Ερέντις

Η Erendis, επίσης γνωστή ως η Γυναίκα του Ναυτικού, ήταν η δυστυχισμένη και αργότερα αποξενωμένη σύζυγος του Tar-Aldarion, του έκτου βασιλιά του Númenor από το 883 ως το 1075 της Δεύτερης Εποχής. Ήταν από μια οικογένεια κατώτερης θέσης από αυτή του Tar-Aldarion, έτσι είχε μικρότερη διάρκεια ζωής από εκείνον. Ο λαός του Númenor της έδωσε το όνομα Tar-Elestirnë, η Κυρά με το Αστρο-μέτωπο, διότι φορούσε στο μέτωπο το διαμάντι που της χάρισε ο Aldarion.

 
Οι γονείς της Ερέντις ήταν ο Μπέρεγκαρ και η Νούνεθ, οι οποίοι προέρχονταν από ένα μικρό παρακλάδι της αριστοκρατίας του Νούμενορ από τον Οίκο του Μπέορ. Η καταγωγή αυτή ήταν μικρότερης θέσης από εκείνης του βασιλικού οίκου, επιβάλλοντάς της έτσι μια συντομότερη διάρκεια ζωής. Η ίδια και οι γονείς της ζούσαν στη περιοχή Εμέριε στο Νούμενορ, την οποία η Ερέντις αγαπούσε πολύ.

Ήταν ερωτευμένη με τον Πρίγκηπα Αλντάριον για πολύ καιρό πριν τον παντρευτεί. Χρόνια πριν αρραβωνιαστούν, ο Αλντάριον της είχε δώσει ένα διαμάντι ως ευγνωμοσύνη, όταν εκείνη του είχε φέρει στο πλοίο του ένα κλαδί από οϊολάιρε (ένα αειθαλές δέντρο που έφεραν στο Νούμενορ οι Έλνταρ του Τολ Ερεσσέα, από το οποίο έκοβαν το Κλαδί της Επιστροφής και το τοποθετούσαν στα πλοία των Νουμενόριανς), κι εκείνη το φορούσε στο λαιμό της. Όταν ανακοινώθηκαν οι αρραβώνες τους, ο Αλντάριον της πρόσφερε και άλλα κοσμήματα, αλλά εκείνη δήλωσε ότι ήθελε μόνο εκείνο το διαμάντι. Στη συνέχεια, το τοποθέτησε σε μια ασημένια λωρίδα και ο Αλντάριον της το φόρεσε στο μέτωπο. Από τότε έγινε γνωστή σε όλο το Νούμενορ ως Ταρ-Ελεστίρνε, η Κυρά του Αστρο-μετώπου.

Η Ερέντις και ο Αλντάριον παντρεύτηκαν το 870 της Δεύτερης Εποχής κι έκαναν ένα παιδί την άνοιξη του 873, μια κόρη που την ονόμασαν Ανκάλιμε, η μελλοντική Ταρ-Ανκάλιμε που ήταν η πρώτη από τους Κυβερνήτες του Νούμενορ. Ο Αλντάριον ταξίδευε συνέχεια και συχνά αργούσε να επιστρέψει και, αν και η Ερέντις δυσανασχετούσε και υπέφερε διότι ποτέ δεν είχε αρκετό χρόνο μαζί του προτού εκείνος αναχωρήσει για ένα ακόμη ταξίδι, εντούτοις ο Αλντάριον επέμενε να συνεχίσει τα ταξίδια του στη Μέση-Γη. Τελικά, ήταν τόση μεγάλη η δυστυχία της, ώστε η ίδια αποξενώθηκε από τον σύζυγό της. Πήρε την κόρη της να μεγαλώσει στο αγρόκτημά της στην εξοχή στο Εμέριε. Όταν ο Αλντάριον τελικά γύρισε, έδωσε εντολή να επιστρέψει η κόρη του από τον τόπο κατοικίας της για να ζήσει μαζί του στο Αρμένελος. Η Ερέντις, αν και δύστροπα, έκανε όπως διέταξε, αλλά από υπερηφάνεια δεν επέστρεψε ποτέ σ' αυτόν, και εντέλει χώρισαν το έτος 882. Το 985 της Δεύτερης Εποχής, όταν άκουσε ότι ο Ταρ-Αλντάριον επέστρεφε από το τελευταίο του ταξίδι, πήγε στο Λιμάνι της Ρόμεννα, όπου, όπως λέγεται, χάθηκε στο νερό.

  

Μετά την Ερέντις, έγινε παράδοση ανάμεσα στους Βασιλείς και τις Βασίλισσες του Νούμενορ να φορούν ένα λευκό κόσμημα στο μέτωπο, ως σύμβολο βασιλείας. Αργότερα, στη Μέση-Γη, αυτή η παράδοση συνεχίστηκε στην Άρνορ με το Ελεντίλμιρ, ένα κόσμημα σε σχήμα αστεριού πάνω στο μέτωπο.