Τολ Ερεσσέα

Το Tol Eressëa, το Μοναχικό Νησί, ήταν ένα μεγάλο νησί που βρισκόταν στην ανατολική ακτή του Aman. Το όνομά του μεταφράζεται στην Quenya ως το "Μοναχικό Νησί", διότι βρισκόταν αρχικά στη μέση της Belegaer, μακριά από οποιαδήποτε άλλη γη.

Το Τολ Ερεσσέα  ήταν αρχικά ένα νησί που βρισκόταν στη μέση της Μπελέγκαερ, μακριά από τις ακτές του Άμαν ή της Μέσης-Γης. Ο Ούλμο το ξερίζωσε και με τη βοήθεια των υπηρετών του το χρησιμοποίησε ως πλωτό νησί για να μεταφέρει τις πρόθυμες τρεις φυλές των Ξωτικών δύο φορές - εμπρός και πίσω - από τη Μέση-Γη έως το Άμαν. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πορείας των Έλνταρ στο Βάλινορ, ο Όσσε στάλθηκε για να προσεγγίσει τους Λίνταρ, τη γενιά των Έλνταρ που χρονοτριβούσε στις ακτές της Μπελέγκαερ, και έγινε φίλος μαζί τους και τους δίδαξε τη γνώση για τη θάλασσα και τη μουσική της. Όταν ο Ούλμο επέστρεψε με το πλωτό νησί για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τα δυτικά, ο Όσσε (που αγαπούσε τις ακτές της Μέσης-Γης) δεν επιθυμούσε να χωριστεί με τους φίλους του. Έτσι, έπεισε κάποιους από αυτούς, όπως ο Κίρνταν, να παραμείνουν εκεί, στο Φαλάς και στον Κόλπο του Μπάλαρ.

Έλνταρ

Οι Eldar (ενικός Elda) ήταν το όνομα που δόθηκε στα Ξωτικά από τον Vala Oromë, όταν εκείνος τα πρωτοβρήκε κάτω από το αστρόφως στην Cuiviénen. Στην αρχή, το όνομα χρησιμοποιούταν για όλα τα Ξωτικά, στην πορεία όμως, μετά το κάλεσμα των Valar, χρησιμοποιούταν μόνο για τα Ξωτικά που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και ξεκίνησαν το Μεγάλο Ταξίδι.

Τα τρία γένη των Έλνταρ ήταν οι Βάνυαρ, οι Νόλντορ και οι Τελέρι. Όλοι οι Βάνυαρ και οι Νόλντορ πήγαν στο Άμαν, αν και πολλοί από τους Νόλντορ επέστρεψαν αργότερα στη Μέση-Γη με τον Φέανορ. Πολλοί από τους Τελέρι πήγαν επίσης στο Βάλινορ, ενώ οι υπόλοιποι εγκατέλειψαν το Ταξίδι όσο ακόμα βρίσκονταν στη Μέση-Γη. Από τους Τελέρι βγήκαν δύο φυλές. Αυτοί λοιπόν λέγονταν Ουμάνυαρ, οι Έλνταρ που δεν πήγαν στο Άμαν. Οι πρώτοι από αυτούς ήταν οι Νάντορ που έφυγαν ανατολικά των Ομιχλιασμένων Βουνών και ταξίδεψαν στον Ποταμό Άντουιν. Οι δεύτεροι, οι Σίνταρ, καθυστέρησαν στο Μπελέριαντ ψάχνοντας για τον αρχηγό τους, τον Έλγουε Σίνγκολλο.

Κουιβιένεν

H Cuiviénen, που σημαίνει στην Quenya "Νερό της Αφύπνισης", ήταν ένας κόλπος στην ακτή 

του νησιού Sea of Helcar στα ανατολικά της Μέσης-Γης όπου ξύπνησαν τα Ξωτικά.

Ο Έρου ξύπνησε εκεί τα Ξωτικά περίπου το 1050 των Χρόνων των Δέντρων. Εξ' αρχής χωρίστηκαν σε τρείς ομάδες: οι Minyar, Tatyar και Nelyar, και κατοίκησαν στην Κουιβιένεν για περισσότερο από 500 χρόνια πριν τον πρώτο χωρισμό. Πολλά απ' τα Ξωτικά, ειδικότερα από τους Μίνυαρ και τους Τάτυαρ, έκαναν το Μεγάλο Ταξίδι στη Δύση για το Βάλινορ και είδαν το φως του και έγιναν γνωστοί ως Eldar. 

To Χρυσό Βιβλίο

To Χρυσό Βιβλίο, που ονομάζεται Parma Kuluina απ' τους Eldar, ήταν ένα βιβλίο για την ιστορία των Παλαιών Ημερών, το οποίο το φύλαγαν τα Ξωτικά του Tol Eressëa στην πόλη του Kortinion. Το Parma Kuluina είναι στην Quenya και σημαίνει Χρυσό Βιβλίο, από τις λέξεις parma=βιβλίο και kuluinen=χρυσός. Το αρχικό Quenya όνομα ήταν Parma Kuluinen.

Έλνταμαρ

To Eldamar ήταν η γη των Ξωτικών στο Aman που περιέκλειε την παράκτια περιοχή ανατολικά των Pelori και το Tol Eressëa. Οι κύριες εγκαταστάσεις των Ξωτικών σε αυτή την περιοχή ήταν η Tirion, το Alqualondë και το Avallonë. Eldamar σημαίνει στην Quenya "Σπίτι των Ξωτικών". Ένα πρώιμο όνομα για την περιοχή αυτή ήταν Eglamar, έχοντας την ίδια σημασία με το Eldamar.