ, κατά την έναρξη της Τέταρτης Εποχής. 

Ο Ελέντιλ έζησε στην Άρνορ όπου ίδρυσε την πόλη της Αννούμινας. Ο γιος του ο Ανάριον ίδρυσε την πόλη της Μίνας Άνορ στο Ανόριεν, και ο Ισίλντουρ ίδρυσε τη Μίνας Ίθιλ στην Ιθίλιεν. Κατά μήκος του ποταμού Άντουιν χτίστηκε η πόλη της Οσγκίλιαθ. Και στα δύο βασίλεια χτίστηκαν πύργοι για τα Παλαντίρι, μέσω των οποίων κρατούσαν επαφή οι άρχοντες.

Ο Σάουρον, έχοντας χάσει το σχήμα του στην πτώση του Νούμενορ, επέστρεψε στη Μέση-Γη ως μια σκιά και ένας μαύρος άνεμος πάνω από τη θάλασσα. Ήρθε στη Μόρντορ, δίπλα στη Γκόντορ, εκεί όπου ο Σάουρον έφτιαξε ένα νέο σχήμα. Το 3429 της Δεύτερης Εποχής ο Σάουρον επιτέθηκε και κατέλαβε τη Μίνας Ίθιλ. Ο Ισίλντουρ διέφυγε βόρεια στον πατέρα του, αφήνοντας τον Ανάριον υπεύθυνο για την Γκόντορ. Το 3434, ο βασιλιάς Ελέντιλ και ο Ισίλντουρ επέστρεψαν νότια μαζί με τον Υψηλό Βασιλέα των Ξωτικών, τον Γκιλ-γκάλαντ, και τις μικτές στρατιές τους, και πολέμησαν στον Πόλεμο της Τελευταίας Συμμαχίας μεταξύ των Ξωτικών και των Ανθρώπων.

 
Στο τέλος της μακράς πολιορκίας του Μπαράντ-ντούρ το 3441 της Δεύτερης Εποχής, ο Σάουρον βγήκε έξω ώστε να πολεμήσει. Ο Γκιλ-γκάλαντ και ο Ελέντιλ πολέμησαν τον Σάουρον και τον πέταξαν κάτω, αλλά τελικά και οι δύο σκοτώθηκαν, ενώ το Νάρσιλ, το σπαθί του Ελέντιλ, έσπασε. Ο γιος του, ο Ισίλντουρ, χρησιμοποίησε το σπασμένο σπαθί για να κόψει το Ένα Δαχτυλίδι από το χέρι του Σάουρον. Ωστόσο, παρά τις προτροπές του Έλροντ, ο Ισίλντουρ δεν επέλεξε να καταστρέψει το Δαχτυλίδι στο Βουνό του Χαμού, και τελικά προδόθηκε από αυτό στην Πανωλεθρία των Γκλάντεν Φίλντς, όπου σκοτώθηκε από Όρκς.

Ο Ελέντιλ ήταν ένας μεγάλος πολεμιστής, ένας σοφός βασιλιάς και μια ηρωική φιγούρα μεταξύ των Ντουνεντάιν και άλλων Ανθρώπων της Δύσης. Ο Ισίλντουρ έχτισε ένα κρυφό τάφο για τον πατέρα του στην κορυφή του λόφου Χαλιφίριεν.