Ταρ-Αλντάριον

Ο Tar-Aldarion ήταν ο έκτος βασιλιάς του Númenor, του οποίου τα σημαντικότερα επιτεύγματα ήταν η επέκταση των ναυτικών παραδόσεων του Númenor και των εξερευνήσεών του στη Μέση-Γη. Διαδέχτηκε στον θρόνο τον πατέρα του, Tar-Meneldur, και ήταν παντρεμένος με την Erendis, μια γυναίκα Númenórean με μικρότερη θέση από τον ίδιο, και ως εκ τούτου είχε μικρότερη διάρκεια ζωής. Η αγάπη του Aldarion για τη θάλασσα τελικά προκάλεσε ρήξη ανάμεσα στο ζευγάρι και χώρισαν. Η ιστορία του γάμου και της αποξένωσής τους επέζησε από την Καταστροφή του Númenor ως "Aldarion and Erendis" ή "The Mariner's Wife". Βασίλεψε για 192 χρόνια και παρέδωσε το Σκήπτρο στην κόρη του, Tar-Ancalimë. Aldarion σημαίνει "Γιος των Δέντρων" στην Quenya.

O Ταρ-Αλντάριον ονομαζόταν "Ο Ναυτικός" και η πρώτη του αγάπη ήταν η θάλασσα, ενώ ήταν ήδη μεγάλος εξερευνητής πριν γίνει βασιλιάς. Έκανε αρκετά ταξίδια στη Μέση-Γη και είχε επαφή με τον Γκιλ-γκάλαντ στο βασίλειό του στα Γκρίζα Λιμάνια, κάνοντας φιλία και συμμαχία μαζί του. Δημιούργησε επίσης το Βινυαλόντε, το ζωτικής σημασίας λιμάνι των Νουμενόριανς στη Μέση-Γη. Επίσης κατασκεύασε το μεγάλο λιμάνι του Λοντ Ντάερ στον ποταμό Γκουαθλό και, υπό τη βασιλεία του, ξεκίνησε η αποδάσωση των Ενεντγουέιθ και Μινχίριαθ.

Την εποχή εκείνη συναντήθηκε με την Ερέντις, μια όμορφη γυναίκα του Νούμενορ, η οποία όμως δεν καταγόταν από τη Γραμμή του Έλρος. Ενθαρρυμένος από τη μητέρα του, ο Αλντάριον και η Ερέντις ξεκίνησαν μια μακρόχρονη και ταλαιπωρημένη σχέση και, αν και αγαπιόντουσαν πολύ, διατηρούσαν και οι δύο αμφιβολίες σχετικά με τον γάμο τους. Ακόμη και πριν παντρευτούν, η αγάπη του Αλντάριον για τη θάλασσα ήταν ο αντίπαλος της Ερέντις, διότι επιθυμούσε όλη την αφοσίωση εκείνου που θα παντρευόταν και φοβόταν ότι η ίδια δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεπεράσει την αγάπη του Αλντάριον για τα ταξίδια. Ο Αλντάριον από την άλλη ήταν απρόθυμος να παντρευτεί, αισθανόμενος άλλωστε μικρή πίεση χρόνου λόγω της μακροζωίας του ως μέλος της Γραμμής του Έλρος. Στις συνομιλίες τους αναφέρεται συχνά ότι, από την πλευρά της Ερέντις, η Ούινεν ήταν ο εχθρός της, ενώ του Αλντάριον ήταν ο Βάλα Όρομε, αναφερόμενος στην αγάπη της συζύγου του για τα δάση και όλα όσα φύτρωναν στο Νούμενορ.  

Οι αντίθετοι χαρακτήρες τους αλλά και τα ταξίδια του Αλντάριον, τα οποία τον κράτησαν μακρυά από το σπίτι του, οδήγησαν στην αποξένωσή τους, κάτι που συνέβη μετά τη γέννηση της κόρης τους, της Ανκάλιμε. Ο Αλντάριον έλειπε σε ταξίδι και η Ερέντις πήρε την Ανκάλιμε να μεγαλώσει στο αγρόκτημά της στην εξοχή στο Εμέριε. Όταν ο Αλντάριον τελικά γύρισε, έδωσε εντολή να επιστρέψει η κόρη του από τον τόπο κατοικίας της για να ζήσει μαζί του στο Αρμένελος. Η Ερέντις, αν και δύστροπα, έκανε όπως διέταξε, αλλά από υπερηφάνεια δεν επέστρεψε ποτέ σ' αυτόν, και εντέλει χώρισαν το έτος 882. Το 985 της Δεύτερης Εποχής, όταν άκουσε ότι ο Ταρ-Αλντάριον επέστρεφε από το τελευταίο του ταξίδι, πήγε στο Λιμάνι της Ρόμεννα, όπου, όπως λέγεται, χάθηκε στο νερό.

 

Ο Ταρ-Αλντάριον άλλαξε τους κανόνες της διαδοχής, ώστε η Ταρ-Ανκάλιμε κληρονόμησε απευθείας το Σκήπτρο λίγα χρόνια προτού πεθάνει ο πατέρας της, σύμφωνα με το εθιμοτυπικό των Νουμενόριανς, κι έτσι έγινε η πρώτη Βασίλισσα του Νούμενορ. Εάν ο νόμος δεν είχε αλλάξει, τότε ο θρόνος θα είχε περάσει στο γιο της αδελφή του, τον Σόροντο. Ο Ταρ-Αλντάριον πέθανε το 1098 της Δεύτερης Εποχής, έχοντας ζήσει 398 χρόνια, έχοντας κυβερνήσει το Νούμενορ για 192 χρόνια, και έχοντας ζήσει για περισσότερα από 100 χρόνια περισσότερο από την Ερέντις.