Αμάντιλ

Ο Amandil ήταν ο πατέρας του Elendil του Ψηλού, ο ηγέτης των Πιστών στο Númenor κι ο 18ος και τελευταίος Άρχοντας του Andúnie. Όπως και οι πρόγονοί του, ο Amandil ήταν ο ηγέτης των Πιστών, εκείνων των Ανθρώπων του Númenor που εξακολουθούσαν να αγαπούν τους Valar, σε αντίθεση με τους Βασιλείς. Η ζωή του ως Άρχοντας του Andúnie κι ως ένας από τους Πιστούς, δημιούργησε τους Υψηλούς Βασιλείς της Gondor και της Arnor, οι οποίοι επέζησαν μέσω των Dúnedain της Μέσης-Γης, φτάνοντας μέχρι τον Aragorn II. Μετά την Πτώση του Númenor, ο γιος του Amandil, ο Elendil, ίδρυσε τα Βασίλεια των Númenóreans στην Εξορία. Amandil σημαίνει "Αυτός που αγαπά το Aman" στην Quenya.

 
Όταν ήταν νέος, ο Αμάντιλ ήταν πολύ καλός φίλος του Αρ-Φαραζόν, ο οποίος - ως Βασιλιάς - τον κράτησε στο Συμβούλιό του. Ο Αμάντιλ κέρδισε επίσης νωρίς την φήμη του ισχυρού ναυτικού, και τιμήθηκε από πολλούς λόγω της μεγάλης αριστοκρατίας του οίκου του. Ωστόσο, αφότου ο Αρ-Φαραζόν έπλευσε στη Μέση-Γη κι έπιασε αιχμάλωτο τον Σάουρον, ο υποτιθέμενος αιχμάλωτος κατάφερε και έφερε σταδιακά τον βασιλιά με το μέρος του. Βλέποντας τη χάρη που δόθηκε στον Σάουρον, όλοι οι Σύμβουλοι του Βασιλιά, εκτός από τον Αμάντιλ, άρχισαν να καλοπιάνουν τον πρώην αιχμάλωτο, ο οποίος άσκησε επιρροή στον Βασιλιά και τους οπαδούς του να αρχίσουν να λατρεύουν τον Μέλκορ. Ο Αμάντιλ αποδεσμεύτηκε από το Συμβούλιο και αποσύρθηκε στη Ρόμεννα, όπου συγκέντρωσε κρυφά όλους τους Πιστούς.

Όταν ο Αμάντιλ έμαθε για τους σκοπούς του Βασιλιά να επιτεθεί στον Άμαν, τρομοκρατήθηκε. Προαισθανόμενος την μοίρα του Νούμενορ, κάλεσε τον γιο του, τον Ελέντιλ, και του αποκάλυψε το σχέδιό του να πλεύσει στη Δύση για να ζητήσει βοήθεια από τον Μάνγουε. Ο Αμάντιλ, από φόβο μην τιμωρηθεί εκείνος και ο οίκος του, έκανε τις προετοιμασίες του μυστικά. Συμβούλεψε τον Ελέντιλ να προετοιμάσει τα πλοία στο λιμάνι της Ρόμεννα, ώστε να μπορέσουν να ξεφύγουν όταν θα έφτανε η ώρα. Όταν αναχώρησε, ο Αμάντιλ προσποιήθηκε ότι πήγαινε ανατολικά, προτού γυρίσει για να κατευθυνθεί προς τα δυτικά. Πήρε μαζί του τρεις έμπιστους υπηρέτες, αλλά κανείς τους δεν επέστρεψε ποτέ και δεν ξανακούστηκαν νέα για κανέναν τους.

Δεν είναι γνωστό αν το ταξίδι του Αμάντιλ ήταν επιτυχές, αλλά αμέσως μετά την Καταστροφή του Νούμενορ, ένα μεγάλο κύμα μετέφερε με ασφάλεια τα πλοία του Ελέντιλ στη Μέση-Γη, υποδηλώνοντας ενδεχομένως ότι οι παρακλήσεις του εισακούστηκαν.