Επανενωμένο Βασίλειο

Το Επανενωμένο Βασίλειο, που ονομάζεται επίσης τα "Δύο Βασίλεια", ήταν το αποκατεστημένο βασίλειο της Arnor στα βόρεια και της Gondor στα νότια, τα δίδυμα βασίλεια που ιδρύθηκαν στο τέλος της Δεύτερης Εποχής από τον Elendil και τους γιους του, Isildur και Anárion. Αρχικά, ο Elendil ήταν Υψηλός Βασιλιάς και των δύο Βασιλείων, αλλά αυτά χωρίστηκαν μετά από τους θανάτους των γιων του. Πάνω από 3.000 χρόνια αργότερα, ο Aragorn II Elessar επανένωσε τα δύο βασίλεια και στέφθηκε ο βασιλιάς του Επανενωμένου Βασιλείου της Arnor και της Gondor. Η μοίρα των Βασιλείων, ειδικά εκείνη της Gondor, κυριάρχησε στην ιστορία της Τρίτης Εποχής στη Μέση-Γη.

Στο τέλος της Δεύτερης Εποχής, ο Ελέντιλ και οι γιοι του, Ισίλντουρ και Ανάριον, ίδρυσαν δύο μεγάλα βασίλεια στη Μέση-Γη: την Άρνορ στα βόρεια και τη Γκόντορ στα νότια. Αυτά τα βασίλεια των Ντουνεντάιν ενώθηκαν κάτω από έναν και μόνο Υψηλό Βασιλιά, τον ίδιο τον Ελέντιλ, ο οποίος κυβέρνησε το Βόρειο Βασίλειο, ενώ οι γιοι του βασίλευαν από κοινού στο νότιο Βασίλειο της Γκόντορ. Στα πρώτα χρόνια της Τρίτης Εποχής, αυτή η ένωση απέτυχε. Μετά τον χαμό του Ισίλντουρ στην Πανωλεθρία των Γκλάντεν Φιλντς, ο ανιψιός του ο Μενέλντιλ ανέλαβε την βασιλεία της Γκόντορ, η οποία παρέμεινε ανεξάρτητη από το βορειοανατολικό βασίλειο για το μεγαλύτερο μέρος της Τρίτης Εποχής.

Στο Βορρά, το Βασίλειο της Άρνορ έσπασε σε τρία ξεχωριστά Βασίλεια και με την πάροδο του χρόνου χάθηκαν κι αυτά, έτσι ώστε οι Ντουνεντάιν του Βορρείου Βασιλείου του Ελέντιλ έγιναν περιπλανώμενος λαός των οποίων ηγούταν ένας Αρχηγός. Παρ' όλα αυτά, κατάφεραν να διατηρήσουν τη γραμμή γενεάς του Ισίλντουρ. Αυτό όμως απέτυχε με τη Γκόντορ, καθότι ο Εάρνουρ χάθηκε χωρίς κληρονόμους. Την βασιλεία πλέον ανέλαβαν οι Επίτροποι.
 

Υπήρξαν δύο προσπάθειες για την επανένωση των Βασιλείων. Η πρώτη από αυτές συνέβη όταν ο Αρβεντούι του Αρθεντάιν διεκδίκησε την υψηλή βασίλεια και των δύο Βασιλείων. Η διεκδίκησή του αυτή απορρίφθηκε από τον Επίτροπο Πελέντουρ και το Συμβούλιο της Γκόντορ, που επέλεξαν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους. Πάνω από χίλια χρόνια αργότερα, μετά τον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού, ο άμεσος απόγονος του Αρβεντούι, ο Άραγκορν, διεκδίκησε την ίδια αξίωση. Ο Άραγκορν ήταν ο απόγονος των Βασιλέων της Άρνορ και ο Κληρονόμος του Ισίλντουρ κι έτσι, αυτή τη φορά, ο λαός της Γκόντορ δέχτηκε τον Υψηλό Βασιλιά, ώστε τα δύο Βασίλεια επιτέλους επανενώθηκαν και ο ίδιος στέφθηκε δικαιωματικά Βασιλιάς της Άρνορ και της Γκόντορ. Κυβερνώντας από τη Μίνας Τίριθ, πήρε το όνομα Βασιλιάς Ελέσσαρ, αποκατέστησε κι επανέφερε τα δύο Βασίλεια και ξανάχτισε τις αρχαίες καταστραμμένες πόλεις της Άρνορ στο Ερίαντορ. 

Επιπλέον, κατά τον πρώτο αιώνα της Τέταρτης Εποχής, ο Άραγκορν οδήγησε τους στρατούς του Επανενωμένου Βασιλείου σε πολλές επιτυχημένες στρατιωτικές εκστρατείες, όπου ξαναπήρε την Επαρχία της Νότιας Γκόντορ, επανακαθιέρωσε την κυριαρχία στο Ροβάνιον ανατολικά προς τη Θάλασσα του Ρούν, νίκησε τους Κουρσάρους του Ούμπαρ, οι οποίοι είχαν επιτεθεί στη Γκόντορ κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Δαχτυλιδιού, κι έκανε το Ούμπαρ ξανά Επαρχία της Γκόντορ. Επιπλέον, ξανάχτισε την παλιά βόρεια πρωτεύουσα της Αννούμινας και όταν πήγαινε βόρεια, εντός του βασιλείου του, διοικούσε απο εκεί. Το Σάιρ ήταν μια εξαίρεση σε αυτό και, αν και βρισκόταν εντός του Επανενωμένου Βασιλείου, ο Άραγκορν έφτιαξε ένα νόμο σύμφωνα με τον οποίο δεν επιτρεπόταν στους Ανθρώπους να εισέρχονται εκεί, κάτι που τήρησε και ο ίδιος. Ο Άραγκορν θεωρήθηκε επίσης προστάτης του Ντέηλ (που περιλάμβανε τη Λιμνούπολη) καθώς και του Βασιλείου των Νάνων στο Έρεμπορ, αν και αυτοί οι σύμμαχοι διατήρησαν τους δικούς τους βασιλείς και τους δικούς τους κανόνες. Μετά το θάνατό του, ο γιος του, ο Ελντάριον, ανέλαβε την Υψηλή Βασιλεία και το Επανενωμένο Βασιλείο άντεξε για πολλά χρόνια κάτω από την ηγεσία του νέου Βασιλιά και των απογόνων του.