Η Τελευταία Συμμαχία Ξωτικών & Ανθρώπων - Ο Πόλεμος της Τελευταίας Συμμαχίας

Ο Πόλεμος της Τελευταίας Συμμαχίας ήταν ο πόλεμος στα τέλη της Δεύτερης Εποχής, κατά την οποία η Τελευταία Συμμαχία Ξωτικών και Ανθρώπων, η μεγαλύτερη δύναμη που συντάχθηκε ποτέ στη Μέση-Γη μετά τον Στρατό του Βάλινορ στον Πόλεμο της Οργής, και που σχηματίστηκε το 3430 της Δεύτερης Εποχής ως απάντηση στην καταστροφική απειλή του Sauron, προχώρησε εναντίον του Barad-dûr, του φρουρίου του Σκοτεινού Άρχοντα στη Mordor. Εντελώς ανέλπιστα, ήταν νικητές, αλλά όταν το Ένα Δαχτυλίδι δεν καταστράφηκε, ο Sauron ανέκτησε ξανά τις δυνάμεις του στην Τρίτη Εποχή κι επέστρεψε.

Η Τελευταία Συμμαχία ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική συμμαχία στην οποία συμμετείχαν όλοι οι Ελεύθεροι Λαοί του κόσμου ενωμένοι κάτω από ένα λάβαρο, κι ο μόνος πόλεμος μεγάλης κλίμακας που έγινε ως τις ημέρες της κορύφωσης του Πολέμου του Δαχτυλιδιού, μια Εποχή αργότερα. Μετά από αυτόν τον Πόλεμο, τα Ξωτικά δεν κατάφεραν ποτέ ξανά να επιφέρουν μια τόσο μεγάλη και ισχυρή επίδειξη δύναμης στον πόλεμο.

Ο Σάουρον αντιμαχόταν με τα Ξωτικά για την κυριαρχία της Μέσης-Γης για πάνω από 1200 χρόνια. Φοβούμενος την εγκαθίδρυση των ισχυρών βασιλείων στην εξορία, Άρνορ και Γκόντορ, από τους μισητούς εχθρούς του, τους Ντουνεντάιν, ο Σάουρον έκανε μια προληπτική επίθεση στη Γκόντορ το 3429 της Δεύτερης Εποχής. Σε απάντηση, ο Ελέντιλ, ο Υψηλός Βασιλιάς των Ντουνεντάιν, έκανε Συμμαχία με τον Γκιλ-γκάλαντ, τον Υψηλό Βασιλιά των Νόλντορ, για να αποκρούσουν την επίθεση του Σάουρον. Tον Ελέντιλ και τον Γκιλ-γκάλαντ βοήθησε επίσης o Λαός του Ντούριν. Λέγεται ότι ο Ελέντιλ δέσμευσε τη Συμμαχία με έναν όρκο και επικαλέστηκε τον Έρου ως μάρτυρα. Το όνομα του Έρου πολύ σπάνια επικαλούταν σε όρκο και μεταξύ των Νουμενόριανς θεωρήθηκε ότι μόνο ο βασιλιάς θα μπορούσε να τον καλέσει.

Επειδή ο Ελέντιλ και ο Γκιλ-γκάλαντ είχαν πάρει την πρωτοβουλία, είχαν όλο το χρόνο στη διάθεσή τους ώστε να προετοιμαστούν για τη Μάχη του Ντάγκορλαντ. Και οι δύο βασιλιάδες πέρασαν δύο χρόνια συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις τους. Ο Ελέντιλ και ο Ισίλντουρ συναντήθηκαν με τον Γκιλ-γκάλαντ στο παρατηρητήριο του Άμον Σούλ και μαζί οδήγησαν τους στρατούς τους στο Ρίβεντελ, όπου ενώθηκαν με τον Έλροντ και την ομάδα του. Στο Ρίβεντελ πέρασαν άλλα τρία χρόνια κάνοντας σχέδια, σφυρηλατώντας όπλα και κάνοντας εκπαίδευση για τη μεγάλη μάχη που είχαν μπροστά τους. Ταξίδεψαν νότια συγκεντρώνοντας Ξωτικά με επικεφαλής τον Ορόφερ και τον Αμντίρ, τους βασιλιάδες του Πράσινου Δάσους και του Λόριεν αντίστοιχα, και τελικά ενώθηκαν με το στρατό των Νουμενόριανς από τη Γκόντορ με επικεφαλής τον Ανάριον, τον αδελφό του Ισίλντουρ.

Η μεγαλύτερη και πιο καθοριστική μάχη έγινε πριν τη Μόρντορ, στην Πεδιάδα του Ντάγκορλαντ, όπου η Τελευταία Συμμαχία κατέστρεψε την κύρια δύναμη του Σάουρον. Παρά τη μεγάλη νίκη, πολλοί χάθηκαν, συμπεριλαμβανομένων και των βασιλέων Αμντίρ και Ορόφερ λόγω της δυσχέρειάς τους να ακολουθήσουν τις ανώτατες διαταγές του Γκιλ-γκάλαντ, και όρμησαν πρόωρα στον εχθρό. Πολλά Σίλβαν Ξωτικά σκοτώθηκαν επίσης μαζί με τον Ορόφερ, και το ίδιο πολλά Ξωτικά και Άνθρωποι. Ο στρατός του Ορόφερ έπεσε μπροστά στη Μαύρη Πύλη, αλλά ο Αμντίρ και ο στρατός του οπισθοχώρησαν μέχρι τους Βάλτους των Νεκρών όπου σφάχτηκαν. Τα σώματα αυτών των Ξωτικών παρέμεναν διατηρημένα σε αυτούς τους Βάλτους όταν ο Φρόντο και ο Σαμ πέρασαν από εκεί με το Γκόλουμ.

Μετά από αυτή τη μάχη, η Μαύρη Πύλη ρίχτηκε από το πλήθος των Ανθρώπων και των Ξωτικών που ακολούθησαν τον Γκιλ-γκάλαντ και τον Ελέντιλ και ξεκίνησε η επταετής πολιορκία του Μπαράντ-ντούρ, κατά την οποία ο Ανάριον, ο γιος του Ελέντιλ και ο άρχοντας της Μίνας Άνορ, σκοτώθηκε από ένα βράχο που έριξε ένας καταπέλτης από το Μπαράντ-ντούρ. Λέγεται ότι ο Ανάριον και ο στρατός του είχαν φτάσει μέχρι τις πύλες του Μπαράντ-ντούρ χωρίς τη βοήθεια των άλλων στρατευμάτων, αλλά μόλις έπεσε ο Ανάριον, ο στρατός εντάχθηκε στον κύριο στρατό υπό τις διαταγές του Ελέντιλ. Ο πόλεμος τελείωσε όταν ο ίδιος ο Σάουρον βγήκε και πολέμησε τον Γκιλ-γκάλαντ, ενώ στη συνέχεια στη μάχη προσχώρησε και ο Ελέντιλ και, αν και οι δυο τους έπεσαν, κατάφεραν να ρίξουν τον Σάουρον κάτω. Τότε ο Ισίλντουρ έκοψε το Ένα Δαχτυλίδι από το χέρι του Σάουρον, διασκορπίζοντας το πνεύμα του.

Μετά από αυτή την ήττα του Σάουρον έγιναν πολλά αξιοσημείωτα γεγονότα. Καταρχάς η μάχη έκλεισε την Δεύτερη Εποχή και ξεκίνησε η Τρίτη Εποχή. Έπειτα η Υψηλή Βασιλεία των Ντουνεντάιν πέρασε στον Ισίλντουρ, τον γιο του Ελέντιλ, ωστόσο, ο θάνατος του Γκιλ-γκάλαντ έληξε τη γραμμή των Υψηλών Βασιλέων των Νόλντορ και οι τίτλοι του Βασιλιά του Λίντον και του Υψηλού Βασιλιά των Ξωτικών στη Μέση-Γη έπαψαν να υπάρχουν, επειδή κανείς δεν είχε την εξουσία να τους διεκδικήσει. Επίσης, ο Θράντουιλ και ο Άμροθ έγιναν οι Βασιλείς του Πράσινου Δάσους και του Λοθλόριεν, αντίστοιχα, μετά τους θανάτους των πατεράδων τους, Ορόφερ και Αμντίρ.

Τρία χρόνια μετά τον πόλεμο, ο Ισίλντουρ σκοτώθηκε στα Γκλάντεν Φιλντς και το Δαχτυλίδι χάθηκε στον ποταμό για δυόμισι χιλιετίες, ενώ ο Σάουρον ήταν κρυμμένος κάπου στην Ανατολή κι έγινε γνωστός ως "Νεκρομάντης".