Λέμπας

To Lembas πρωτοδημιουργήθηκε από τη Yavanna από ένα ειδικό καλαμπόκι που φύτρωνε στο Aman, και το οποίο το έδωσε ο Orome στα Ξωτικά που έκαναν το Μεγάλο Ταξίδι. Για αυτό τον λόγο ήταν έθιμο των Ξωτικών να φτιάχνεται μόνο από γυναίκες. Εκείνες που γνώριζαν τη μυστική αυτή συνταγή ονομάζονταν Yavannildi. Επιπλέον, το έθιμο ήθελε το Lembas να διατηρείται και να μοιράζεται από Ξωτικό βασίλισσα.

Το Λέμπας δινόταν σε μη-Ξωτικά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις, επειδή υπήρχε η πεποίθηση ότι οι θνητοί που θα το έτρωγαν θα επιθυμούσαν - λόγω της θνησιμότητάς τους - να ζήσουν μαζί με τα Ξωτικά. Το ίδιο το καλαμπόκι ήταν αθάνατο και χρειαζόταν μόνο λίγο ηλιακό φως για να ωριμάσει, βλαστούσε και μεγάλωνε γρήγορα, ενώ μπορούσε κάποιος να το σπείρει σε οποιαδήποτε εποχή. Ήταν όμως επιρρεπές στους βόρειους ανέμους όσο ο Μόργκοθ κατοικούσε εκεί. Οι Έλνταρ το καλλιεργούσαν σε φυλασσόμενες περιοχές και σε ηλιόλουστα ξέφωτα.

Η Μέλιαν, ως βασίλισσα του Ντόριαθ, είχε τη συνταγή από τη Γιαβάννα. Έκανε μεγάλη χάρη όταν έδωσε το Λέμπας στον Μπέλεγκ για τον Τούριν, διότι ποτέ πριν δεν είχε ξαναδοθεί σε Άνθρωπο. Αργότερα η συνταγή πέρασε στα χέρια της Γκαλάντριελ και σε άλλα Ξωτικά. Οι Γκαλάδριμ είχαν μεγάλο απόθεμα από Λέμπας στο Λοθλόριεν. Η Γκαλάντριελ έδωσε αρκετό στη Συντροφιά του Δαχτυλιδιού κατά την αναχώρησή τους. Ο Φρόντο Μπάγκινς και ο Σαμ Γκάμτζι επιβίωσαν με Λέμπας στο μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού τους από εκεί ως τη Μόρντορ.

Το Λέμπας ήταν πολύ θρεπτικό και, όταν τυλιγόταν σε φύλλα, έμενε φρέσκο για μήνες. Χρησιμοποιούταν ως τροφή στα μεγάλα ταξίδια. Απ' έξω ήταν καφετί και στο εσωτερικό του είχε ένα κρεμώδες χρώμα. Σύμφωνα με τον Γκίμλι έμοιαζε με Κραμ (τροφή που έμοιαζε με μπισκότο, φτιαχνόταν από τους Ανθρώπους της Λιμνούπολης και του Ντέηλ, και που μοιραζόντουσαν με τους Νάνους του Έρεμπορ), ωστόσο ένα Ξωτικό του Λοθλόριεν σχολίασε ότι το Λέμπας ήταν πιο ευχάριστο και πιο δυναμωτικό από οποιαδήποτε τροφή των Ανθρώπων. Όπως και άλλα προϊόντα των Ξωτικών, το Λέμπας ήταν ιδιαίτερα απεχθές στα κακά πλάσματα.