Ντόριαθ

To Doriath ήταν η γη των Sindar. Ονομαζόταν η Περιφραγμένη Γη, επειδή η βασίλισσά του, η Μelian, το περιέβαλε με μια μαγική Ζώνη, έτσι ώστε κανένας δεν θα μπορούσε να εισέλθει χωρίς την άδεια του βασιλιά Thingol. Το βασίλειο υπήρχε κατά τη διάρκεια του τελευταίου μισού των Χρόνων των Δέντρων και κατά το μεγαλύτερο μέρος της Πρώτης Εποχής των Χρόνων του Ηλίου. Για χιλιάδες χρόνια παρέμεινε χωριστό από τον έξω κόσμο υπό την ηγεσία του βασιλιά Thingol και την προστασία της συζύγου του, της Maia Μelian, μέχρι που συντάχθηκε στον πόλεμο εναντίον του Morgoth και συμμερίστηκε τη μοίρα των Noldor, λόγω του Όρκου του Fëanor.

Το Ντόριαθ ονομάστηκε αρχικά Έγκλαντορ. Βρισκόταν στο μέσον του Μπελέριαντ, ανάμεσα στα Έρεντ Γκόργκοροθ (Τα Βουνά του Τρόμου) στα βόρεια, τους λόφους Άντραμ στα νότια, το Τάλαθ Ντίρνεν στα δυτικά και το Έστολαντ στα ανατολικά. Ήταν ένα βασίλειο από δάση γύρω από τον μεγάλο ποταμό Σίριον, και μέσα σε αυτό ήταν τα δάση Νέλντορεθ (επίσης Taur-na-Neldor), Νίβριμ (το δάσος με τις βελανιδιές) και Ρέγκιον (το κύριο δάσος). Τα δάση του Μπρέθιλ και του Ναν Έλμοθ θεωρούνταν ότι ήταν κάτω από την επιρροή του Θίνγκολ, αν και αυτά δεν ήταν κάτω από τον άμεσο έλεγχό του και επιπλέον βρίσκονταν έξω από τη Ζώνη της Μέλιαν. Ο Βασιλιάς Θίνγκολ του Ντόριαθ, ο Υψηλός Βασιλέας των Σίνταρ, έβλεπε όλο το Μπελέριαντ ως βασίλειό του, από τον Γκέλιον ως τη Μπελέγκαερ. 

Οι Βάνυαρ και οι Νόλντορ είχαν περάσει από εκεί στο Μεγάλο Ταξίδι, και μεταφέρθηκαν στο Τολ Ερεσσέα τη στιγμή που έφτασαν οι Τελέρι. Τότε, ο Άρχοντάς τους, ο Έλγουε, χάθηκε στο Ναν Έλμοθ, και όταν ο Ούλμο επέστρεψε γι' αυτούς, ένα μέρος τους παρέμεινε πίσω. Έγιναν γνωστοί ως Σίνταρ ή Γκρίζα Ξωτικά, και όταν ο Θίνγκολ επέστρεψε έγινε βασιλιάς τους, κυβερνώντας από το Ντόριαθ.

Τα δάση του Νέλντορεθ και του Ρέγκιον βρίσκονταν στο κέντρο του Μπελέριαντ, και ήταν η κατοικία του βασιλιά Θίνγκολ και της Μέλιαν. Ο λαός του ήταν οι Τελέρι που δεν άκουσαν το κάλεσμα των Βάλαρ να περάσουν τη θάλασσα για να φτάσουν στο Βάλινορ. Όλα τα Ξωτικά του Μπελέριαντ, από τους ναυπηγούς υπό την ηγεσία του Κίρνταν στο Φαλάς, ως τους κυνηγούς των Γαλάζιων Βουνών, είχαν τον Θίνγκολ ως κύριό τους. Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων εποχών της Αιχμαλωσίας του Μέλκορ, το Μπελέριαντ είχε ειρήνη. Ωστόσο, μέχρι το τέλος της Πρώτης Εποχής, η Μέλιαν προέβλεψε ότι το κακό δεν θα αργούσε να έρθει, και Θίνγκολ ζήτησε την βοήθεια των Νάνων του Μπέλεγκοστ για την οικοδόμηση μιας πόλης-φρούριο για την προστασία του λαού του. Χτίστηκε λοιπόν, κάτω από το έδαφος, κατά μήκος της νότιας πλευράς του ποταμού Εσγκάλντουιν, το Μένεγκροθ, τα Χίλια Σπήλαια, το οποίο έγινε η πρωτεύουσα του Βασιλείου του Θίνγκολ. 

Η απελευθέρωση του Μέλκορ, η επίθεσή του με την Ουνγκόλιαντ στα Δύο Δέντρα και η φυγή του για τη Μέση-Γη, δυσκόλεψαν την κατάσταση για το Μπελέριαντ. Μετά την αντιπαράθεσή της με τον Μέλκορ (πλέον Μόργκοθ), η Ουνγκόλιαντ εκδιώχθηκε νότια από τους Μπάλρογκς. Λίγο καιρό μετά, οι δυνάμεις του Μόργκοθ άφησαν την Άνγκμπαντ και επιτέθηκαν στο Μπελέριαντ από ανατολή και δύση στην Πρώτη Μάχη του Μπελέριαντ. Στα ανατολικά, ο βασιλιάς Θίνγκολ οδηγήσει τις δυνάμεις του Μπελέριαντ, με τη βοήθεια των Νάντορ υπό τον Ντένεθορ και τα Ξωτικά του Οσσίριαντ, και νίκησαν ολοκληρωτικά τα Όρκς του ανατολικού στρατού. Ο Ντένεθορ σκοτώθηκε στο Άμον Έρεμπ, και μερικοί από τους δικούς του ενώθηκαν με τους Σίνταρ υπό την ηγεσία του Βασιλιά Θίνγκολ. Μετά την επιστροφή του στο Μένεγκροθ, ο Θίνγκολ έμαθε ότι ο δυτικός στρατός του Μόργκοθ έκανε επιδρομή στο Φαλάς. Τότε κάλεσε όλους όσους μπορούσε από το λαό του στο Νέλντορεθ και το Ρέγκιον, ενώ η Μέλιαν χρησιμοποιώντας τη δύναμή της περικύκλωσε την περιοχή με μια μαγική ζώνη προστασίας που ονομάζεται η Ζώνη της Μέλιαν. Η Ζώνη αυτή εμπόδιζε να μπει στο Ντόριαθ κάποιος που είχε λιγότερες δυνάμεις από εκείνη ή που να μην έχει την άδεια του Θίνγκολ. Ωστόσο, με την ενόραση που είχε ως Mάια, η Μέλιαν προέβλεψε ότι μια μέρα θα έρθει κάποιος πιο ισχυρός και θα εισέλθει στο βασίλειο. Τότε, η περιοχή που αρχικά ονομαζόταν Έγκλαντορ, έγινε επίσημα γνωστή ως Ντόριαθ, η Περιφραγμένη Γη.

Πρώτη Εποχή

Όταν οι Νόλντορ επέστρεψαν στη Μέση-Γη κατά την έναρξη της Πρώτης Εποχής, ο Θίνγκολ αρνήθηκε να τους επιτρέψει την είσοδο στο Ντόριαθ, με μόνη εξαίρεση τα παιδιά του Φινάρφιν, οι οποίοι σχετίζονται με αυτόν από τον αδελφό του Όλγουε. Καθ' όλη την υπόλοιπη Πρώτη Εποχή ενώ οι Νόλντορ πολεμούσαν με τον Μόργκοθ, το Ντόριαθ στάθηκε απόμακρο, αρνούμενο να λάβει μέρος στους πολέμους. Τελικά, όμως, ο βασιλιάς Θίνγκολ παρασύρθηκε στη μοίρα των Νόλντορ, όπως ειπώθηκε στην Ωδή της Λέιθιαν, όταν ο Μπέρεν, ο γιος του Μπάραχιρ και άρχοντας του Πρώτου Οίκου των Ανθρώπων, πέρασε από τη Ζώνη της Μέλιαν - όπως είχε προλεχθεί από την ίδια - και έφτασε στο Νέλντορεθ. Συνειδητοποιώντας ο Θίνγκολ ότι η αγαπημένη κόρη, η Λούθιεν, τον είχε ερωτευτεί, είπε ότι δεν θα τους επέτρεπε να παντρευτούν, εκτός και αν ο Μπέρεν έφερνε πίσω ένα Σίλμαριλ από την κορόνα του Σκοτεινού Άρχοντα Μόργκοθ. Έτσι ξεκίνησε η Αποστολή για το Σίλμαριλ. Μετά το πέρας αυτής και αφού ήταν επιτυχής, ο Θίνγκολ είχε στην κατοχή ένα εκ των τριών Σίλμαριλς. Ο Μπέρεν και η Λούθιεν, παντρέυτηκαν και μετά την επιστροφή τους από τους νεκρούς, έφυγαν από το Ντόριαθ για να ζήσουν στο Οσσίριαντ. Μετά την Μάχη των Αμέτρητων Δακρύων, μόνο τρία βασίλεια των Ξωτικών παρέμειναν: η Νάργκοθροντ, η Γκοντόλιν και το Ντόριαθ, αν και η Νάργκοθροντ έπεσε αμέσως μετά.

Φοβούμενη ότι οι Ανατολίτες θα έπιαναν αιχμάλωτο τον μοναχογιό της, τον Τούριν, η Μόργουεν τον έστειλε στο Ντόριαθ όπου θα ήταν ασφαλής μέχρι την ενηλικίωσή του. Όταν ενηλικιώθηκε εκείνος έφυγε από εκεί. Αργότερα η μητέρα και η αδελφή του, η Μόργουεν και η Νίενορ, έζησαν εκεί, μέχρι που χάθηκαν. Ο Χούριν, ο οποίος πιάστηκε αιχμάλωτος στη Μάχη των Αμέτρητων Δακρύων και αφέθηκε ελεύθερος από την Άνγκμπαντ μετά το θάνατο του γιου του Τούριν, ανάκτησε το Ναουγκλάμιρ από τα ερείπια της Νάργκοθροντ. Ταξιδεύοντας στο Ντόριαθ, το έριξε στα πόδια του Θίνγκολ. Η Μέλιαν τον επέπληξε, και ο Χούριν, θεραπευμένος πλέον από την τρέλα του Μόργκοθ από την Μέλιαν, σήκωσε το Ναουγκλάμιρ και το πρόσφερε στον Θίνγκολ πριν αναχωρήσει από το Ντόριαθ και εξαφανιστεί από την ιστορία.

Η Πτώση του Ντόριαθ

Ο Χούριν έφερε το θησαυρό της Νάργκοθροντ στο Ντόριαθ μετά την πτώση του βασιλείου του Φίνροντ, και ο Θίνγκολ ανέθεσε τους Νάνους του Νόγκροντ να ενώσουν το Σίλμαριλ που έφεραν Μπέρεν και η Λούθιεν με το Ναουγκλάμιρ, το Περιδέραιο των Νάνων. Μόλις ολοκληρώθηκε το κόσμημα ο Θίνγκολ έκανε την κίνηση να το πάρει και να το φορέσει. Οι Νάνοι τον σταματήσαν, απαιτώντας το ως πληρωμή και ο Θίνγκολ τους επέπληξε με υπεροπτικά λόγια. Οι Νάνοι του επιτέθηκαν, τον σκότωσαν, έκλεψαν το περιδέραιο και προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς σκοτώθηκαν και το Ναουγκλάμιρ ανακτήθηκε. Η Μέλιαν στη συνέχεια, είπε στον Μάμπλουνγκ να ειδοποιήσει τον Μπέρεν, και βαθιά θλιμμένη έφυγε για το Βάλινορ και μαζί της έφυγε και η προστατευτική της Ζώνη, αφήνωντας το βασίλειο ανυπεράσπιστο. Έτσι τελείωσε η παλαιά ευδαιμονία που βασίλεψε στο Ντόριαθ για χιλιάδες χρόνια, και τα πράγματα δεν θα ήταν ποτέ ξανά τα ίδια.

Δύο Νάνοι που ξέφυγαν από το Ντόριαθ ανέφεραν στον βασιλιά τους στο Νόγκροντ μια διαστρεβλωμένη εκδοχή των γεγονότων. Οι Νάνοι του Νόγκροντ μαζέψαν στρατό και επιτέθηκαν στο Ντόριαθ σε αντίποινα. Η σφαγή ήταν μεγάλη και από τις δύο πλευρές, αλλά οι Νάνοι στο τέλος νίκησαν. Το Μένεγκροθ λεηλατήθηκε και πολλοί έχασαν τη ζωή τους, και εντέλει οι Νάνοι ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής φορτωμένοι με τα λάφυρα του πολέμου, συμπεριλαμβανομένου και του Ναουγκλάμιρ. Στο Σαρν Άθραντ δέχτηκαν επίθεση από τις δυνάμεις των Πράσινων Ξωτικών με επικεφαλής τον Μπέρεν, ο οποίος, με τη βοήθεια των Εντς του Οσσίριαντ, εξολόθρευσε τους Νάνους και πήρε πίσω το Σίλμαριλ.  

Ο Ντίορ Ελουχίλ, γιος του Μπέρεν και της Λούθιεν και κληρονόμος του Θίνγκολ, επέστρεψε στο Ντόριαθ με τη σύζυγό του Νίμλοθ, τους δύο γιους τους Ελουρέντ και Ελουρίν, και την κόρη τους Έλγουινγκ. Ο ίδιος αρχίζει την ανοικοδόμηση του βασιλείου και εν ολίγοις αποκαταστάθηκε. Ο Μπέρεν έδωσε το Ναουγκλάμιρ στη Λούθιεν, η οποία το φόρεσε. Ωστόσο, οι δυό τους σύντομα πέθαναν για δεύτερη φορά, αφήνοντας τον κόσμο για πάντα. Το Ναουγκλάμιρ και το Σίλμαριλ δόθηκαν στον Ντίορ. Λίγο μετά, οι γιοί του Φέανορ, ακολουθώντας τον Όρκο τους, απαίτησαν την επιστροφή του Σίλμαριλ. Ο Ντίορ αρνήθηκε και οι γιοι του Φέανορ εισέβαλαν στο Ντόριαθ, όπου και πραγματοποιήθηκε η Δεύτερη Αδελφοκτονία. Οι Κέλεγκορμ, Κουρούφιν και Καράνθιρ σκοτώθηκαν, όπως και οι Ντίορ, Νίμλοθ, Έλουρεντ και Έλουριν. Ο λαός του Ντόριαθ σκοτώθηκε ή διασκορπίστηκε, ενώ η Έλγουινγκ πήρε το Ναουγκλάμιρ και ξέφυγε με όσους απέμειναν από το Ντόριαθ για τις εκβολές του Σίριον. Το Ντόριαθ δεν ξαναχτίστηκε ποτέ και παρέμεινε εγκαταλελειμμένο και ακατοίκητο, μέχρι που βυθίστηκε μαζί με το μεγαλύτερο μέρος του υπολοίπου Μπελέριαντ.