Βίνγκιλοτ

Το Vingilot, ή Vingilótë ή Wingilótë, ήταν το πλοίο στο οποίο ο Eärendil και η Elwing ταξίδευσαν ως το Aman για να ζητήσουν τη χάρη και τη βοήθεια των Valar. Αυτό το σκάφος λέγεται ότι ήταν το πιο όμορφο που κατασκευάστηκε ποτέ. Ήταν από λευκά ξύλα σημύδας από το Nimbrethil, τα κουπιά του ήταν από χρυσό, τα πανιά του ασημένια και η πλώρη του είχε σχήμα κύκνου. Vingilot σημαίνει "Αφρολούλουδο" στην Quenya.

Μετά τη Μάχη των Αμέτρητων Δακρύων και την Πτώση του Φαλάς, το απομεινάρι των Νόλντορ και των Ανθρώπων συγκεντρώθηκαν γύρω από τα Λιμάνια του Σίριον, άρχοντας των οποίων ήταν ο Εαρέντιλ. Ο Εαρέντιλ προσπάθησε να ταξιδέψει στη Δύση για να αναζητήσει τους γονείς του, τον Τούορ και την Ίντριλ, αλλά και να ζητήσει χάρη από τους Βάλαρ. Για τους σκοπούς αυτούς, ο Εαρέντιλ μαζί με τον Κίρνταν τον Ναυπηγό κατασκεύασαν το Βίνγκιλοτ. Ο Εαρέντιλ ταξίδεψε στο Βίνγκιλοτ ενώ η σύζυγός του, Έλγουινγκ, περίμενε στις εκβολές του Σίριον. Αν και είχε πολλές περιπέτειες, δεν μπορούσε να φτάσει στις όχθες του Βάλινορ. Τέλος, έχοντας ανήσυχα όνειρα σχετικά με την Έλγουινγκ, έσπευσε πίσω στη Μέση-Γη. Έκανε πολύ καλά που βιάστηκε, διότι οι Γιοί του Φέανορ, έχοντας μάθει ότι η Έλγουινγκ κατείχε ένα Σίλμαριλ, έκαναν ξαφνική επίθεση στους εξόριστους και τους πρόσφυγες της Γκοντόλιν και του Ντόριαθ. Παρόλο που οι Μαέδρος και Μάγκλορ κέρδισαν τη μάχη, δεν κατάφεραν να πάρουν το Σίλμαριλ. Η Έλγουινγκ έπεσε στη θάλασσα με το πετράδι στο στήθος της.

Ο Ούλμο σήκωσε την Έλγουινγκ από τη θάλασσα και την μετέτρεψε σε ένα μεγάλο λευκό πουλί. Με τη μορφή αυτή πέταξε ως το Βίνγκιλοτ και λιποθύμησε, αλλά το πρωί επέστρεψε στην κανονική της μορφή. Ο Εαρέντιλ και η Έλγουινγκ, μαζί με τους ναυτικούς Φαλάθαρ, Έρελλοντ και Αεράντιρ, στράφηκαν προς τα δυτικά και ξαναέψαξαν το Βάλινορ. Σε αυτό το ταξίδι ο Εαρέντιλ βρισκόταν στην πλώρη του Βίνγκιλοτ με το Σίλμαριλ δεμένο στο μέτωπό του. Το πετράδι έλαμπε όλο και πιο φωτεινό καθώς ταξίδευαν δυτικά και με το φως και τη δύναμή του διέσχισαν τις Θάλασσες της Σκιάς.

Οι καρποί που απέδωσε το ταξίδι τους έμελλε να αλλάξουν τον κόσμο: Οι Βάλαρ δέχτηκαν το αίτημα του Εαρέντιλ, έγινε ο Πόλεμος της Οργής και το Μπελέριαντ βυθίστηκε κάτω από τα κύματα. Στον Εαρέντιλ, στην Έλγουινγκ και στους γιους τους, Έλροντ και Έλρος, δόθηκε η επιλογή να διαλέξουν σε ποια φυλή θα ανήκαν. Οι τρεις ναυτικοί, που συντρόφευσαν τον Εαρέντιλ και την Έλγουινγκ, μπήκαν σε διαφορετικό σκάφος και οδηγήθηκαν ανατολικά με μεγάλο άνεμο. Τέλος, το Βίνγκιλοτ καθαγιάστηκε και τοποθετήθηκε έξω από την Πόρτα της Νύχτας για να πλεύσει αιώνια κατά μήκος του ουρανού με τον Εαρέντιλ στο τιμόνι. Φορούσε το Σίλμαριλ στο μέτωπό του και εμφανίστηκε ως ένα αστέρι που διασχίζει το νυχτερινό ουρανό. Ήταν ένας φάρος ελπίδας για τους λαούς της Μέσης-Γης, και ο Μόργκοθ γέμισε με αμφιβολίες αν και πίστευε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να τον νικήσει. Ο ίδιος και το πλοίο του ονομάστηκαν Γκιλ-Εστέλ, το Αστέρι της Υψηλής Ελπίδας, και Άστρο του Εαρέντιλ.

Ωστόσο, το Βίνγκιλοτ χρησιμοποιήθηκε για μια τελευταία φορά για τους Βάλαρ, τα Ξωτικά και τους Ανθρώπους. Στον Πόλεμο της Οργής, καθώς οι δυνάμεις του απέτυχαν, ο Μόργκοθ απελευθέρωσε τους φτερωτούς του δράκους. Με επικεφαλής τον Ανκάλαγκον τον Μαύρο, οι δράκοι άρχισαν να σπρώχνουν πίσω τον Στρατό των Βάλαρ. Στη συνέχεια ήρθε ο Εαρέντιλ στο Βίνγκιλοτ με πλήθος μεγάλων πτηνών και έδωσαν μάχη με τους δράκους. Τελικά, ο Εαρέντιλ σκότωσε τον Ανκάλαγκον και ο Στρατός των Βάλαρ επικράτησε.