Η Tirion ήταν η πόλη των Noldor στο Valinor, στο Aman. Ήταν εκεί όπου κυβέρνησε ο Finwë και εκεί όπου έζησαν οι γιοι του, Fëanor, Fingolfin και Finarfin. Tirion στην Quenya σημαίνει "παρατηρητήριο".
Ο καταπράσινος λόφος του Τούνα βρισκόταν στην κοιλάδα του Καλακίρυα (μεταφράζεται από την Quenya ως «η σχισμή του Φωτός»), το μόνο πέρασμα μέσα από τα βουνά Πελόρι. Πάνω στην κορυφή του λόφου είχαν τα Ξωτικά τη μεγαλύτερη αποικία τους στα δυτικά της θάλασσας. Οι τοίχοι ήταν λευκοί και άσπρες κρυστάλλινες σκάλες ανέβαιναν από την εύφορη γη στις μεγάλες πύλες, ενώ η άμμος στους δρόμους λέγεται ότι ήταν κόκκοι διαμαντιού. Στο κέντρο της πόλης κυριαρχούσε ο πύργος του Ίνγκουε (ο Mindon Eldaliéva), του οποίου τα ασημένια φανάρια έλαμπαν πέρα μακρυά στη θάλασσα. Κάτω από τον πύργο ήταν το σπίτι του Φίνγουε, του πρώτου Υψηλού Βασιλιά των Νόλντορ. Εκεί, επίσης, ήταν η Μεγάλη Πλατεία, όπου άνθισε το λευκό δέντρο Γκαλαθίλιον, και αργότερα το μέρος όπου έδωσε ο Φέανορ τον περίφημο Όρκο του.
Αφότου οι περισσότεροι από τους Βάνυαρ εγκαταστάθηκαν στο Βάλινορ, η ηγεσία της Τίριον δόθηκε στον Φίνγουε. Ακολούθησαν πολλά χρόνια ευδαιμονίας, μέχρι που η Τίριον κλονίστηκε από τον πρωτότοκο γιο του βασιλιά, τον Φέανορ. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του από τα χέρια του Μέλκορ και την κλοπή των πιο πολύτιμων πετραδιών του, των Σίλμαριλς, ο Φέανορ συγκάλεσε τους Νόλντορ στη Μεγάλη Πλατεία, όπου προέτρεψε τα Ξωτικά να φύγουν μαζί του για τη Μέση-Γη ώστε να εκδικηθούν τη δολοφονία του βασιλιά τους και να πάρουν πίσω τα Σίλμαριλς, και, εντέλει, να δούν ότι οι ζωές τους στην Τίριον ήταν απλά μια φυλακή μέσα στην οποία τους έβαλαν οι Βάλαρ. Στο τέλος, όταν ο Φέανορ αναχώρησε για τη Μέση-Γη μαζί με τα αδέρφια του και τα παιδιά του, ελάχιστοι έμειναν πίσω, αν και μερικοί ακολούθησαν απρόθυμα το νέο βασιλιά τους, και κάποιοι αμέσως μετά ακολούθησαν τον Φινάρφιν και επέστρεψαν πίσω στην Τίριον.
Σχεδόν 600 χρόνια πέρασαν προτού αναφερθεί ξανά η Τίριον στη μυθολογία. Όταν όλα τα βασίλεια των Ξωτικών στην Μέση-Γη έγιναν ερείπια, ο Εαρέντιλ, που ήταν μισός-Ξωτικό (πατέρας του Έλροντ), κατέπλευσε στο δυτικά σε αναζήτηση του Βάλινορ ώστε να ζητήσει τη βοήθεια των Βάλαρ στον πόλεμο εναντίον του Μόργκοθ. Ο Εαρέντιλ έφτασε στην Τίριον τη μέρα που γινόταν μια γιορτή στο Βάλινορ και βρήκε την πόλη άδεια, και όταν είχε γυρίσει την πλάτη του στην πόλη και άρχισε να επιστρέφει πίσω, τον πλησίασε ο Έονγουε, ο κήρυκας των Βάλαρ.
Περισσότερα από 3.000 χρόνια ακολούθησαν προτού δουν για πρώτη φορά την Τίριον μάτια θνητού, όταν ο 25ος και τελευταίος βασιλιάς του Νούμενορ, Αρ-Φαραζόν, μαζί με τους στρατιώτες του, εξαπατημένοι από τον Σάουρον, έφτασαν στις ακτές του Έλνταμαρ και στρατοπέδευσαν γύρω από το Τούνα, το οποίο άδειασε όταν έφυγαν τα Ξωτικά. Όταν οι Άνθρωποι του Νούμενορ θάφτηκαν κάτω από λόφους που έπεσαν, η Τίριον, μαζί με όλους τους Αθάνατους Τόπους, έμειναν κρυφοί από τους θνητούς για πάντα.
Ο καταπράσινος λόφος του Τούνα βρισκόταν στην κοιλάδα του Καλακίρυα (μεταφράζεται από την Quenya ως «η σχισμή του Φωτός»), το μόνο πέρασμα μέσα από τα βουνά Πελόρι. Πάνω στην κορυφή του λόφου είχαν τα Ξωτικά τη μεγαλύτερη αποικία τους στα δυτικά της θάλασσας. Οι τοίχοι ήταν λευκοί και άσπρες κρυστάλλινες σκάλες ανέβαιναν από την εύφορη γη στις μεγάλες πύλες, ενώ η άμμος στους δρόμους λέγεται ότι ήταν κόκκοι διαμαντιού. Στο κέντρο της πόλης κυριαρχούσε ο πύργος του Ίνγκουε (ο Mindon Eldaliéva), του οποίου τα ασημένια φανάρια έλαμπαν πέρα μακρυά στη θάλασσα. Κάτω από τον πύργο ήταν το σπίτι του Φίνγουε, του πρώτου Υψηλού Βασιλιά των Νόλντορ. Εκεί, επίσης, ήταν η Μεγάλη Πλατεία, όπου άνθισε το λευκό δέντρο Γκαλαθίλιον, και αργότερα το μέρος όπου έδωσε ο Φέανορ τον περίφημο Όρκο του.
Αφότου οι περισσότεροι από τους Βάνυαρ εγκαταστάθηκαν στο Βάλινορ, η ηγεσία της Τίριον δόθηκε στον Φίνγουε. Ακολούθησαν πολλά χρόνια ευδαιμονίας, μέχρι που η Τίριον κλονίστηκε από τον πρωτότοκο γιο του βασιλιά, τον Φέανορ. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του από τα χέρια του Μέλκορ και την κλοπή των πιο πολύτιμων πετραδιών του, των Σίλμαριλς, ο Φέανορ συγκάλεσε τους Νόλντορ στη Μεγάλη Πλατεία, όπου προέτρεψε τα Ξωτικά να φύγουν μαζί του για τη Μέση-Γη ώστε να εκδικηθούν τη δολοφονία του βασιλιά τους και να πάρουν πίσω τα Σίλμαριλς, και, εντέλει, να δούν ότι οι ζωές τους στην Τίριον ήταν απλά μια φυλακή μέσα στην οποία τους έβαλαν οι Βάλαρ. Στο τέλος, όταν ο Φέανορ αναχώρησε για τη Μέση-Γη μαζί με τα αδέρφια του και τα παιδιά του, ελάχιστοι έμειναν πίσω, αν και μερικοί ακολούθησαν απρόθυμα το νέο βασιλιά τους, και κάποιοι αμέσως μετά ακολούθησαν τον Φινάρφιν και επέστρεψαν πίσω στην Τίριον.
Σχεδόν 600 χρόνια πέρασαν προτού αναφερθεί ξανά η Τίριον στη μυθολογία. Όταν όλα τα βασίλεια των Ξωτικών στην Μέση-Γη έγιναν ερείπια, ο Εαρέντιλ, που ήταν μισός-Ξωτικό (πατέρας του Έλροντ), κατέπλευσε στο δυτικά σε αναζήτηση του Βάλινορ ώστε να ζητήσει τη βοήθεια των Βάλαρ στον πόλεμο εναντίον του Μόργκοθ. Ο Εαρέντιλ έφτασε στην Τίριον τη μέρα που γινόταν μια γιορτή στο Βάλινορ και βρήκε την πόλη άδεια, και όταν είχε γυρίσει την πλάτη του στην πόλη και άρχισε να επιστρέφει πίσω, τον πλησίασε ο Έονγουε, ο κήρυκας των Βάλαρ.
Περισσότερα από 3.000 χρόνια ακολούθησαν προτού δουν για πρώτη φορά την Τίριον μάτια θνητού, όταν ο 25ος και τελευταίος βασιλιάς του Νούμενορ, Αρ-Φαραζόν, μαζί με τους στρατιώτες του, εξαπατημένοι από τον Σάουρον, έφτασαν στις ακτές του Έλνταμαρ και στρατοπέδευσαν γύρω από το Τούνα, το οποίο άδειασε όταν έφυγαν τα Ξωτικά. Όταν οι Άνθρωποι του Νούμενορ θάφτηκαν κάτω από λόφους που έπεσαν, η Τίριον, μαζί με όλους τους Αθάνατους Τόπους, έμειναν κρυφοί από τους θνητούς για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου