Το Tol Eressëa, το Μοναχικό Νησί, ήταν ένα μεγάλο νησί που βρισκόταν στην ανατολική ακτή του Aman. Το όνομά του μεταφράζεται στην Quenya ως το "Μοναχικό Νησί", διότι βρισκόταν αρχικά στη μέση της Belegaer, μακριά από οποιαδήποτε άλλη γη.
Το Τολ Ερεσσέα ήταν αρχικά ένα νησί που βρισκόταν στη μέση της Μπελέγκαερ, μακριά από τις ακτές του Άμαν ή της Μέσης-Γης. Ο Ούλμο το ξερίζωσε και με τη βοήθεια των υπηρετών του το χρησιμοποίησε ως πλωτό νησί για να μεταφέρει τις πρόθυμες τρεις φυλές των Ξωτικών δύο φορές - εμπρός και πίσω - από τη Μέση-Γη έως το Άμαν. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πορείας των Έλνταρ στο Βάλινορ, ο Όσσε στάλθηκε για να προσεγγίσει τους Λίνταρ, τη γενιά των Έλνταρ που χρονοτριβούσε στις ακτές της Μπελέγκαερ, και έγινε φίλος μαζί τους και τους δίδαξε τη γνώση για τη θάλασσα και τη μουσική της. Όταν ο Ούλμο επέστρεψε με το πλωτό νησί για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τα δυτικά, ο Όσσε (που αγαπούσε τις ακτές της Μέσης-Γης) δεν επιθυμούσε να χωριστεί με τους φίλους του. Έτσι, έπεισε κάποιους από αυτούς, όπως ο Κίρνταν, να παραμείνουν εκεί, στο Φαλάς και στον Κόλπο του Μπάλαρ.
Καθώς ο Ούλμο μετέφερε το πλωτό νησί με τον Όλγουε και τους Λίνταρ στο Έλνταμαρ, άκουσαν το τραγούδι του Όσσε και παρακάλεσαν τον Ούλμο να σταματήσει στην ακτή, όπως κι έκανε. Το αίτημά τους τότε έγινε δεκτό κατόπιν εντολής του Ούλμο. Ο Όσσε το ρίζωσε μόνιμα στο βυθό της θάλασσας και δεν άλλαξε ποτέ ξανά θέση. Το νησί έμεινε για πάντα δίπλα στην ανατολική ακτή του Άμαν, στον Κόλπο του Έλνταμαρ, και κατοικήθηκε από τότε και για πάντα από τους Τελέρι. Για να μπορούν οι Τελέρι να δούν το Φως του Βάλινορ, οι Βάλαρ άνοιξαν μια σχισμή στα Πελόρι, έτσι ώστε το φως των Δύο Δέντρων να πέφτει πάνω του, κάνοντας τις δυτικές ακτές του πράσινες και γόνιμες. Πολλοί Τελέρι έζησαν εκεί, μέχρι που ο άρχοντάς τους, ο Όλγουε, έχτισε την πόλη του Αλκουαλόντε στη βορειοδυτική ακτή του Άμαν.
Με το τέλος της Πρώτης Εποχής, πολλοί από τους εξόριστους Έλνταρ της Μέσης-Γης ήρθαν σε αυτό και έζησαν στο νησί του Τολ Ερεσσέα. Κάποτε, κατά τη διάρκεια της πρώιμης Δεύτερης Εποχής, τα Ξωτικά που επέλεξαν να εγκατασταθούν εκεί έχτισαν το Αβαλλόνε στο ανατολικό τμήμα του νησιού. Ήταν επίσης εκεί από όπου προέρχονταν τα περισσότερα Ξωτικά που επισκέπτονταν το Νούμενορ, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που η σκιά έπεσε πάνω στους Νουμενόριανς. Οι Νουμενόριανς που λαχταρούσαν το φως της ανατολής συχνά κοιτούσαν τον μεγάλο πύργο του Αβαλλόνε, τον οποίο μπορούσαν να δουν από τα δυτικά μέρη της πατρίδας τους.
Το Τολ Ερεσσέα ήταν αρχικά ένα νησί που βρισκόταν στη μέση της Μπελέγκαερ, μακριά από τις ακτές του Άμαν ή της Μέσης-Γης. Ο Ούλμο το ξερίζωσε και με τη βοήθεια των υπηρετών του το χρησιμοποίησε ως πλωτό νησί για να μεταφέρει τις πρόθυμες τρεις φυλές των Ξωτικών δύο φορές - εμπρός και πίσω - από τη Μέση-Γη έως το Άμαν. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πορείας των Έλνταρ στο Βάλινορ, ο Όσσε στάλθηκε για να προσεγγίσει τους Λίνταρ, τη γενιά των Έλνταρ που χρονοτριβούσε στις ακτές της Μπελέγκαερ, και έγινε φίλος μαζί τους και τους δίδαξε τη γνώση για τη θάλασσα και τη μουσική της. Όταν ο Ούλμο επέστρεψε με το πλωτό νησί για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τα δυτικά, ο Όσσε (που αγαπούσε τις ακτές της Μέσης-Γης) δεν επιθυμούσε να χωριστεί με τους φίλους του. Έτσι, έπεισε κάποιους από αυτούς, όπως ο Κίρνταν, να παραμείνουν εκεί, στο Φαλάς και στον Κόλπο του Μπάλαρ.
Καθώς ο Ούλμο μετέφερε το πλωτό νησί με τον Όλγουε και τους Λίνταρ στο Έλνταμαρ, άκουσαν το τραγούδι του Όσσε και παρακάλεσαν τον Ούλμο να σταματήσει στην ακτή, όπως κι έκανε. Το αίτημά τους τότε έγινε δεκτό κατόπιν εντολής του Ούλμο. Ο Όσσε το ρίζωσε μόνιμα στο βυθό της θάλασσας και δεν άλλαξε ποτέ ξανά θέση. Το νησί έμεινε για πάντα δίπλα στην ανατολική ακτή του Άμαν, στον Κόλπο του Έλνταμαρ, και κατοικήθηκε από τότε και για πάντα από τους Τελέρι. Για να μπορούν οι Τελέρι να δούν το Φως του Βάλινορ, οι Βάλαρ άνοιξαν μια σχισμή στα Πελόρι, έτσι ώστε το φως των Δύο Δέντρων να πέφτει πάνω του, κάνοντας τις δυτικές ακτές του πράσινες και γόνιμες. Πολλοί Τελέρι έζησαν εκεί, μέχρι που ο άρχοντάς τους, ο Όλγουε, έχτισε την πόλη του Αλκουαλόντε στη βορειοδυτική ακτή του Άμαν.
Με το τέλος της Πρώτης Εποχής, πολλοί από τους εξόριστους Έλνταρ της Μέσης-Γης ήρθαν σε αυτό και έζησαν στο νησί του Τολ Ερεσσέα. Κάποτε, κατά τη διάρκεια της πρώιμης Δεύτερης Εποχής, τα Ξωτικά που επέλεξαν να εγκατασταθούν εκεί έχτισαν το Αβαλλόνε στο ανατολικό τμήμα του νησιού. Ήταν επίσης εκεί από όπου προέρχονταν τα περισσότερα Ξωτικά που επισκέπτονταν το Νούμενορ, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που η σκιά έπεσε πάνω στους Νουμενόριανς. Οι Νουμενόριανς που λαχταρούσαν το φως της ανατολής συχνά κοιτούσαν τον μεγάλο πύργο του Αβαλλόνε, τον οποίο μπορούσαν να δουν από τα δυτικά μέρη της πατρίδας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου