Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα girdle of melian. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα girdle of melian. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η Ζώνη της Μέλιαν

Η Ζώνη της Melian, γνωστή και ως το Πέπλο της Melian, ή απλώς το Πέπλο, ήταν ένας μαγικός φράχτης που περιέβαλλε το βασίλειο του Βασιλιά Thingol, το Doriath, καθ' όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του, δημιουργημένος από τη Βασίλισσά του, την Maia Melian, εμποδίζοντας την είσοδο στη γη του χωρίς τη θέλησή του και τη συγκατάθεσή του. Ο Beren ήταν o μοναδικός που πέρασε μέσα από τη Ζώνη χωρίς τη γνώση του Βασιλιά και της Βασίλισσας του Doriath. Η προστασία της Ζώνης περιλάμβανε τα τρία δάση του Neldoreth και του Region. Doriath σημαίνει "Περιφραγμένη Γη" ή "Γη της Ζώνης". Κατά συνέπεια, οι Sindar που κατοικούσαν στο Doriath ονομάστηκαν Iathrim, ο "Λαός του Φράχτη".

 
Η Ζώνη
της Μέλιαν δημιουργήθηκε από την Μέλιαν λίγο μετά την Πρώτη Μάχη του Μπελέριαντ, ώστε να εξασφαλίσει ότι το Ντόριαθ θα παρέμενε άθικτο από τις δυνάμεις του εχθρού, προστατεύοντάς το από τη σκοτεινή επιρροή και τα αδιάκριτα μάτια του Μόργκοθ, παρόμοια με τον τρόπο που η Γκαλάντριελ χρησιμοποίησε το Νένυα για να προστατέψει το Λοθλόριεν από τον Σάουρον. Περιέκλειε τα τρία δάση του Νέλντορεθ, του Ρέγκιον, του Νίβριμ και μέρους της γης του Αέλιν-ούιαλ. Όλοι όσοι προσπαθούσαν να περάσουν από αυτή, συγχύστηκαν και περιπλανήθηκαν άσκοπα σαν να χάθηκαν σε έναν ατέλειωτο λαβύρινθο δέντρων, φτάνοντας σε μια κατάσταση όπου το φαγητό τους θα τελείωνε κάποια στιγμή και θα πέθαιναν. Μόνο εκείνοι που είχαν την άδεια του Θίνγκολ ή της Μέλιαν, ή εκείνοι με δύναμη μεγαλύτερη από την Μέλιαν, θα μπορούσαν να περάσουν επιτυχώς μέσα από αυτή. Οι μόνοι καταγεγραμμένοι δύο που έχουν περάσει ενάντια στη θέλησή της ήταν ο Μπέρεν και ο Κάρχαροθ.

Ντόριαθ

To Doriath ήταν η γη των Sindar. Ονομαζόταν η Περιφραγμένη Γη, επειδή η βασίλισσά του, η Μelian, το περιέβαλε με μια μαγική Ζώνη, έτσι ώστε κανένας δεν θα μπορούσε να εισέλθει χωρίς την άδεια του βασιλιά Thingol. Το βασίλειο υπήρχε κατά τη διάρκεια του τελευταίου μισού των Χρόνων των Δέντρων και κατά το μεγαλύτερο μέρος της Πρώτης Εποχής των Χρόνων του Ηλίου. Για χιλιάδες χρόνια παρέμεινε χωριστό από τον έξω κόσμο υπό την ηγεσία του βασιλιά Thingol και την προστασία της συζύγου του, της Maia Μelian, μέχρι που συντάχθηκε στον πόλεμο εναντίον του Morgoth και συμμερίστηκε τη μοίρα των Noldor, λόγω του Όρκου του Fëanor.


Το Ντόριαθ ονομάστηκε αρχικά Έγκλαντορ. Βρισκόταν στο μέσον του Μπελέριαντ, ανάμεσα στα Έρεντ Γκόργκοροθ (Τα Βουνά του Τρόμου) στα βόρεια, τους λόφους Άντραμ στα νότια, το Τάλαθ Ντίρνεν στα δυτικά και το Έστολαντ στα ανατολικά. Ήταν ένα βασίλειο από δάση γύρω από τον μεγάλο ποταμό Σίριον, και μέσα σε αυτό ήταν τα δάση Νέλντορεθ (επίσης Taur-na-Neldor), Νίβριμ (το δάσος με τις βελανιδιές) και Ρέγκιον (το κύριο δάσος). Τα δάση του Μπρέθιλ και του Ναν Έλμοθ θεωρούνταν ότι ήταν κάτω από την επιρροή του Θίνγκολ, αν και αυτά δεν ήταν κάτω από τον άμεσο έλεγχό του και επιπλέον βρίσκονταν έξω από τη Ζώνη της Μέλιαν. Ο Βασιλιάς Θίνγκολ του Ντόριαθ, ο Υψηλός Βασιλέας των Σίνταρ, έβλεπε όλο το Μπελέριαντ ως βασίλειό του, από τον Γκέλιον ως τη Μπελέγκαερ. 

Μέλιαν

Η Melian (σε Sindarin Αγαπητό Δώρο) ήταν Maia, σύζυγος του Elu Thingol, μητέρα της Luthien και βασίλισσα του Doriath στο Beleriand. Όταν η Luthien παντρεύτηκε τον Beren Erchamion, είχε ως αποτέλεσμα το αίμα των Maiar να περάσει - μέσω της Melian - στα Ξωτικά και τους Ανθρώπους. Στην Quenya το όνομά της ήταν Melyanna από το mel που σημαίνει "αγάπη" και το anna που σημαίνει "δώρο"). Ονομαζόταν επίσης Tóril που σημαίνει "Βασίλισσα". 


Πριν έρθει στη Μέση-Γη, η Μέλιαν υπηρέτησε τη Βάνα και την Εστέκαι κατοίκησε στο Λόριεν φροντίζοντας τα δέντρα, των οποίων αγαπούσε τις βαθιές σκιές. Ανάμεσα στο λαό της κανένας δεν ήταν σοφότερος, πιο όμορφος, ή περισσότερο εξειδικευμένος στο μαγευτικό τραγούδισμα από την Μέλιαν. Όταν το φως των Δύο Δέντρων σμίγει, η Μέλιαν τραγουδάει και οι Βάλαρ σταματούν το έργο τους για να την ακούσουν. Τα αηδόνια πήγαιναν μαζί της οπουδήποτε και αν πήγαινε, και εκείνη τους δίδαξε το τραγούδι τους. Όταν τα Ξωτικά ξύπνησαν στην όχθη της λίμνης Κουιβίενεν έφυγε από το Βάλινορ και πήγε στη Μέση-Γη, όπου γέμισε εκεί τη σιωπή με το τραγούδι της και το κελάηδισμα των πουλιών της.