Λίντον

To Lindon (σε Quenya "Η Γη των Τραγουδιστών") ήταν ένα Βασίλειο των Ξωτικών που ιδρύθηκε από τον Gil-galad στην αρχή της Δεύτερης Εποχής. Ήταν το παλαιότερο Βασίλειο των Eldar στην ιστορία της Μέσης-Γης, και το ισχυρότερο σε ολόκληρη την Δεύτερη Εποχή. Διοικούταν από τον ιδρυτή του, τον Gil-galad, τον Υψηλό Βασιλιά των Ñoldor, ο οποίος ήταν ο δυνατότερος και ο πιο ισχυρός εχθρός του Sauron στη Μέση-Γη κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Εποχής. Το Βασίλειο επέζησε και στην Τρίτη Εποχή, και εκεί βρίσκονταν τα Γκρίζα Λιμάνια, όπου τα Ξωτικά, όπως επίσης και οι Δαχτυλιδοκουβαλητές, έπλευσαν για το Valinor.

Το όνομα Λίντον χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τους εξόριστους Νόλντορ για την περιοχή του Οσσίριαντ. Το Λίντον ήταν το μόνο μέρος του Μπελέριαντ που επέζησε του Πολέμου της Οργής, καθώς το υπόλοιπο της γης έσπασε ή βυθίστηκε. Η Μπελέγκαερ, ωστόσο, η Μεγάλη Θάλασσα, έσπασε μέσα από την οροσειρά, δημιουργώντας έτσι τον Κόλπο του Λούν. Πολλά από τα σωζόμενα Ξωτικά του καταποντισμένου Μπελέριαντ, ιδιαίτερα οι εξόριστοι Νόλντορ, μεταφέρθηκαν στο Λίντον από την έναρξη της Δεύτερης Εποχής, όπου διοικούσε ο Γκιλ-γκάλαντ.

Ο Γκιλ-γκάλαντ ίδρυσε το Βασίλειο του Λίντον το έτος 1 της Δεύτερης Εποχής διοικώντας τους Νόλντορ και τους Σίνταρ, καθώς και όλα τα Ξωτικά του βασιλείου ομοίως. Έχτισαν επίσης τα Λιμάνια (Μίθλοντ) και πολλά Ξωτικά έφυγαν από εκεί για το Βάλινορ. Οι Νόλντορ κατοικούσαν κυρίως στο Φόρλιντον και οι Σίνταρ στο Χάρλιντον (που ήταν υπό την κυριαρχία του Κέλεμπορν).  Κατά πάσα πιθανότητα οι επιζώντες Εντάιν επίσης έμειναν για κάποιο χρονικό διάστημα μαζί με τα Ξωτικά του Λίντον, ώσπου έφυγαν για τη Νήσο Ελέννα (Νούμενορ) το 32 της Δεύτερης Εποχής. Υπήρξε όμως κάποια ένταση μεταξύ των Ξωτικών. Μερικοί από τους Σίνταρ δεν επιθυμούσαν να ζούνε υπό τον Γκιλ-γκάλαντ παράλληλα με τους Νόλντορ, και πήγαν στους Σίλβαν στα ανατολικά, οι οποίοι ήταν συγγενείς τους Τελέρι. Μερικοί Νόλντορ έφυγαν επίσης και ίδρυσαν το Ερέγκιον το 700 της Δεύτερης Εποχής, το δεύτερο από τα δύο βασίλεια των Νόλντορ.

Κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Ξωτικών και του Σάουρον, το Ερίαντορ είχε λεηλατηθεί απ' τον Εχθρό, αλλά ο Ταρ-Μινάστιρ έστειλε πλοία στο Λίντον, απαντώντας στην έκκληση του Γκιλ-γκάλαντ. Ο συνδυασμένος στρατός των Ξωτικών και των Νουμενόριανς πέταξαν έξω από το Ερίαντορ τις δυνάμεις του Σάουρον.

Ο Πόλεμος της Τελευταίας Συμμαχίας ξεκίνησε το 3434 της Δεύτερης Εποχής, και τα Ξωτικά του Λίντον αποτέλεσαν μεγάλο μέρος της ραχοκοκκαλιάς των στρατών των Ξωτικών. Οι πρόσφυγες του Ελέντιλ απ' το Νούμενορ, μαζί με τους Ντουνεντάιν που είχαν φύγει για τη Μέση-Γη πριν την καταστροφή του Νούμενορ, συντάχθηκαν με τον στρατό του Γκιλ-γκάλαντ, πολιορκώντας τελικά τον Σκοτεινό Πύργο. Στη συνέχεια της μάχης ήρθε ο ίδιος ο Σάουρον και πάλεψε με τον Γκιλ-γκάλαντ και τον Ελέντιλ. Οι δύο βασιλιάδες τον νίκησαν, αλλά πέθαναν στην πορεία. Στη συνέχεια, ο Ισίλντουρ, ο γιος του Ελέντιλ, έκοψε το Δαχτυλίδι από το χέρι του Σάουρον, ο οποίος ήταν νικημένος για ένα διάστημα.

Μετά τον Πόλεμο της Τελευταίας Συμμαχίας και τον θάνατο του Γκιλ-γκάλαντ, ο πληθυσμός του Λίντον είχε μειωθεί από τον μακρύ και αιματηρό πόλεμο με τον Σάουρον. Με την απώλεια του Βασιλιά τους το μεγαλύτερο μέρος των Νόλντορ, αλλά και πολλοί από τους Σίνταρ, έφυγαν για το Βάλινορ και το Λίντον ερήμωσε. Η διακυβέρνησή του πέρασε στον Κίρνταν τον Ναυπηγό, που είχε καταγωγή απ' τους Σίνταρ, και έτσι η γραμμή των Βασιλιάδων των Νόλντορ στη Μέση-Γη έφτασε στο τέλος της. Μετά τον πόλεμο, πολλά Ξωτικά άρχισαν να πηγαίνουν στα Γκρίζα Λιμάνια και να φεύγουν για το Βάλινορ, μειώνοντας ακόμη περισσότερο τον πληθυσμό του Λίντον. Ο Κίρνταν συνέχισε τη ναυπήγιση πλοίων και είχε πολύ δουλειά κατασκευάζοντας τα καράβια που θα πήγαιναν τα Ξωτικά στη Δύση. Το βασίλειο, ωστόσο, άρχισε να συρρικνώνεται καθώς τα πλοία συνέχιζαν να πλέουν.

Ο Μάγος-Βασιλιάς της Άνγκμαρ επιτέθηκε στο Βασίλειο της Άρνορ τον 13ο αιώνα της Τρίτης Εποχής. Το Λίντον έστειλε όποια βοήθεια μπορούσε στους Ντουνεντάιν αλλά, μετά από πολλά χρόνια, το Βόρειο Βασίλειο έπεσε. Οι Ντουνεντάιν πήγαν στην εξορία και το βασίλειο του Λίντον συρρικνώθηκε γρήγορα σε ένα ασφαλές λιμάνι για τα Ξωτικά της Μέσης-Γης. Μέχρι την εποχή του Πολέμου του Δαχτυλιδιού, ήταν μια σκιά της παλιάς του δόξας, και μόνο τα Γκρίζα Λιμάνια είχαν τακτική κίνηση και δραστηριότητα. Μετά την ήττα του Σάουρον, τα τελευταία Ξωτικά άρχισαν να φεύγουν για το Βάλινορ, και ο Κίρνταν παρέμεινε εκεί και στην Τέταρτη Εποχή, περιμένοντας το τελευταία πλοίο για να φύγει και ο ίδιος δυτικά.