Χάλεθ

H Haleth η Κυνηγός ήταν η κόρη του Haldad, του αρχηγού των Haladin (ένας από τους τρείς Οίκους των Edain), και η δίδυμη αδελφή του Haldar. Όταν έφτασε η ώρα πήρε τη θέση του πατέρα της κι έγινε η ηγέτης των Haladin. Το όνομα Haleth δεν έχει καμία γνωστή σημασία.

Το 375 της Πρώτης Εποχής, οι Χαλάντιν διέσχισαν τα Γαλάζια Βουνά κι εγκαταστάθηκαν στο Θαργκέλιον, τη γη του Ξωτικού Πρίγκηπα Καράνθιρ, στο Ανατολικό Μπελέριαντ. Αφότου ο πατέρας της κι ο δίδυμος αδελφός της, ο Χάλνταρ, σκοτώθηκαν σε μια επιδρομή των Ορκς, η Χάλεθ έγινε η αρχηγός του Οίκου. Κράτησε τους ανθρώπους της ζωντανούς για επτά ημέρες, έως ότου ο Καράνθιρ κατέφτασε με ενισχύσεις κι έδιωξαν τα Ορκς. Εντυπωσιασμένος ο Καράνθιρ από την γενναιότητά της, έκανε την μεγάλη τιμή στην Χάλεθ να προσφέρει στους ανθρώπους της γη στο βορρά, υπό την προστασία των Έλνταρ. Η ίδια, ωστόσο, από περηφάνια κι από επιθυμία να παραμείνει ανεξάρτητη, απέρριψε τη γενναιόδωρη προσφορά και, συγκεντρώνοντας ό,τι απέμεινε από τον λαό της μετά την πολιορκία των Ορκς, τους οδήγησε στο Έστολαντ.

Μπρέθιλ

To Brethil ήταν ένα σύμπλεγμα δασών και το βασίλειο των Haladin κατά την Πρώτη Εποχή της Μέσης-Γης. Το δάσος συνόρευε με το Dorthonion και αποτελούσε το βορειοδυτικό σύνορο του Βασιλείου του Doriath, ευρισκόμενο μεταξύ των ποταμών Teiglin στα δυτικά, και Sirion στα ανατολικά. Αρχικά ήταν μερος του Doriath αλλά βρισκόταν εκτός της Ζώνης της Melian. Το κύριο χαρακτηριστικό του Δάσους ήταν ο λόφος του Amon Obel.

Το Μπρέθιλ ήταν αρχικά μέρος του Ντόριαθ για το μεγαλύτερο μέρος των Χρόνων των Δέντρων. Όταν τέθηκε σε ισχύ η Ζώνη της Μέλιαν, το Δάσος του Μπρέθιλ δεν συμπεριλήφθηκε εντός της και το μεγαλύτερο μέρος του ήταν άστατο. Ο Βασιλιάς Θίνγκολ του Ντόριαθ, ωστόσο, εξακολουθούσε να έχει εκεί την κυριαρχία. Όταν οι Άνθρωποι ήρθαν στο Μπελέριαντ, ο Θίνγκολ έδωσε την άδεια σε μερικούς από εκείνους να μείνουν εκεί με την προϋπόθεση να προστάτευαν τα Περάσματα του Τέιγκλιν. Ήταν στο Μπρέθιλ όπου μετακόμισε ο Οίκος της Χάλεθ αφότου έφυγαν απ' την κατοικία τους ανατολικά του ποταμού Γκέλιον, κατοικώντας κυρίως στον Λόφο του Άμον Όμπελ όπου βρισκόταν το Έφελ Μπράντιρ, το κύριο χαρακτηριστικό του δάσους. Το προστάτευσαν απ' τα Ορκς ως τα τέλη του 5ου αιώνα της Πρώτης Εποχής, όπου μεγάλος αριθμός του πληθυσμού τους χάθηκε, συμπεριλαμβανομένου και του Άρχοντά τους, του Χάντιρ, σε μια επιδρομή του εχθρού. Επιπλέον, κάποιοι Ντρουεντάιν κατοίκησαν επίσης εκεί.

Εντάιν

Οι Edain, που είναι επίσης γνωστοί ως Atanatári, oι Πατέρες των Ανθρώπων, ήταν μια ομάδα Ανθρώπων που ήρθαν στο Beleriand από την Ανατολή, κατά τη διάρκεια της Πολιορκίας της Angband στην Πρώτη Εποχή, κι έγιναν στενοί σύμμαχοι των Ξωτικών. Ήταν οι πρόγονοι των Númenóreans, των Υψηλών Ανθρώπων της Δεύτερης Εποχής.  Edain είναι ο πληθυντικός της λέξης Adan (σε Quenya Atani, Atan) που σημαίνει "Άνθρωπος" στη Sindarin. Κυριολεκτικά σημαίνει Δεύτερος Λαός, και αναφερόταν αρχικά σε όλους τους Ανθρώπους, αλλά αργότερα εφαρμοζόταν μόνο στους Ανθρώπους του Beleriand και στους απογόνους τους. Ο όρος Atani της Quenya κράτησε την παλιά έννοια του. 

 
Οι Εντάιν ήταν ψηλοί, όμορφοι και ισχυροί. Είχαν ευγενή πνεύματα, ήταν δυνατοί στον πόλεμο και απέφευγαν κάθε επαφή με το κακό. Στο Μπελέριαντ αγάπησαν τους Έλνταρ, από τους οποίους έλαβαν γνώση, ενώ εξευγενίστηκαν ακόμη περισσότερο από τις δύο ενώσεις μεταξύ Έλντα και Άνταν: αυτή των Μπέρεν και Λούθιεν, κι εκείνη των Τούορ και Ίντριλ. Η διάρκεια ζωής των Εντάιν πριν από την είσοδό τους στο Μπελέριαντ ήταν πιθανώς γύρω στα 70 χρόνια. Στο Μπελέριαντ αυξήθηκε στα 90, αλλά μερικοί Εντάιν έφτασαν και σε μεγαλύτερη ηλικία. Η γλώσσα τους (τουλάχιστον εκείνων του πρώτου και του τρίτου Οίκου) σχετιζόταν με την Αντουνάικ, αλλά στο Μπελέριαντ, το μεγαλύτερο μέρος των Εντάιν μιλούσε τη Σίνταριν, κι έτσι η γλώσσα των Χαλάντιν ήταν ξένη προς αυτούς.