Το Ένα Δαχτυλίδι

Ημερομηνία δημιουργίας: Το 1600 της Δεύτερης Εποχής.
Ημερομηνία καταστροφής: 25 Μαρτίου 3019, της Τρίτης Εποχής.
Δημιουργός: Σάουρον.
Τοποθεσία δημιουργίας: Βουνό του Χαμού στη Μόρντορ.
Κάτοχοι: Σάουρον, Ισίλντουρ, Σμήγκολ/Γκόλουμ, Μπίλμπο Μπάγκινς, Φρόντο Μπάγκινς, Σαμ Γκάμτζι.
Εμφάνιση: Ένα απλό χρυσό δαχτυλίδι με μια επιγραφή που αποκαλυπτόταν μόνο μέσω της φωτιάς.
 

Το Ένα Δαχτυλίδι ήταν το μεγαλύτερο από όλα τα Δαχτυλίδια της Δύναμης. Ο Σάουρον το δημιούργησε για να ελέγχει τα υπόλοιπα, και για να το πράξει αυτό επένδυσε στο Ένα δαχτυλίδι ένα μεγάλο μέρος της δύναμης και της θέλησής του. Έτσι, το Ένα δαχτυλίδι ήταν μια πηγή μεγάλης δύναμης για τον Σάουρον, αλλά ήταν επίσης και η μεγαλύτερη αδυναμία του. Γιατί όταν το Ένα Δαχτυλίδι καταστράφηκε στις φωτιές του Βουνού του Χαμού, καταστράφηκε και ο ίδιος. Το Ένα Δαχτυλίδι ήταν μια χρυσή βέρα χωρίς κοσμήματα επάνω. Το μέγεθος του Δαχτυλιδιού άλλαζε έτσι ώστε να ταιριάζει στον χρήστη του. Το Δαχτυλίδι φαινόταν να είναι εντελώς απλό, χωρίς σημάδια, αλλά όταν θερμαινόταν με τη φωτιά μια επιγραφή αποκαλυπτόταν στο εξωτερικό και στο εσωτερικό του. Η γραφή ήταν των Ξωτικών επειδή η καλλιγραφία ήταν απαραίτητη, αλλά η γλώσσα ήταν αυτή της Μαύρης Γλώσσας. Διαβάζεται ως εξής:

Ash nazg durbatulûk, ash nazg gimbatul
Ash nazg thrakatulûk agh burzum-ishi krimpatul. 

Ένα, όλους να κυβερνά και να τους βρίσκει, Ένα.

Ένα, να τους μαζεύει όλους μαζί, με μαύρα μάγια, Ένα.

Με το Ένα δαχτυλίδι, ο Σάουρον μπορούσε να γνωρίζει και να εξουσιάζει τις σκέψεις εκείνων που φορούσαν τα άλλα Δαχτυλίδια της Δύναμης, κάνοντας έτσι τον εαυτό του τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Τα άλλα Δαχτυλίδια ήταν προσκείμενα στο Ένα Δαχτυλίδι επειδή είχαν δημιουργηθεί από τα Ξωτικά, τα οποία εξαπατήθηκαν από τον Σάουρον σχετικά με την πραγματική του ταυτότητα, και χρησιμοποίησαν τις γνώσεις και τις δεξιότητες που τους δίδαξε ο Σάουρον. Αυτό ίσχυε ακόμα και για τα Τρία Δαχτυλίδια τα οποία ο Σάουρον δεν είχε αγγίξει.
 

Μέσα από τα Εννέα Δαχτυλίδια, ο Σάουρον υποδούλωσε τη θέληση των Ανθρώπων που τα κατείχαν και έγιναν τα Δαχτυλιδοφαντάσματα ή Νάζγκουλ. Οι Νάνοι που κατείχαν τα Επτά Δαχτυλίδια αντιστάθηκαν στην υποδούλωση, αλλά έγιναν άπληστοι και εκτιμούσαν τον χρυσό πάνω απ' όλα. Τα Τρία Δαχτυλίδια τα έκρυψαν τα Ξωτικά όταν δημιουργήθηκε το Ένα Δαχτυλίδι και δεν τα χρησιμοποίησαν, ενώ ο Σάουρον κατείχε το Ένα. Οι δυνάμεις των άλλων Δαχτυλιδιών εξαρτώνταν από το Ένα δαχτυλίδι. Η καταστροφή του Ενός Δαχτυλιδιού σήμαινε ότι τα άλλα Δαχτυλίδια θα έχαναν τις δυνάμεις τους, και όλα όσα είχαν γίνει ή προκλήθηκαν από αυτά θα εξασθενούσαν. 

Για να κάνει το Ένα Δαχτυλίδι αρκετά ισχυρό ώστε να κυριαρχεί στους άλλους, ο Σάουρον έπρεπε να βάλει μέσα σε αυτό πολύ από τη δική του δύναμη και θέληση. Όταν ο Σάουρον κατείχε το Ένα Δαχτυλίδι, η δύναμή του ενισχυόταν. Εάν διαχωριζόταν από το Ένα Δαχτυλίδι - όπως όταν ο Ισίλντουρ το πήρε από αυτόν - τότε ο Σάουρον δεχόταν σοβαρό πλήγμα.

Αλλά ενώ το Δαχτυλίδι υπήρχε ακόμη, ο Σάουρον διατήρησε μια σύνδεση με τη δύναμή του από μακριά και ήταν εις θέση να ανακτήσει μεγάλο μέρος της πρώην δύναμή του. Εάν το Ένα δαχτυλίδι καταστρεφόταν,  θα καταστρεφόταν επίσης και ο Σάουρον γιατί δεν θα είχε πλέον αρκετή δύναμη για να διατηρήσει την ύπαρξή του, και δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από μια σκιά. Οι πιθανότητες όμως να καταστρεφόταν το Δαχτυλίδι ήταν εξαιρετικά μικρές.  

Το Ένα Δαχτυλίδι δεν μπορούσε να καταστραφεί με τα συνήθη μέσα. Δεν μπορούσε να υποστεί βλάβη, ακόμη και αν είχε χτυπηθεί από βαρυ σφυρί ή ακόμη και αν ριχνόταν σε καμίνι. Η φωτιά των Δράκων θα μπορούσε να καταστρέψει τα μικρότερα Δαχτυλίδια της Δύναμης, αλλά ούτε καν ο Ανκάλαγκον ο Μαύρος δεν θα μπορούσε να καταστρέψει το Ένα Δαχτυλίδι. Ο μόνος τρόπος για να καταστραφεί ήταν να ριχτεί στη φωτιά του Βουνού του Χαμού από όπου είχε δημιουργηθεί. 

Αλλά κανείς - ούτε καν ο Σάουρον - δεν είχε τη δύναμη της θέλησης να καταστρέψει σκόπιμα το Ένα Δαχτυλίδι. Ο Σάουρον δεν μπορούσε καν να το διανοηθεί ότι κάποιος θα μπορούσε έστω να προσπαθήσει. Το Ένα Δαχτυλίδι είχε μια ισχυρή επιρροή σε όποιον το κατείχε. Τόσο ο Ισίλντουρ, όσο και ο Φρόντο Μπάγκινς είχαν την ευκαιρία να το καταστρέψουν και απέτυχαν, αν και Φρόντο τουλάχιστον έκανε μια γενναία προσπάθεια. 

Το Δαχτυλίδι φάνηκε να έχει δική του θέληση. Θα μπορούσε να αφήσει τον κάτοχό του προκειμένου να επιστρέψει στον Σάουρον με τον οποίο ήταν συνδεδεμένο. Το Δαχτυλίδι γλίστρησε από το δάχτυλο του Ισίλντουρ στα Γκλάντεν Φίλντς και τον άφησε εκτεθειμένο στα Όρκς να τον κυνηγήσουν. Άφησε αργότερα και το Γκόλουμ, όταν ο Σάουρον ανακατευόταν και πάλι στη Μέση-Γη. Ο Φρόντο μπήκε στον πειρασμό να φορέσει το Δαχτυλίδι παρουσία των Νάζγκουλ, έτσι ώστε με αυτόν τον τρόπο να εκθέσει τον εαυτό του και το Δαχτυλίδι σε αυτούς. 

Ο πειρασμός που ασκούσε το Δαχτυλίδι ήταν μεγάλος. Ο Σμήγκολ δολοφόνησε τον φίλο του τον Ντήγκολ, την ίδια στιγμή που εκείνος κοίταξε το Δαχτυλίδι για να το πάρει, και όταν αργότερα έχασε το δαχτυλίδι, ήταν απελπισμένος και θα έκανε οτιδήποτε για να το πάρει πίσω με κάθε κόστος. Ο Μπόρομιρ προσπάθησε να πάρει το Δαχτυλίδι από τον Φρόντο με τη βία. Όσο για τον Μπίλμπο Μπάγκινς, ήταν αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ήταν σε θέση να εγκαταλείψει το Δαχτυλίδι μετά από 60 χρόνια που το είχε στην κατοχή του, αλλά όταν είδε το Δαχτυλίδι και πάλι μετά από χρόνια, μπήκε στον πειρασμό αμέσως. Ακόμα και ο Γκάνταλφ φοβήθηκε ότι δεν θα είναι σε θέση να αντισταθεί στο δέλεαρ του Δαχτυλιδιού. 

Το Δαχτυλίδι ήταν εντελώς κακό. Όποιος το χρησιμοποιούσε τελικά θα στρεφόταν προς το κακό, ακόμη και αν είχε ξεκινήσει με καλές προθέσεις. Ένα άτομο με μεγάλη δύναμη θα μπορούσε να είναι σε θέση να χειριστεί το Δαχτυλίδι, και ενδεχομένως ακόμη και να το χρησιμοποιούσε για την ανατροπή του Σάουρον, αλλά και αυτός θα υπέκυπτε στο κακό και απλώς θα αντικαθιστούσε τον Σάουρον στο τέλος ως Σκοτεινό Άρχοντα. 

Ο Γκάνταλφ ήταν ίσως το μόνο άτομο στη Μέση-Γη στο τέλος της Τρίτης Εποχής ικανό να χρησιμοποιήσει το Δαχτυλίδι για να αντικαταστήσει τον Σάουρον. Ο Γκάνταλφ και ο Σάουρον ήταν και οι δύο πνεύματα Μάιαρ που είχαν πάρει φυσική μορφή και ως εκ τούτου είχαν το ίδιο κύρος. Αν ο Γκάνταλφ είχε το Δαχτυλίδι αυτό θα του έδινε ένα πλεονέκτημα, αλλά το Δαχτυλίδι ήταν πλήρως υποταγμένο στον Σάουρον.

Οι θνητοί δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν το Δαχτυλίδι, αλλά αυτό έδωσε στον κάτοχό του κάθε εξουσία σύμφωνα με το ανάστημα του, ενισχύοντας τις δικές του φυσικές ικανότητες. Ο Σμήγκολ για παράδειγμα, έγινε ύπουλος και κλέφτης, βοηθούμενος από τις αιχμηρές αισθήσεις και τη δύναμη του Δαχτυλιδιού ώστε να γίνεται αόρατος. Το Δαχτυλίδι έκανε αυτόν που το φορούσε αόρατο με το να τον μετατοπίζει στον κόσμο του Αόρατου. Δεν θα μπορούσε κανείς να δει ή να ξεχωρίσει κάτι, εκτός ίσως από μια αμυδρή σκιά στο άμεσο ηλιακό φως. Αλλά οι Νάζγκουλ θα μπορούσαν να δουν αυτόν που φοράει το Δαχτυλίδι, επειδή οι ίδιοι περπάτησαν στο Αόρατο Κόσμο, και ο κάτοχος του Δαχτυλιδιού θα μπορούσε να δει τους Νάζγκουλ στην πραγματική μορφή τους, όπως έκανε ο Φρόντο στο Γουέδερτοπ. Οι Νάζγκουλ έλκονταν από το Δαχτυλίδι, και ο Σάουρον ήταν επίσης σε θέση να το αισθανθεί. Ο ίδιος έλαβε γνώση του Φρόντο όταν φορούσε το Δαχτυλίδι πρώτα στο Άμον Χεν και, στη συνέχεια, στο Βουνό του Χαμού. Ο Σαμ Γκάμτζι αισθάνθηκε τον Σάουρον να τον αναζητεί όταν χρησιμοποίησε το Δαχτυλίδι στα σύνορα της Μόρντορ.

Δεν γινόταν ο καθένας αόρατος φορώντας το Δαχτυλίδι. Ο Σάουρον φορούσε το Δαχτυλίδι κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Τελευταίας Συμμαχίας, αλλά κατά πάσα πιθανότητα ήταν ορατός όταν ο Ελέντιλ και ο Γκιλ-γκάλαντ πάλεψαν μαζί του και όταν ο Ισίλντουρ έκοψε το δάχτυλό του και πήρε το Δαχτυλίδι. Αυτό έγινε είτε επειδή ο Σάουρον ήταν δημιουργός και κύριος του Δαχτυλιδιού, είτε λόγω της φύσης του ως Μάια που δεν μας είναι γνωστή.

Το Δαχτυλίδι παρέτεινε αφύσικα τις ζωές των θνητών, έτσι ώστε καθώς περνούσαν τα χρόνια άρχισαν να αισθάνονται αφόρητα κουρασμένοι. Ο Σμήγκολ ήταν είδος Χόμπιτ με μια φυσική διάρκεια ζωής περίπου 100 χρόνια, αλλά με το Δαχτυλίδι έζησε περίπου 600. Η ζωή του Μπίλμπο επίσης παρατάθηκε πολύ, και όταν έφτασε 111 ετών ήταν εμφανισιακά ο ίδιος που ήταν στην ηλικία των 50. Όταν ο Μπίλμπο έδωσε το Δαχτυλίδι άρχισε τότε να γερνάει ορατά και απότομα. Αν ένας θνητός φορούσε το Δαχτυλίδι συχνά, θα εξασθενούσε έως ότου να γίνει μόνιμα αόρατος. Για πάντα θα παγιδευόταν στον κόσμο των Φαντασμάτων κάτω από τις εντολές του Σάουρον, και αυτός θα αναγκαζόταν να παραδώσει το Δαχτυλίδι, το οποίο θα έσπαγε ό,τι θα απέμενε από το μυαλό του.