Άρνορ

H Arnor, γνωστή και ως Βόρειο Βασίλειο, ήταν το βασίλειο των Dúnedain που βρισκόταν στη γη του Eriador στη Μέση-Γη. Ιδρύθηκε από τον Elendil μετά την διαφυγή του από τον Καταποντισμό του Numenor. Ήταν η αρχική έδρα του Υψηλού Βασιλιά της Arnor που κυβερνούσε τόσο την Arnor όσο και την Gondor. Συνδέθηκε με τους Υψηλούς Βασιλείς της Γραμμής του Elendil, η βασιλεία της οποίας αποκαταστάθηκε με την στέψη του Εlessar, μετά τον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού, στο ξεκίνημα της Τέταρτης Εποχής. Arnor σημαίνει "Γη του Βασιλιά" στη Sindarin.

Η Άρνορ ιδρύθηκε το 3320 της Δεύτερης Εποχής από τον Ελέντιλ, ενώ οι γιοί του, Ισίλντουρ και Ανάριον, ίδρυσαν το νότιο βασίλειο της Γκόντορ την ίδια εποχή. Και τα δύο βασίλεια είναι γνωστά ως "Τα Βασίλεια των Ντουνεντάιν στην Εξορία". Στις μέρες της δόξας της, η Άρνορ περιλάμβανε σχεδόν ολόκληρη την περιοχή του Ερίαντορ μεταξύ των ποταμών Μπρούινεν και Γκουαθλό στα ανατολικά (ανατολικά των οποίων ήταν το Ρίβεντελ), και τον Λούν στα δυτικά (δυτικά του οποίου ήταν το Λίντον). Περιλάμβανε επίσης το Μπρι και την περιοχή που αργότερα θα γινόταν γνωστή ως Σάιρ. Ο πληθυσμός της Άρνορ περιλάμβανε τους Ντουνεντάιν στις δυτικές κεντρικές περιοχές και τους μικτούς ή αυτόχθονες πληθυσμούς. Η αρχική πρωτεύουσα ήταν η Αννούμινας κοντά στη λίμνη Νενούιαλ, ενώ το βασίλειο περιλάμβανε πόλεις όπως τις Φόρνοστ, Θάρμπαντ και Λοντ Ντάερ, αλλά και παρατηρητήρια όπως το Άμον Σούλ και το Ελοστίριον.

Ο δεύτερος βασιλιάς της Άρνορ, ο Ισίλντουρ (επίσης βασιλιάς της Γκόντορ), σκοτώθηκε το έτος 2 της Τρίτης Εποχής από Ορκς στην καταστροφική Μάχη των Γκλάντεν Φιλντς. Οι τρεις μεγαλύτεροι γιοι του σκοτώθηκαν μαζί του, αλλά ο τέταρτος και νεότερος, ο Βαλάντιλ, επέζησε κι έγινε Βασιλιάς της Άρνορ. Επειδή ο Βαλάντιλ και οι κληρονόμοι του δεν διεκδίκησαν το θρόνο της Γκόντορ, τα Βασίλεια χωρίστηκαν. 

Για αρκετούς αιώνες, οι ηγέτες της Άρνορ διατήρησαν τον τίτλο του Υψηλού Βασιλιά, ακολουθώντας την πεπατημένη του Ελέντιλ, ο οποίος κυβερνούσε την Άρνορ, ενώ ταυτόχρονα είχε κυριαρχία πάνω στη Γκόντορ. Στην Γκόντορ, αντίθετα, ο αρχηγός ήταν απλά Βασιλιάς. Εντούτοις, ο Βαλάντιλ και οι διάδοχοί του δεν έκαναν ποτέ καμία σοβαρή προσπάθεια να διεκδικήσουν την κυριαρχία της Γκόντορ, έτσι ώστε, μετά τον θάνατο του Ισίλντουρ, τα δύο βασίλεια συνέχισαν ως ίσα κι ανεξάρτητα κράτη.

Μετά το θάνατο του δεκάτου βασιλιά της, του Εαρέντουρ, το 861, η Άρνορ χτυπήθηκε από εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των τριών γιων του. Ο μεγαλύτερος γιος, ο Αμλάιθ, διεκδίκησε την Βασιλεία όλης της Άρνορ, αλλά περιορίστηκε μόνο στην διακυβέρνηση του Αρθεντάιν, ενώ οι άλλοι γιοι ίδρυσαν τα βασίλεια του Κάρντολαν και του Ρουδάουρ.

Με τη νίκη στον Πόλεμο της Τελευταίας Συμμαχίας, η δύναμη της Άρνορ φαινόταν να έχει φτάσει στο απόγειό της. Ο Βασιλιάς της Άρνορ είχε την κυριαρχία όλης της γης από τον Κόλπο του Φορόχελ ως τα νότια σύνορα του Ιθίλιεν, και από τα Γαλάζια Βουνά μέχρι τα Βουνά της Σκιάς. Στην πραγματικότητα όμως η δύναμή της είχε εξαντληθεί σοβαρά από τον πόλεμο και την Πανωλεθρία των Γκλάντεν Φιλντς, και οι Ντουνεντάιν του Βορρά δεν ανέκαμψαν ποτέ από τις απώλειές τους. Οι πρώτοι αιώνες της Τρίτης Εποχής ήταν σχετικά ήσυχοι, αλλά φαίνεται ότι ο πληθυσμός της Άρνορ άρχισε σταδιακά να μειώνεται, ακόμα και σε αυτό το πρώιμο χρονικό διάστημα.

H Άρνορ επαναπροσδιορίστηκε ονομαστικά από τον βασιλιά του Αρθεντάιν, τον Άργκελεμπ Α', όταν το Κάρντολαν τοποθετήθηκε υπό την κυριαρχία του Αρθεντάιν. Ωστόσο, ακόμη και το Αρθεντάιν καταστράφηκε τελικά. Ο πληθυσμός της Άρνορ μειώθηκε κυρίως από τους πολέμους, αλλά τα Χόμπιτς επέζησαν στο Σάιρ, οι Άνθρωποι επέζησαν στο Μπρι και ίσως και σε άλλα χωριά, ενώ οι Ντουνεντάιν της Άρνορ δημιούργησαν νέα σπίτια νότια του Ρίβεντελ, όπου μερικοί από αυτούς έγιναν γνωστοί ως οι Φύλακες του Βορρά.

Στις αρχές της Τέταρτης Εποχής, ο Άραγκορν, ως Βασιλιάς Ελέσσαρ, επανίδρυσε το Βασίλειο της Άρνορ ως κομμάτι του Επανενωμένου Βασιλείου, κι έκανε την Αννούμινας ξανά πρωτεύουσα. Μετά την πτώση του Σάουρον, η Άρνορ ήταν και πάλι ασφαλής για τους Ανθρώπους, και παρόλο που είχε λιγότερο πληθυσμό από ό,τι η Γκόντορ στο Νότο, με τον καιρό έγινε και πάλι πυκνοκατοικημένη, ακόμη κι όταν συρρικνώθηκε λόγω της ανεξαρτησίας του Σάιρ.